суббота, 30 июня 2012 г.

Օրագիր

6:47
Գրողը տանի~,կլինի՞ գեթ մի օր,որ կարողանամ գոնե մինչև յոթը քնել։ Չեմ ուզում այսքան շուտ ամեն ինչ սկսվի..

6:52
Բարի գալուստ գլխացավ։ Արդեն հինգ րոպե է,ինչ քեզ եմ սպասում։ Ապրես,որ եկար։ Ես այլևս մենակ չեմ։

7:00
Ու թե ինչու այսքան արագ պատրաստվեցի,որ հիմա պարապ նստեմ։ Չէ,լավ,պարապ նստել հնարավոր չէ, հազարավոր գործեր կան անելու։

7:14
Խնդրում եմ քեզ,ի սեր բոլոր սրբերի,գոնե հինգ րոպե լքիր միտքս,թող գործերիս վրա կենտրոնանամ։ Աղերսում եմ,հինգ րոպե մենակ թող ինձ..Ատում եմ քո սին ներկայությունն իմ կյանքում։ Սին,դատարկ։ Ատում եմ քո աններկա առկայությունն իմ մտքում։ Խանգարելուց զատ ուրիշ ոչինչ չես անում։ Սիրում եմ քեզ..

7։43
Հա,իհարկե քնած կլինես։ Հանգիստ,հրեշտակային քնո~վ։ Փակ աչքերդ,կիսաբաց շուրթերդ,որ պիտի թույլ տան քեզ ավելի խորը շնչել...Քնած ես..սիրու~ն։ Բայց չէ, դուրս արի ուղեղիցս թեկուզ քո աստվածային գեղեցկությամբ։ Չեմ ուզում այն տեսնել։ Գնա,գնա գրողի ծոցը։ Հանգիստ թող ինձ...Գնա~..




воскресенье, 24 июня 2012 г.

Ծանոթանում ենք։ Աննա Արոյան։

Ես ինձ բավականին վատ կզգայի,եթե ես,բլոգումս պատմելով իմ մեծ հաջողության մասին,վայելեի ձեր շնորհավորանքներն ու հպարտությունը,ու ոչինչ չպատմեի ինձ հետ հավասար պայքարած մի աղջկա մասին,ում ես արդեն 2 տարի է ճանաչում եմ։


Բնականաբար ոչինչ չեմ կարող պատմել նրա հույզերից,բայց կարող եմ պատմել այդ անձնավորության մասին,ով նույնպես Հայաստանի պատիվը բարձր էր պահել միջազգային այդ մրցույթում։


Աննայի հետ ծանոթ էինք հեռվից-հեռու։ Մենք Գերմաներեն լեզվի ուսուցման նույն ծրագրի մեջ էինք ներառված,ու թերևս ճանաչում էինք իրար դեմքով ու անուն-ազգանունով։ 2010 թվականին նրան և ինձ հնարավորություն ընձեռվեց երկու ամիս ապրել Գերմանիայում։ Մենք լինելու էինք տարբեր քաղաքներում,սակայն բավականին երկար ճանապարհ ունեինք միասին անցնելու,հատկապես եթե հիշենք,թե ինչպիսի արկածներով հասանք Գերմանիա...


Իսկ ինչպես ասում է հին հայկական ասացվածքը`մինչև մարդու հետ ճամփա չգնաս,չես ճանաչի։ :)


Ահա թե ինչպիսի Աննայի ես ճանաչեցի այդ մի քանի ժամվա և հետագա տարիների ընթացքում։

четверг, 21 июня 2012 г.

"Ու՞ր ես գնում էտ ֆաշիստնոց"

Նախորդ երկարաշունչ գրառումիցս հետո որոշեցի այսօր ավելի թեթև ու ինչ-որ չափով հումորային գրառում անել։ Ահա ձեզ եմ ներկայացնում մարդկանց առաջնային ռեակցիաներն այն բանին,երբ իմանում էին,որ 17 տարիս նոր լրացած մենակ մեկնելու եմ Գերմանիա`ուսումս սկսելու։  :D
  • Վաաաախ (երջանիկ)
  • Լուուու՞րջ (նախանձախառը)
  • գերմանացու հետ չամուսնանաս
  • չե՞ս կարոտի
  • բա շունի՞կդ
  • միասնական քննություն հանձնելու՞ ես
  • կմնաս Գերմանիայում,չէ՞
  • ե՞րբ ես գնում
  • Գերմանիայում շա՞տ են թուրքերը
  • Թուրքերից զգույշ կլինես
  • Որտե՞ղ ես ապրելու
  • Տատու չանես
  • Փիրսինգ չանես
  • Չծխես
  • Չխմես
  • Չքաշես
  • Երեխա գրկած հետ չգաս
  • Մենակ հայի հետ կամուսնանաս
  • չչաղանաս
  • կգնաս Շվեցարիա
  • Հայաստան կգա՞ս
  • ինձ նվեր կբերես
  • դե մի հատ Ֆոլկսվագեն կուղարկես
  • ա դու մոզգ ես
  • իրանց հաշվին ա,չէ՞
  • հենց նեղացնեն,ասա գամ,տեսնեմ դրանց
  • ու՞ր ես գնում էտ ֆաշիստնոց
  • դրանք ֆաշիստ են լրիվ,զգույշ կլինես
  • հա,լավ ա,գերմանացու էլ նման ես...


Ահա այսպիսի արձագանքներ եմ ես լսել։ Իհարկե դրանք ավելի շատ էին,պարզապես փորձեցի վերհիշել դրանցից ամենաշատ գործածվածները :)




среда, 20 июня 2012 г.

Ու ես վերադարձա :)


Ահա և ես։ Այո,ես լքել էի իմ ընթերցողին ուղիղ երկու ամիս։ Հեռացա անգլիական հրաժեշտով,ինչպես և միշտ սիրել եմ անել։ Հեռացել էի առանց ավելորդ բառեր ասելու,առանց ավելորդ սենտիմենտալության,գուցե և ձևականության։ Այստեղ ամպագոռգոռ բառերով չհայտարարեցի,որ "Օ,ես գնում եմ,ինձ հետ պահեք"։ Ում հետաքրքիր էր իմ բացակայության պատճառը,գտավ ինձ ֆեյսբուքում,այնպես որ ձեր իսկ թույլտվությամբ ցանկանում եմ շնորհակալությունս հայտնել նրանց,ովքեր անտարբեր չեղան և ցուցաբերեցին իրենց ուշադրությունը։ Ես հեռացել էի,որովհետև մեծ նպատակ ունեի։ Հասնելով դրան և իրագործելով իմ վաղեմի ցանկությունը`այսօր ես վերադարձել եմ`գլուխս բարձր և հաղթած...



Գրողը տանի,չեք պատկերացնի,թե ինչքան նորություններ են եղել այս երկու ամսվա ընթացքում։ Այսօր,երբ իմ վերջին քննությունն էր,ու ես ամբողջությամբ հրաժեշտ եմ տալիս  իմ դպրոցական կարգավիճակին, բավականաչափ խորթ էր ու անծանոթ այն զգացողությունը,որ ինձ սեղանի վրա տասնյակ գրքեր չեն սպասում,որոնցից էլ հարյուրավոր առաջադրանքներ ունեմ։ Խորթ էր նաև այն,որ հիմա օրս այնքան ծանրաբեռնված ու լեցուն չէ,ինչպես առաջ։ Հա,զբաղմունք անպայման կգտնվի,բայց ախր առավոտյան ժամը 8-ից մինչև հաջորդ այգաբաց տնային էլ չե~ս անելու։ Տարօրինակ զգացողություն է,երբ մոտավորապես այդպիսի գրաֆիկով ապրել ես 9 ամիս։ Ու հիմա ամեն ինչ կրկին գլխի վրա շրջվելու է...



LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...