tag:blogger.com,1999:blog-84904031866462515162024-03-13T21:10:02.578+04:00Կյանքի հետքերով♥Նեոhttp://www.blogger.com/profile/18213886198141785526noreply@blogger.comBlogger128125tag:blogger.com,1999:blog-8490403186646251516.post-83201823812713102572013-07-27T22:58:00.002+04:002013-07-27T22:58:40.601+04:00Ածխաջրերի, սպիտակուցների, ճարպերի ու ճիշտ սննդակարգի մասին. մաս 1<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Օգոստոսին, երբ նոր էի տեղափոխվել Գերմանիա, բացարձակապես ուշադրություն չէի դարձնում, թե ինչ եմ ուտում, ինչպես եմ սնվում, ինչքան կալորիա է պարունակում ընթրիքս և ինչքան ածխաջրեր եմ ընդունում մեկ օրվա ընթացքում։ Ունենալով նաև բավականին նստակյաց կյանք ուսումնական ծանրաբեռնվածության պատճառով` հասցրեցի մինչև ձմեռ բավականին նկատելի քանակությամբ քաշ հավաքել։ Ու դա ինձ բնականաբար դուր չեկավ։ Երբ դասերս սկսեցին մի քիչ թեթևանալ ու նույնիսկ արձակուրդ ունեցա, սկսեցի ավելի շատ հետաքրքրվել սնունդովս ու առհասարակ ճիշտ սնվելու կանոնակարգով։ Ինքս որպես ապագա կենսաբան բավականին լավ հասկանում եմ,թե ածխաջրերը, ճարպերն ու սպիտակուցներն ինչ դեր ունեն մեր օրգանիզմում, սակայն այն ժամանակ միայն դեռ տեսականորեն։ Հիմա նաև պրակտիկապես :) Ելնելով սեփական գիտելիքներից ու փորձից` կփորձեմ մի քանի հիմնական խորհուրդ տալ իրենց բացատրություններով։ Դրանց հետևելով սկզբնական շրջանում, եթե ավելորդ քաշ ունեք, կազատվեք այդ քաշից, իսկ հետո հեշտությամբ կպահպանեք նոր քաշը։</div>
<a name='more'></a><br /><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.fid-gesundheitswissen.de/bilder/gallery/Kohlenhydrate-kohlenhydrate-Fotolia-20459802-c-effe45.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><br /><img border="0" height="213" src="http://www.fid-gesundheitswissen.de/bilder/gallery/Kohlenhydrate-kohlenhydrate-Fotolia-20459802-c-effe45.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Սննդառության ու էներգիայի տեսանկյունից մեզ, ինչպես և բոլոր այլ կենդանի օրգանիզմների համար, առաջին տեղում են ածխաջրերը։ Դպրոցական դասընթացից հնարավոր է դեռ հիշեք "Գլյուկոզի ճեղքում" թեման կենսաբանությունից։ Երբեք չի ուսումնասիվել սպիտակուցի կամ ճարպերի ճեղքումը։ Ինչու՞։ Որովհետև մարդու կենսական գործունեության համար ամենակարևորը ածխաջրերն են։ Մեկ գրամ ածխաջրի ճեղքումից առաջանում է 17,6 կՋ էներգիա։ Մարսողության տեսանկյունից տարբերվում են "հեշտ" և "բարդ" ածխաջրեր։ Հեշտ ածխաջրերը պարունակվում են հիմնականում քաղրավենիքի,հյութերի, շատ շաքարավազ պարունակող այլ մթերքների մեջ։ Դրանք կոչվում են հեշտ, որովհետև շատ արագ են մարսվում ու քաղցի զգացողությունը շուտով կրկին վերադառնում է, չնայած քաղցրավենիքները` հատկապես շոկոլադը, բավականին մեծ կալորիականություն ունեն` պարունակվող ճարպերի ու շաքարի մեծ քանակության հաշվին։ Այդիսկ պատճառով էլ հաճախ մայրիկներն ասում են, որ "շոկոլադը կշտանալիք չէ", որովհետև նրանք շատ լավ գիտեն, մեկ-երկու ժամ հետո երեխան կրկին սովածանալու է։ Բարդ ածխաջրերը պարունակվում են հացահատիկների մեջ, հետևաբար` հացերի, մակարոնեղենի, նաև բրնձի մեջ։ Մարսվում են ավելի դանդաղ` առանց վքնածության զգացողություն առաջացնելու, ու երկար ժամանակ սովածության զգացողություն չի լինում։</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ածխաջրերով հարուստ սննդամթերք պետք է և կարելի է ընդունել նախաճաշին։ Ընդհանրապես երեք հիմնական ճաշերից ամենահարուստը պետք է լինի նախաճաշը։ Այն երբեք չի կարելի բաց թողնել, որովհետև նախ օրգանիզմը չի կարողանում տեղը-տեղին արթնանալ, երկրորդը` նյութափոխանակությունն ակտիվ չի լինում, միանում է "ինքնապահպանման" ռեժիմը, այսինքն եթե դուք չնախաճաշեք, բայց ճաշեք ինչ-որ ճարպոտ ուտեստով, օրգանիզմն անմիջապես ճարպը պահեստավորելու է "սև օրվա համար"։ Բացի այդ նախաճաշը չի կարելի բաց թողնել, որովհետև ածխաջրեր պետք է հենց նախաճաշին ընդունել, ոչ թե ճաշին կամ առավել ևս ընթրիքին։ Խուսափեք նախաճաշի և ճաշի միջև "սուրճի շուրջ փոքրիկ ընդմիջումներ"-ից, որովհետև որպես կանոն սուրճի հետ լինում է թխվածք։ Եթե քաղցրակեր եք, ավելի լավ է թխվածքը առավոտյան ուտել, քանի դեռ նյութափոխանակությունը շատ ակտիվ է ու ճարպ պահեստավորելու վտանգ չկա։ </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://dic.academic.ru/pictures/wiki/files/67/Chocolate.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; display: inline !important; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="249" src="http://dic.academic.ru/pictures/wiki/files/67/Chocolate.jpg" width="320" /></a><a href="http://www.fid-gesundheitswissen.de/bilder/gallery/Logi-Diaet-diaet-Fotolia-4136483-c-Andrey-Armyagov.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></a><span style="text-align: left;"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
Թխվածքներն ու շոկոլադը իրենց մեջ պարունակում են "ազդանշան" մեր օրգանիզմի համար, որի արդյունքում սկսում է ճարպի կուտակում։ Իսկ հիմա դրա բացատրությունը. վերոնշյալ մթերքների մեջ ածխաջրերի քանակությունը շատ ավելի բարձր է այն չափանիշից, ինչի կարիքը ունի մեր օրգանիզմը։ Արյան մեջ <u>կտրուկ</u> աճում է ածխաջրերի ու դրան զուգահեռ նաև ինուսլին հորմոնի խտությունը, որը պետք է հեռացնի արյան մեջ ներթափանցած ավելորդ ածխաջրերը։ Իսկ ինչպե՞ս է այն դա անում։ Ածխաջրերը ճարպի վերածելով։ Այդ տեսանկյունից ճարպերն ավելի անվնաս են օրգանիզմի համար, քան ածխաջրերը, այդ իսկ պատճառով օրգանիզմն ավելի ճիշտ է համարում կուտակել ճարպ, քան թե թույլատրել դիաբետի հնարավոր առաջացումը։ Բացի այդ հենց նույն քաղցրեղենները 1/3-ով կազմված են լինում ճարպից։ Ու քանի որ ավելիորդ ածխաջրերն էլ իրենց հերթին վերածվում են ճարպի, օրգանիզմը սկսում է ավելորդ ճարպերը կուտակել։</div>
<div style="text-align: justify;">
Այս ամենը իհարկե չափից դուրս կտրուկ է հնչում, սակայն եթե ուտել չափի մեջ ու հնարավորինս վաղ ժամի, երբ օրգանիմում ածխաջրերի քանակը դեռ բարձր չէ, ոչ մի սարսափելի բան չի լինի։ Սակայն ինսուլինի գործունեության մասին պետք է հիշել, երբ գիշերը քնելուց առաջ ձգվում ենք դեպի սառնարանը` ինչ-որ քաղցրավենիք գտնելու ակնկալիքով :)</div>
<br /><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img border="0" height="213" src="http://www.fid-gesundheitswissen.de/bilder/gallery/Logi-Diaet-diaet-Fotolia-4136483-c-Andrey-Armyagov.jpg" width="320" /><br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.fid-gesundheitswissen.de/bilder/gallery/Kohlenhydrate-kohlenhydrate-Fotolia-20459802-c-effe45.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
"Լավագույն" ածխաջրերը պարունակվում են մրգերի մեջ։ Նախաճաշի և ճաշի միջև փոքրիկ քաղցը հագեցնելու համար հենց մրգերի օգնությանն էլ կարող եք դիմել։ Իսկ որպես համեղ և օգտակար նախաճաշ օրինակ ճարպազրկված յոգուրտ վարսակի փաթիլներով։ Իսկ եթե ցանկանում եք նվազեցնել ածխաջրերի քանակը, ապա կարող եք ընտրել բնական յոգուրտ կամ մածուն, քաղցրենել մրգերով կամ մեղրով ու ավելացնել կրկրին վարսակի փաթիլներ։</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Հնարավորինս խուսափեք "քաղցր ջրերից"։ Հյութեր, կոլա, սառը թեյ։ Դրանք բոլորն իրենց մեջ պարունակում են այնքան մեծ քանակությամբ ածխաջրեր, որ դուք չէիք էլ մտածի։ Բայց դրան զուգահեռ իսկական, որակով պաղպաղակի մեջ կալորիաներն ու շաքարն այդքան էլ շատ չեն։ :)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Այսքանը մեզ համար այդքան կարևոր, բայց մեծ հաճախ ավելորդ քաշի առջև կանգնեցնող ածխաջրերի մասին։ Հաջորդ գրառումը կլինի ճարպերի, դրանց էներգետիկ արժեքի ու նշանակության մասին։</div>
<div style="text-align: justify;">
Սնվե՛ք ճիշտ, շարժվե՛ք շատ ու եղե՛ք առողջ :)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Սիրով` ձեր Մարիամ։</div>
</div>
♥Նեոhttp://www.blogger.com/profile/18213886198141785526noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-8490403186646251516.post-36322210253429448952013-07-25T23:17:00.004+04:002013-07-25T23:17:55.603+04:00100 դրամի հաղթանակ, որ միլիոններ արժի<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Երբ ցերեկը աշխատանքի էի գնում, արդեն մոտավոր պատկերացնում էի, թե ինչի մասին կցանկանայի այսօր գրառում անել։ Աշխատանքից հետո մտա վկոնտակտե-13 նամակ, արագ ֆեյսբուք էլ մտա. բոլորի գոռում էին` հաղթել եենք։</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ամենամեծ ափսոսանքս այն էր, որ Երևանում չէի ու ոչ մի կերպ ֆիզիկական մասնակցություն չկարողացա ունենալ։ Նույն կերպ էլ ափսոսում էի Բարև, Երևան պայքարի ժամանակ։ Ես հավատում էի, որ կարելի է ինչ-որ բան փոխել, որ ժողովուրդը կարող է հասնել իր նպատակին։ Ես հերթական հուսախաբ եղողներից էի։</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Մի քանի օր տևացող այս պայքարի ընթացքում ես հասկացա, թե որն էր Բարև, Երևան ու հասարակակն տրանսպորտի թանկացման դեմ պայքարի տարբերությունը։</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://fbcdn-sphotos-f-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash4/q71/s480x480/1002840_10151716303184284_1908468886_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="118" src="https://fbcdn-sphotos-f-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash4/q71/s480x480/1002840_10151716303184284_1908468886_n.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Առաջինի դեպքում ժողովուրդը պատկերացում չուներ, թե ինչ պետք է արվի, ում պետք է հավատալ, ում հետևել, ում լսել, ինչով զբաղվել և վերջապես որ ուղղությամբ գնալ, որ նպատակին հասնել։ Ի՞նչ նպատակի։ Դա էլ դեռ հստակ չէր։ Ժողովուրդը չէր հավատում, որ հնարավոր է ինչ որ բան փոխել։</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Երկրորդ դեպքում առաջնորդ չկար, առաջնորդը երիտասարդությունն էր։ Մեզ պետք չեկան երդումներ, խոստումներ, երկար ճառեր, բազմաբովանդակալից մամլո ասուլիսներ, ժամեր տևող հավաքներ, տարբեր տեսություններ։ Պրակտիկան տեսությունից միշտ էլ ավելի հետաքրքիր է։ Ու հենց այդ պատճառով էլ բեմ բարձրացան տաքարյուն երիտասարդները, ովքեր հավատալով միայն սեփական ուժերին ու սեփական դիմացկունությանը մղվեցին առաջ` հստակ իմանալով, թե ինչ են ուզում։ Իսկ հստակ պահանջն էր` վերադարձնել հին ուղեվարձը։ Բացի այդ ուղեվարձի նախկին սակագինը վերադարձնելն ավելի ռեաալ էր թվում, քան ՀՀԿ-ի ձեռքից իր գլխավոր դերը վերցնելը, որովհետև...պարզապես իջնում ես տրանսպորտից ու վճարում 100 դրամ։ Ուրիշ ոչինչ։ Բայց հենց դրանով էր պայքարը դժվար ու կարևոր։ Կարևոր էր ցանկացած քաղաքացու հույսը, հավատը, պայքարը։ Կարևոր էր, որ ցանկացածի մեջ կոտրվեր հնազանդվելու ու սեփական լուծը լուռ քաշելու լռությունը։ Կարևոր էր, որ հայը հասկանա, երկիրը պիտի կողմնորոշվի ու առաջնորդվի ժողովրդի ցանկությամբ, ժողովրդի օրենքով։ Եթե նույնիսկ երկրի գլխին նստած է մի իշխանություն, որին ժողովուրդը չի ընտրել։</div>
<br /><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://fbcdn-sphotos-f-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash3/p75x225/533611_649357911742272_424134347_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://fbcdn-sphotos-f-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash3/p75x225/533611_649357911742272_424134347_n.jpg" width="320" /></a><br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="text-align: left;">Ես ապշած եմ։ Հաճելիորեն զարմացած։ Ես չէի սպասում նման համախմբվածություն, բազմակողմանի աջակցություն, բարեսրտություն։ Ու ամենահաճելի կողմերից մեկն էն էր, որ պայքարը դրական էր, ոնց որ կասեր Նավակ ճոճողը` դոբռիի մեջ։ Անձամբ ներկա չեմ եղել, բայց այն ինչ տեսել վիդեոներով, կարդացել եմ, լսել եմ, ինձ մոտ միայն դրական էմոցիաների տպավորություն է ստեղծել։ Պարզապես համատարած հուսալքության մեջ, երբ տեսնում ես, որ մենք կարող ենք համախմբվել ու միմյանց օգնելով, աջակցելով հասնել նրան, որ ժողովրդի խոսքն օրենք լինի, դրական զգացմունքներից բացի ուրիշ ոչինչ չես կարող զգալ։</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="text-align: left;"><div style="text-align: justify;">
Ֆեյսբուքում հերթական շնորհավորանքի ու ուռա-յի տակ մի կին գրել էր` իսկական հաղթանակ չեք տեսել։</div>
</span><span style="text-align: left;"><div style="text-align: justify;">
Չգիտեմ կինը ինչ նկատի ուներ, թերևս ավելի շուտ պատերազմական մասշտաբով ինչ-որ հաղթանակ։ Իհարկե գլոբալ առումով թվում է, թե պատերազմի ժամանակ տարածք ետ բերելը շատ ավելի մեծ հաղթանակ է` ելնելով մարդկային և ֆինանսական ռեսուրսների կորուստներից։ Սակայն եթե անալիզ անենք, որ Երևանը` ՀՀ մայրաքաղաքը, հինգ օր առաջ լրիվ ուրիշ քաղաք էր, այսօր` լրիվ ուրիշ։ Ու պայքարողների հաղթանակը ոչ միայն պարզապես ուղեվարձը հին սակագինը չէ, այլ նաև այն ապացույցը, որ հայերը դեռ կարող են համախմբված լինել ու պայքարել, կարող են ստրկամիտ չլինել ու կառավարության պորտը տեղը դնել։ Ու հուսով եմ, որ այս հաղթանակի կարևորությունը նաև այն կլինի, որ սկիզբ կդնի ավելի լավ Հայաստանի համար մյուս պայքարներին։ Հուսով եմ, որ պայքարի ու հաղթանակի համն առած երիտասարդներն այլևս երբեք վայր չեն դնի իրենց զենքերը։ </div>
</span><div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="text-align: left;"><div style="text-align: justify;">
Ու ի վերջո, ինչպես շատերն էին նկատել, Տարոն Մարգարյանի մի խոստում այնուամենայնիվ ճիշտ էր. Երևանն այսօր ավելի լավն է։ :)</div>
</span><div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="text-align: left;"><div style="text-align: justify;">
Ու վերջում մնում է միայն մի բան ասելու` ցավներդ տանեմ! :)</div>
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://fbcdn-sphotos-b-a.akamaihd.net/hphotos-ak-prn1/1016427_565591993497506_1437437627_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://fbcdn-sphotos-b-a.akamaihd.net/hphotos-ak-prn1/1016427_565591993497506_1437437627_n.jpg" width="320" /></a></div>
<br /></div>
♥Նեոhttp://www.blogger.com/profile/18213886198141785526noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8490403186646251516.post-5142331310086442482013-07-24T17:17:00.002+04:002013-07-24T17:17:38.062+04:00Մի (մեծ) բաժակ սուրճի շուրջ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="text-align: left;"><div style="text-align: justify;">
-Սթարբաքս-էտո պապսա։</div>
</span><div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="text-align: left;"><div style="text-align: justify;">
Միշտ տենց էր արտահայտվում ուկրաինացի ընկերուհիս Սթարբաքսի ու հատկապես նրա գների մասին։ Երկուսս էլ ավելի մեծ հաճույքով օգտվում էինք ու ենք Բալզակ սրճարանից, որ իր ցանցի և քաղաքականության ու ընդհանրապես տեսակի առումով Սթարբաքսի եղբայրն է, բայց ինձ ավելի հաճելի է ու շատ ավելի էժան։</div>
</span><span style="text-align: left;"><div style="text-align: justify;">
Եթե շարժվենք "եթե հեռախոս, ապա iPhone" տրամաբանությամբ, ուրեմն "եթե սրճարան, ապա Starbucks"։<br /><br />Այսքանի հետ մեկտեղ հիմա Սթարբաքսում եմ, որովհետև Բալզակ մոտակայքում չկա, իսկ ես մեծ բաժակ սուրճի կարիք ունեի։ Ու պատանեկական այդ կամակորությունն ու "պրինցիպի ընկնելը" անցել է մոտս։ Ինչպես ասենք մի քանի տարի առաջ "յաղք" ու "ֆու" էի ասում բարձրակրունկներով աղջիկներին, իսկ հիմա պետք եղած ժամանակ լավ էլ հագնում եմ բարձրակրունկներ։ Նենց որ մի քանի տարի առաջ սպանեին, Սթարբաքս չէի մտնի, որովհետև "էտո պապսա", իսկ հիմա եթե սուրճի կարիք կա, լավ էլ կմտնեմ, կառնեմ։ Թվում է, թե դա անսկզբունքայնություն է ու հաստատուն կարծիք չունենալու արտահայտում։ Իսկ ինձ թվում է, դա պարզապես ինքնահաստատվելու անհագ ցանկության բացակայություն է։ Ինչ-որ տեղ թքած ունեմ տենց անհիմն սկբունքների վրա։ Ոչ այն մարդկանց եմ հասկանում, ովքեր վազում են ֆիրմայի, անունի, մոդայի ետևից, ոչ էլ նրանց, ովքեր շատ ակտիվ ու վառ կերպով հակամոդա ու հակա-անունի-հետևից-վազել են քարոզում։ Եսիմ։<br /></div>
</span><span style="text-align: left;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://dionisworks.com/uploads/posts/2013-02/1361194788_starbucks.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="http://dionisworks.com/uploads/posts/2013-02/1361194788_starbucks.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /><br /><a name='more'></a>Ու մեկ էլ ինձ թվում է, թե վաճառողը ինչ-որ բան շփոթեց, որովհետև եսս պատվիրեցի միջին չափի կապուչինո, ինձնից գանձեց փոքր կապուչինոյի գումարը ու տվեց մեծը։ Ես միայն գոհ եմ :D Մի քանի պտղունց անուշահոտ դարչին ու ստացվում է հիանալի ըմպելիք։ Հիշեցի, որ գարնանը մոտս թունավորում էր կոֆեինի մեծ քանակությունից։ Աշնանը մոտս գլխացավեր էին սկսել ճնշումիս անկումների պատճառով, բժիշկը գլխացավի դեղ էր նշանակել, որի մեջ կոֆեինի քանակը սովորականից բարձր էր։ Հերթական գլխացավի ժամանակ կուլ տվեցի մի կոճակ ու կես ժամ հետո արդեն սուրճ էի խմում։ Այնքան էլ մտածված արարք չէր իմ կողմից... :D</div>
</span><div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="text-align: left;"><div style="text-align: justify;">
Դարչինը ձմեռվանից հետո միացած միակ մանրուքներից է, որ ինձ մոտ դեպրեսսիվ հիշողություններ չի առաջացնում։ Անգամ նոր եփած, ֆիլտրված սուրճի բույրն է ինձ ձմեռ հիշեցնում։ Վատ ձևով։ Ընդհանրապես ողջ ուսումնական տարվա ընթացքում պետք է ժամը վեցին արթնանայի, որ հասցնեի ավտոբուսիս։ Եթե բաց թողեի այդ ավտոբուսը, ուշանալու էի դասիցս, որը սկսում է ժամը ութին։ Իսկ ձմռանը ժամը վեցին արթնանալ նշանակում էր քոռ-քոռ վիճակում սենյակում լույսի անջատիչը գտնել, տանը շատ կամաց ու զգույշ քայլել, քանի դեռ տնեցիները քնած են, խոհանոցում թերմոբաժակի մեջ տաք ֆիլտրված սուրճ սարքել ու արագ-արագ մի քիչ կաթ խառնել մեջը, հետո տնից քոռ-քոռ դուրս գալ հենց էն ժամանակ, երբ եկեղեցու զանգերը սկսում են ղողանջել։ Տենց կիսավախեցած (դրսում մութ, երկու հարյուր մետ այն կողմ եկեղեցու զանգեր են հնչում, միանգամից Օմեն 666 կինոն էի հիշում), մենակ գնում հասնում էի կանգառ։</div>
</span><span style="text-align: left;"><div style="text-align: justify;">
Այդ շրջանում սովորեցի քնել ավտոբուսում ու գնացքում` մեջս զարգացնելով բնական զարթուցիչ։ Առաջին ավտոբուս-յոթ րոպե, գնացք-14 րոպե, երկրորդ ավտոբուս-32 րոպե։ Ու տենց ինձ համար հանգիստ քնում էի ու ճիշտ կանգառում արթնանում էի։ </div>
</span><span style="text-align: left;"><div style="text-align: justify;">
Հա, Բեռլինը շատ մեծ քաղաք է։ Հանրակացարանիցս մինչև համալսարան լավագույն դեպքում մի ժամվա կարիք կար։ Իսկ ավտոբուս բաց թողնելու վախը բավականին մեծ էր։ </div>
</span><div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-clovz0d1CMU/Ue_R_vyV8oI/AAAAAAAAAe4/ETNPANop1KI/s1600/SAM_0070.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://1.bp.blogspot.com/-clovz0d1CMU/Ue_R_vyV8oI/AAAAAAAAAe4/ETNPANop1KI/s320/SAM_0070.JPG" width="320" /></a><br />
<br /><br /><br />Դրա պատճառով սովորել եմ լողանալ երեք րոպեում (168 սմ հասակիս պարագայում մազերս հասնում եմ մինչև մեջքիս ներքևի հատվածը, բայց ոչ նստատեղիս), սովորել եմ լողանալ, եթե անգամ ջուրը սառն է, հագնվել կես րոպեում։ Ու այդ ամեն ինչը նրա համար էր, որ քսան րոպե ավել քնեմ։ Ողջ տարվա ընթացքում եթե հանկարծ այնպիսի օր էր լինում, որ կարող էի 8 ժամ քնել, ապա այդ օրը տոնական էր։ Հիմնականում հասնցում էի չորս ժամ քնել, լինում էր որ ժամը 4-ին կամ 5-ին էի արթնանում, որովհետև պետք էր ինչ-որ նյութ սովորել, մտապահել, կրկնել։ Այդ շրջանից սկսած դեմքիցս անպակաս են աչքերի տակի մեծ, սև պարկերը։ Անգամ հիմա։ Արդեն մոռացել եմ, թե դեմքս ինչ տեսք ունի առանց դրանց :(<br />Ու տարվա ծանրաբեռնվածությունը զգում եմ մինչև հիմա։ Արդեն երկու ամիս է, ինչ արձակուրդի մեջ եմ, իհարկե հունիսի կեսերից աշխատել եմ, բայց դե նորմալ հասցնում եմ քնել։ Այնուամենայնիվ, եթե օրը "առանց զարթուցիչ" է, ապա կարող եմ մեռածի նման 12 ժամ քնել և ավելի, այն դեպքում, երբ առաջ ութ ժամ քնելուց հետո միանգամից արթնանում էի։ Այսօր էլ հենց քնել եմ տասը ժամ, արթնանալուց հետո մի ժամ փորձել եմ ուշքի գալ, ի վերջո հայտնվեցի Սթարբաքսում մեծ բաժակ կապուչինոյով։ Ի դեպ, կապուչինոն գրվում է cappucchino. Ինձ համար դա տարօրինակ բացահայտում էր։<br /><br />Հա, մեկ էլ շաքարավազից արդեն երկու ամիս է, ինչ ալերգիա ունեմ։ Ոմանց թվում է, թե դա դիաբետի առաջին կարգ է, բայց չէ, ինձ մոտ հենց ալերգիա է։ Շատ հազվադեպ եմ քաղցրավենիք ինձ թույլ տալիս, թե չէ հետո մաշկս պլոկելու եմ քորելուց։ Մի անգամ Բալզակում smoothie էի ուզում պատվիրել, ասացի կարո՞ղ եք առանց շաքարավազի սարքել, երիտասարդ վաճառողը փորձեց հաճոյախոսություն անել ու ասաց, որ ինձ նման կառուցվածք ունեցող աղջիկը կարող է իրեն մի քիչ էլ շաքարավազ թույլ տալ, ժպտացի ու բացատրեցի, որ ալերգիկ եմ շաքարից։ Ելնելով էն փաստից, որ դա բավականին հազվադեպ հանդիպող ալերգիա է, նորմալ էր տղայի ապուշ կտրած հայացքը :D<br /><br />Հա, այսօր վերջապես սկսեցի էլի հայերեն լեզվով գիրք կարդալ։ Ռեյ Բրեդբերիի "451 աստիճան ըստ ֆարենհայտի" գիրքը, որը տատիկի տնից եմ թռցրել դեռ մի տարի առաջ, երբ Հայաստանում էի ապրում։ Իսկ թռցրել, որովհետև տատիկը չէր թողնի հետս իր գրքերից մեկը Գերմանիա տանեի :D<br /><br />Գրառումս ստացվեց էլի ամեն ինչի մասին, առանց օրենտացիայի, կողմնորոշման ու հստակության։ Հուսով եմ ձանձրալի չէր։ Այնքան բան կա պատմելու ու ասելու, որ չգիտեմ կոնկրետ ինչից սկսել, այնպես որ ակամա ստացվում է, որ տարվա մասին քիչ թե շատ պատմում եմ, որ հետո կարողանամ ավելի հստակեցված գրառումներ անել։<br />Այնուամենայնիվ պատուհանից այն կողմ հաճելի արևային օր է, աչքերիս միջի ծանրությունը վերջապես անհետացավ, սուրճս գրեթե վերջացրի, համ էլ սթարբաքսի wifi-ի երկու անվճար ժամերը նույնպես մսխեցի։ Գնամ փռվեմ մոտակա այգում, գիրք կարդամ։ Հուսով եմ չեմ քնի։<br />Ձեզ էլ հաճելի օր։<br /><br />Սիրով, Ձեր Մարիամ։<br /><br />(Դե արի ու այս գրառմանը համապատասխան վերնագիր մտածիր)<br /></div>
♥Նեոhttp://www.blogger.com/profile/18213886198141785526noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8490403186646251516.post-56305430931047025112013-07-23T23:01:00.001+04:002013-07-23T23:01:04.853+04:0018 տարեկան Մարիամ, ոչ թե Նեո<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Բարև՛ իմ ընթերցող։ Այնքան ժամանակ է անցել բլոգումս կանոնավոր գրառումներ դնելու օրերից, որ կարծում եմ ընթերցողներիս 99,9%-ով կորցրել եմ։ Իհարկե ես գիտեի, որ այդպես էլ լինելու էր։ Մեկ ու կես տարի է գրեթե ,ինչ ոչինչ չեմ գրել։ Ու շատ եմ փոխվել։ Մեծացել։ Շատ եմ ուրիշը դարձել հատկապես վերջին տարվա ընթացքում։ Այնքան եմ փոխվել, որ նույնիսկ երկմտանքի մեջ էի` նոր բլո՞գ բացել, թե՞ այնուամենայնիվ շարունակել գրել հին, սիրելի բլոգում։ Չգիտեմ։ Որոշեցի շարունակել։ Երևի կոնտրաստային տարբերությունը շատ լինի՞։ Դա էլ չգիտեմ։ Մի տարվա ընթացքում սովորել եմ չամաչել չգիտեմ բառից, որովհետև չափից դուրս շատ բան կա, որ չգիտեմ։ Տենց ամաչելով ու՞ր կհասնեինք :))<br />Մի տարվա մեջ ես հասցրեցի ինքս ինձ ավելի լավ ճանաչել, ինձ հետ ավելի մոտիկից ծանոթանալ։ Մի քանի շաբաթից կլրանա ուղիղ մեկ տարի, ինչ ես Բեռլինում եմ, մենակ, առանց ընտանիքի, առանց հին ընկերների։ Երբեմն ամեն ինչ շատ հեշտ էր թվում, երբեմն չափից դուրս շատ 17-ամյա բարակ ուսերի համար։ Իսկ այսօր ես նորից ունեմ համարձակություն բլոգս բացելու ու գրելու` իմանալով հանդերձ, որ ո՛չ ընթերցող ունեմ, ո՛չ էլ սպասող բլոգսֆերայում։ Ֆեյսբուքում հիմա միակ հետաքրքրող թեման հասարակական տրանսպորտի գնի բարձրացումն է (վերջապես զգում եմ, որ իրոք կարողանում ենք ինչ-որ հարցի շուրջ համախմբվել, չէի ցանկանա մի անգամ էլ հուսախաբ լինել)։ Այնպես որ գրառմանս անհաջողակ լինելը իր ծնվելուց առաջ էլ դեռ պարզ էր, բայց զարմանալիորեն դա ինձ չի տխրեցնում։ Ու դա էլ մի ապացույց ինձ համար, որ ես մեծացել եմ։<br />Մի երկու ժամ առաջ գլխի ընկա, որ մի տարի առաջ ֆեյսբուքի չատումս մի 20 հոգի առնվազն օնլայն էր, կեսի հետ շատ ակտիվ նամակագրական կապ կար, մյուս կեսի հետ էլ` բավականին ակտիվ։ Իսկ հիմա չատս անջատված է ընդհանրապես, իսկ կյանքումս շատ քիչ մարդիկ կան։ Կարող եմ մատներիս վրա հաշվել անգամ։ Պատճառները մի քանիսն ու միանման.շատ ծանր տարի եմ ունեցել` չհասցնելով ծանոթանալ շատ մարդկանց հետ Գերմանիայում/Բեռլինում, Երևանից հեռանալու պատճառով շատերն ատագ մոռացան ինձ, ես էլ` շատերին։ Հասցրեցի օտար դառնալ երևանյան շրջապատիս ու չհասցրեցի դեռ հարազատներ գտնել Բեռլինում։ Հիմա մի տեսակ "կիսա" եմ։ Բայց մի տարվա ընթացքում դրան էլ եմ սովորել։ Սովորել եմ, որ ինչ էլ լինի, ես եմ իմ սխալների, անպատասխանատվության պատասխանատուն, որ եթե խնդիր ունենամ, հույսս կարող եմ միայն ինձ վրա դնել ու նկատել եմ, որ սկսել եմ շատ ավելի շատ մտածել։ Երբեմն չափից դուրս շատ։<br />Սովորել եմ նաև հանգիստ ընդունել մարդկանց ապշած հայացքները, երբ լսել են տարիքս և լսել են, թե որ երկրից եմ (ինձ հաճախ շփոթում են գերմանացու կամ ֆրանսիացու հետ, այնպես որ չեն հավատում իմ արևելյան ծագմանը)։<br />Մեկ էլ քիմիա եմ սովորել։ Տարվա մեջ երևի ամենամեծ նվաճումներիցս մեկն էր։ Նաև այն, որ ավարտական քննությունը ընտրեցի քիմիա ու 20 ստացա։ Այդ պահին ես հպարտ էի ինձով։<br />Հա, մեկ էլ իմացա, որ մարդ չի կարող անընդհատ երջանիկ կամ դժբախտ լինել։ Երջանկությունն ու դժախտությունը կարող են լինել մի պահ, մի ակնթարթ ու հետո տպավորվել շատ երկար ժամանակ։ Ասում են, որ մեր երջանկությունը հաճախ գիտակցում ենք միայն այն ժամանակ, երբ այն այլևս չկա։ Ես դրան չեմ հավատում։ Գիտե՞ք ինչու։ Որովհետև երջանկությունը եթե կա, դու կզգաս դա։ Մի պահ։ Մի ակնթարթ։ Բայց կիմանաս, որ կա։ Իսկ եթե դու դա մինչև այդ չես զգացել, ուրեմն մնացած ամեն ինչը սուտ հորինվածք էր։<br /><br />Տարիս հաջողակ էր բավականին։ Ու շատ ծանր։ Բայց ես սիրում եմ այս մի տարվա ընթացքը։ Բեռլինի հետ ունեցած ծանր հիշողություններս։ Հատկապես Բեռլինի անվերջանալի ձմեռը։ Բեռլինն ինձ մի տարվա մեջ չափից դուրս շատ բան սովորեցրեց։<br /><br />Մի խոսքով, ես վերադառնում եմ իմ բլոգ։ Ես Նեոն չեմ, չէ։ Ես Մարիամն եմ։ Ուղղակի Մարիամը։ Ոչ մի կեղծանուն, ոչ մի գրական անուն։ Ես Մարիամն եմ, արդեն 18 տարեկան, ապագա կենսաբան, ով նստած Բեռլինի հանրակացարաններից մեկի իր սենյակում թույլ լույսի տակ վերաբացում է իր բլոգը։<br /><br />Գնացինք :)</div>
♥Նեոhttp://www.blogger.com/profile/18213886198141785526noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8490403186646251516.post-50885910297736362872013-06-17T22:47:00.000+04:002013-06-17T22:48:47.845+04:00Անտարբերը, Մարիոն ու Երկու չինացին<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Մինչև գնացքը հասավ, ուշացա ավտոբուսից։ Պիտի ուղիղ տասը րոպեի սպասեի մյուս ավտոբուսին, որովհետև նախորդն աչքիս դիմացով անցավ։ Կքայլեի մինչև մեր ուսանողական ավան, բայց նոր կոշիկներս ոտքերս սեղմում էին։ Գնացի կանգառ, նստեցի։ Կողքիս մի պապիկ էր նստած, "Բեռլին" թերթի հերթական համարն էր կարդում, ես էլ ձև էի տալիս, իբր չեմ կարդում իրեն հավասար։ Մյուս կողմից գեր կին էր նստած։ Մի քանի րոպե հետո կանգնեց, բոլորս խառնվեցինք իրար, պապիկն ու ես կտրվեցինք թերթից` մտածելով, որ ավտոբուսն եկավ, այն էլ պարզվեց, որ տիկինը քայլել էր ուզում։ Նրա գնալուց հետո մի ծեր, շատ նիհար, բայց կոկիկ հագնված տատիկ եկավ իր տեղը նստեց։ Նեղվեցի։ Չէի տեսել նրան։<br />
Ուղիղ 17:48 ավտոբուսը եկավ կանգառ։ Լավ է, որ մեծ ավտոբուսներից էր, նստատեղերը բավականացրեցին։ Արդեն տասը ամիս է ինչ սովորություն ունեմ ավտոբուսում ու գնացքներում մեկական դրված նստատեղերն ընտրելու։ Պապիկն էլ գնաց ավտոբուսի ամենաետևը։ Թերթը մնաց կիսատ։<br />
<a name='more'></a><br />
Արդեն տասը ամիս է գրեթե ամեն օր նույն ճանապարհով եմ գնում։ Հեծանիվ եթե ունենայի, ավտոբուսից արագ ինձ տուն կհասցնեի։ Հեծանիվիս դեռ սպասում եմ։ Շուտով կլինի։<br />
Մի քանի նստարան այն կողմ, դեմքով դեպի ինձ մի աղջիկ էր նստած։ Հայացքը պատուհանից դուրս էր նայում, բայց ինքը չէ։ Հաստատ ինչ-որ բան էր հիշում։ Երևի իր սիրելիի մասին։ Շուրթերին հաճելի ժպիտ էր թրթռում։ Հայացքը թեքեց վրաս, էլի ժպտաց։ Պատասխանեցի։<br />
Կողքին մեկ ուրիշ աղջիկ էր նստած։ Բարձրահասակ բավականին, խոշորամարմին։ Նրան ընդհանրապես չէր հետաքրքրում իր կողքին նստած աղջիկն ու իր ժպիտը։ Խոշորամարմին աղջիկն իր բջջայինով արագ-արագ նամակ էր հավաքում անտարբեր դեմքով։ Այսօր բոլորս էլ անտարբեր դեմքով ենք նամակ հավաքում։ Երեխա ժամանակ երազում էի նամակներ ստանալու մասին։ Իսկական։ Փոստով։ Հիմա ոչինչ չի փոխվել։ Համացանցով օրական հարյուրավոր նամակներ եմ ստանում, բայց դրանք գրվում են անտարբեր դեմքով։ Իսկ փոստով էլ կա՛մ ամազոնից եմ փաթեթ ունենում կա՛մ բանկից նամակ։ Էլի անտարբերությամբ ուղարկված փոստեր։<br />
Աղջիկների ետևում մի տղամարդ էր նստած։ Աչքերը այնպես էր փակել ու սեղմել, ասես լացում էր։ Բայց շուրթերն էլ հեչ լացող մարդու շուրթերի նման չէին։ Երևի մոտ կես րոպե հետևում էի նրա աչքերին, երբ հանկարծակի բացեց։ Աչքերը թաց չէին, բայց կարմրած էին։ Երևի հոգնած էր...Անմիջապես ինձ նայեց։ ժպտացի։ Պատասխանեց։<br />
<br />
Հայացքս սահեց աղջիկներից երկու ոտնաչափ ձախ կանգնած երիտասարդի վրա։ Հմայիչ էր բավականին, չնայած գլուխը սափրած էր։ Շեկ մազերի հետքն արդեն երևում էր գլխի վրա։ Բայց կարծում եմ, որ շուտով այդ մազերն էլ կսափրի, որ գլխի վրայի դաջվածքն երևար։ Ասում են, այն մարդիկ, ովքեր շատ դաջվածքներ ունեն, տառապում են հոգեկան խնդիրներով, որովհետև այդքան դաջվածք անելը համարվում է ինքնաոչնչացման քայլ։ Նայելով երիտասարդին` չէի մտածի, որ ագրեսսիվ է, կյանքը չի սիրում կամ էլ խնդիրներ ունի, չնայած գլխի դաջվածը բացի ողջ ձախ թևն էր դաջվածքներով պատված։ Տարբեր նախշեր էին ոչ գունավոր, իսկ դրանց արանքից հստակ կարելի էր նկատել կրակի արդեն գունավոր բոցերը։ Տպավորիչ դաջվածք էր։ Իսկ աջ թևի բազուկի վրա...Մարիոն էր դաջված։ Մի քիչ տարօրինակ համադրություն էր։ Մտածեցի գուցե գլխի վրայի պատկերը խաղի միջի հրեշն է, ձախ ձեռքի վրայի պատկերը Մարիոյի խոչնդոտն է լավաներով... Բայց ավելի ուշադիր նայելուց հետո հասկացա, որ ոչ։ Կապույտ սիրուն աչքեր ուներ։ Ինձնից մի կանգառ շուտ իջավ։ <br />
<br />
Հենց այդ կանգառում անմիջապես դիմացս մի ալեհեր մարդ նստեց, բուի ունքերով։ ժպտացի։ Չպատասխանեց։<br />
<br />
Ավտոբուսի ետնամասը լի էր Ասիայի տարբեր երկրների դեղնամորթ ներմայացուցիչներով։ Մեր ուսանողական ավանում նրանք այնքան շատ են, որ մոտ 9-10 ամիս առաջ մոտս այնպիսի տպավորություն էր, որ Բեռլինում ասիացիները գերմանացիներից շատ են։<br />
Ըստ ստատիստիկայի քանակական, բայց ոչ գրանցված քաղաքացիների առումով, Բեռլինում ավելի շատ արտասահմանցի կա, քան գերմանացի։ Զարմացնող չէ բայց։ Բեռլինը մնում է Բեռլին։ Ու նրանց մեծ մասը երևի կազմում են մեր ավանում ապրող ասիացիները։ Նրանք այնքան շատ են, որ սկսել եմ նրանց դեմքերով տարբերել։ Ու հա, ասիացիները, հատկապես չինացիները, ահավոր փնթի են։ Բայց մեր կուրսի Յոյոյին շատ եմ սիրում։<br />
<br />
Իսկ ես չգիտեմ էլ, ես ասիացի եմ, թե եվրոպացի։<br />
<br />
Ավտոբուսում կնոջ մի ձայն հայտարարեց կանգառս։ Երկու աղջիկ ու ես իջանք։ Քայլում էին դիմացովս, ու ես հաստատ կարող էի ասել, որ չինացիներ են։ Չինացիները լրիվ ուրիշ կերպ են քայլում։ Համ էլ չինարեն էին խոսում։ Մի պորտուգալացի ընկեր ունեմ, ով ուզում է չինարեն սովորել։ Բարդ ուղի է բռնել։ Ես հասցրել եմ մեր Յոյոյից սովորել իրենց "Ա" տառի արտասանության չորս տարբեր ձևերը։ Դրանից հետո հասկացա, որ ես չինարեն սովորելու համար չեմ ծնվել։<br />
<br />
Կանգառից մի քանի քայլ ու արդեն ուսանողական ավանում էինք։ Սիրում եմ մեր ավանի կանաչ տարածքները։ Առհասարակ Բեռլինը շատ կանաչ է, ու ոչ միայն քաղաքականության առումով։ Նոր կոշիկներս ոտքերս սեղմում էին, բայց ես դիմանում էի։ Քայլելու ընթացքում էլ մտածում էի այս տողերի մասին, որ պիտի գրեմ բլոգում։ Հայացքս կոշիկներիցս բարձրացրի վերև, աղջիկներն արդեն գնացել էին։ Մտա շենք, փոստ չունեի։ Հասա երրորդ հարկ, մտա տուն, ուր ես արդեն տասը ամիս է մտնում եմ ամեն օր։<br />
<br />
Տեսնես բուի ունքերով այն մարդն ինչու՞ չժպտաց...</div>
♥Նեոhttp://www.blogger.com/profile/18213886198141785526noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8490403186646251516.post-43087265127431222802012-07-31T13:08:00.000+04:002012-07-31T13:08:45.204+04:00Գեղեցկացնում ենք գերմաներեն խոսքը *<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Այսօր ես գերմանական շնչի պակաս և կարիք ունեմ, այնպես որ մյուս պատրաստի գրառումներս շարունակում եմ թողնել արխիվում,որպեսզի այսօր ևս մի քանի լեզվական առանձնահատկություններ յուրացնենք և օգտագործենք մեր առօրյայի գերմանական հատվածում։ :)</span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><span style="text-align: left;"><div style="text-align: justify;">Այսօր կանգ կառնենք մի քանի կաղապարային արտահայտությունների ու բառերի վրա,որոնք ձեզ հնարավորություն կտան խոսքը առավելագույնս գեղեցիկ և քաղաքավարի դարձնելու համար։ </div></span><div style="text-align: justify;"><br />
</div><span style="text-align: left;"><div style="text-align: justify;"><br />
</div></span><a href="http://4.bp.blogspot.com/-ntWJGzwK0sw/UBeZ1YJSY0I/AAAAAAAAAdg/Z6AOf-JWKpI/s1600/Captukkre.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="241" src="http://4.bp.blogspot.com/-ntWJGzwK0sw/UBeZ1YJSY0I/AAAAAAAAAdg/Z6AOf-JWKpI/s320/Captukkre.JPG" width="320" /></a><br />
<a name='more'></a><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Ցանկացած լեզվում կան այնպիսի արտահայտություններ, որոնք կարելի է և </span><b style="text-align: left;">պետք է </b><span style="text-align: left;">օգտագործել խոսքը </span><b style="text-align: left;">պարզունակության</b><span style="text-align: left;"> մակարդակից բարձրացնելու և ավելի քաղաքակիրթ ձևով խոսելու համար։ Խոսքը գնում է ոչ թե գեղեցիկ, ճոռոմ և բարդ արտասանվող </span><b style="text-align: left;">բառերի </b><span style="text-align: left;">մասին, այլ հենց արտահայտությունների, որոնք կարելի է նմանեցնել այն պատուհաններին,որոնք կան շենքում։ Շենքը նախադասությունն է,քերականությունը`սյուները, իսկ այդ արտահայտությունները` պատուհանները, որոնք հնարավորություն են տալիս այդ շենքի ներսում ազատ շնչելու։ Հավատացե՛ք, առանց դրանց այդքան էլ դյուրին չէ։ :) </span></div><br style="text-align: left;" /><div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Հիմա կփորձեմ հնարավորինս կարգավորված և հասկանալի կերպով ներկայացնել դրանք և դրանց հայերեն բացատրությունները։</span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><span style="text-align: left;"><div style="text-align: justify;">Այսպիսով,եթե ինչ-որ բան եք <b>պատմում,նկարագրում, վերարտադրում</b>, ապա շատ տեղին են խոսքի գեղեցկացման այս միջոցները.</div></span><div style="text-align: justify;"><br />
</div><span style="text-align: left;"><div style="text-align: justify;">Ein wichtiger/zentraler Punkt ist,... - Կարևոր/կենտրոնական հանգամանք է այն,որ...</div></span><span style="text-align: left;"><div style="text-align: justify;">Im Text/Buch/Artikel geht es <b>auch</b> darum,... - Տեքստում/Գրքում/ Հոդվածում խոսքը գնում էր <b>նաև</b> նրա մասին,որ... </div></span><span style="text-align: left;"><div style="text-align: justify;">Eine weitere wichtige Information ist,...-Այլ կարևոր տեղեկություն է այն,որ...</div></span><span style="text-align: left;"><div style="text-align: justify;">Es wird außerdem dargestellt,wie.../dass...-Բացի այդ ներկայացված էր,ինչպես..../որ...<br />
Zum Schluss weist der Text/das Buch/das Artikel darauf hin,dass... Վերջում Տեքստը/Գիրքը/Հոդվածը ներկայացնում է,որ...<br />
<br />
<br />
</div></span><span style="text-align: left;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://mobclub.com/resources/productmaster/Deutschland%20621.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://mobclub.com/resources/productmaster/Deutschland%20621.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br style="text-align: justify;" /></div><div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Սրանք հարմար կապող արտահայտություններ են,որոնք թույլ են տալիս ձեզ տարբեր նախադասությունների մեջ իմաստալից և տրամաբանական կապ ստեղծելու։ Այլապես նախադասությունները տախտակների նման կշարվեն և դրանց միջև կապող ոչինչ չի լինի։ Խոսքը կդառնա անիմաստ,անկապ և չոր։ Որպեսզի պատկերացնելն ավելի լավ լինի,կներկայացնեմ համեմատաբար հեշտ,բայց սրանցով կազմված տեքստից մի հատված։</span></div><br style="text-align: justify;" /><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><b style="text-align: left;"><div style="text-align: justify;"><b>Im Text steht,dass</b> es in Deutschland die wenigsten Geburten gibt. <b>Dazu ist geschrieben,dass</b> im Vergleich zu Deutschland die USA fast zwei mal mehrere Geburten haben.</div></b><b style="text-align: left;"><div style="text-align: justify;"><b>Ein weiterer Punkt des Textes ist,dass</b> jede deutsche Frau statt 2 Kinder nur 1 Kind zur Welt bringt.<b> Laut Text</b> muss das Land dafür sorgen, dass ein Kind zu bekommen,für die Familien attraktiver wird, weil die Kinder die Stärke des Landes sind. </div></b><b style="text-align: left;"><div style="text-align: justify;"><b>Zum Schluss weist der Text darauf hin,dass</b> einige Städte in Zukunft eine sehr große Anzahl von Einwohner haben werden,während die anderen sich immer verkleinern und ganz leer werden. </div></b><div style="text-align: justify;"><br />
</div><span style="text-align: left;"><div style="text-align: justify;">Կարծում եմ կհամաձայնեք,որ այսպես խոսքն ավելի գեղեցիկ է հնչում։ </div></span><div style="text-align: justify;"><br />
</div><span style="text-align: left;"><div style="text-align: justify;">Իսկ այժմ կխոսենք սրանց մյուս տեսակի մասին։ Այն արտահայտությունները, որոնք հիմա կներկայացվեն, առավելապես օգնում են կարծիքը արտահայտող նախադասությունները ավելի գրագետ կառուցելու համար։ Առհասարակ կարծիքը ճիշտ արտահայտելը կարևոր է ոչ միայն գերմաներեն,ոչ միայն լեզու սովորելիս, այլ առհասարակ շատ է անհրաժեշտ կյանքի ցանկացած պարագայում և ասպարեզում։ Այնպես որ սրանց վրա նույնպես մեծ ուշադրություն ենք դարձնում։</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.photofrontal.ch/data/media/3/32q__DSC7466_am_ziel.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="214" src="http://www.photofrontal.ch/data/media/3/32q__DSC7466_am_ziel.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br style="text-align: left;" /><br />
<br style="text-align: left;" /><span style="text-align: left;">Meiner Meinung nach, (շարունակվում է բայով)- Իմ կարծիքով</span><br style="text-align: left;" /><span style="text-align: left;">Ich bin der Meinung,- Ըստ իմ կարծիքի,</span><br style="text-align: left;" /><span style="text-align: left;">Mein Eindruck ist,dass- (Ինձ մոտ) տպավորությունն այնպիսին է,որ.../Ինձ թվում է</span><br style="text-align: left;" /><span style="text-align: left;">Meine Einstellung ist,dass...-Ըստ իմ տեսակետի..</span><br style="text-align: left;" /><span style="text-align: left;">Ich bin der Überzeugung,dass...-Ես այն համոզման եմ,որ...</span><br style="text-align: left;" /><span style="text-align: left;">Ich bin überzeugt davon,... Ես այն համոզման եմ,որ... </span><br style="text-align: left;" /><span style="text-align: left;">Ich begrüße es,wenn...Ես ողջունում եմ այն,որ...</span><br style="text-align: left;" /><span style="text-align: left;">Ich muss zustimmen,dass...-Ես պետք է համաձայնեմ,որ...</span><br style="text-align: left;" /><span style="text-align: left;">Mit Sicherheit kann ich behaupten,dass...Վստահությամբ կարող եմ հավաստիացնել,որ..</span><br style="text-align: left;" /><span style="text-align: left;">Nach meiner persönlichen Einschätzung... Ըստ իմ անձնական գնահատականի/եզրակացության...</span><br style="text-align: left;" /><span style="text-align: left;">Ich glaube/meine ,dass...Ես կարծում եմ,որ..</span><br style="text-align: left;" /><br style="text-align: left;" /><span style="text-align: left;">Իսկ հիմա կրկին փոքրիկ օրինակ։</span><br style="text-align: left;" /><b style="text-align: left;">Ich bin der Meinung,dass</b><span style="text-align: left;"> das Dorf einem keine Intimitätssphäre verleiht.</span><b style="text-align: left;"> Außerdem ist </b><span style="text-align: left;">man in einer Stadt auch selbstständiger und mutiger, denn von kleinen an muss man lernen stark zu sein, damit man einer so heftigen Gesellschaft Stand helten kann.</span><b style="text-align: left;"> Außerdem habe ich den Eindruck, dass </b><span style="text-align: left;">das Leben auf dem Land eher passiv als aktiv ist, denn ale sind freundlich,stressfrei und sie tun so,als ob dieser Welt keine Probleme gäbe. </span><br style="text-align: left;" /><br style="text-align: left;" /><span style="text-align: left;">Հաջորդ գրառման մեջ կներկայացնեմ ևս երկու տեսակի այսպիսի արտահայտություններ,որոնք կարելի է օգտագործել խոսակցությունների ավելի նեղ շրջանակի համար։ Սակայն հավատացա՛ծ եղեք, դրանք նույնպես բավականին օգտակար են և անհրաժեշտ։ </span> </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"></div></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.medicamondiale.org/fileadmin/content/05_Aktionen_Kampagnen/Zeit_zu_sprechen/Logo_Zeit_zu_sprechen.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="272" src="http://www.medicamondiale.org/fileadmin/content/05_Aktionen_Kampagnen/Zeit_zu_sprechen/Logo_Zeit_zu_sprechen.jpg" width="320" /></a></div><br />
<br />
</div>♥Նեոhttp://www.blogger.com/profile/18213886198141785526noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-8490403186646251516.post-11028731902975425952012-07-29T19:08:00.002+04:002012-07-29T19:22:07.008+04:00Թող կուրծքս մի քիչ ցավի, որ սրտիս տեղն իմանամ...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="background-color: #fff2cc;">Երեք բանաստեղծություն,որ նկարագրում են իմ ներկայիս տրամադրությունը :)<br style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: -webkit-auto;" /><br style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: -webkit-auto;" /><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; text-align: -webkit-auto;">Ա՜խ, նորից «Բարի ճամփա»,</span><br style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: -webkit-auto;" /><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; text-align: -webkit-auto;">Ա՜խ նորից «Մնաս բարով»…</span><br style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: -webkit-auto;" /><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; text-align: -webkit-auto;">Մի տեսակ տագնապ կա, որ</span><br style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: -webkit-auto;" /><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; text-align: -webkit-auto;">Չես ասի ոչ մի բառով:</span><br style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: -webkit-auto;" /><br style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: -webkit-auto;" /><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; text-align: -webkit-auto;">Գնում ես, չես էլ ասում,</span><br style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: -webkit-auto;" /><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; text-align: -webkit-auto;">Թե մեկ էլ երբ ես գալու,</span><br style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: -webkit-auto;" /><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; text-align: -webkit-auto;">Եկար էլ, ի՞նչ իմանամ</span><br style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: -webkit-auto;" /><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; text-align: -webkit-auto;">Ո՞ւմ մոտ ես մեղքդ լալու:</span><br style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: -webkit-auto;" /><br style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: -webkit-auto;" /><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; text-align: -webkit-auto;">Ներիր ինձ, դու իմ բարև,</span><br style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: -webkit-auto;" /><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; text-align: -webkit-auto;">Իմ խելոք և իմ համառ,</span><br style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: -webkit-auto;" /><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; text-align: -webkit-auto;">Հարկադիր այս ծիծաղի</span><br style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: -webkit-auto;" /><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; text-align: -webkit-auto;">Եվ թաքուն լացի համար:</span><br style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: -webkit-auto;" /><br style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: -webkit-auto;" /><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; text-align: -webkit-auto;">Գնում ես, էլ ի՞նչ ասեմ,</span><br style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: -webkit-auto;" /><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; text-align: -webkit-auto;">Սովոր եմ, կդիմանամ</span><br style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: -webkit-auto;" /><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; text-align: -webkit-auto;">Թող կուրծքս մի քիչ ցավի,</span><br style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: -webkit-auto;" /><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; text-align: -webkit-auto;">Որ սրտիս տեղն իմանամ:</span><br style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: -webkit-auto;" /><br style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: -webkit-auto;" /><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; text-align: -webkit-auto;">Մի տեսակ տագնապ կա, որ</span><br style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: -webkit-auto;" /><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; text-align: -webkit-auto;">Չես ասի ոչ մի բառով,</span><br style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: -webkit-auto;" /><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; text-align: -webkit-auto;">Ա՜խ, նորից «Բարի ճամփա»,</span><br style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: -webkit-auto;" /><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; text-align: -webkit-auto;">Ա՜խ նորից «Մնաս բարով»…<br />
<br />
</span></span><br />
<a name='more'></a><span style="background-color: #fff2cc;"><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; text-align: -webkit-auto;"><br />
</span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span style="background-color: #fff2cc; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 17px; text-align: left;">Ախր ես ինչպե՜ս վեր կենամ գնամ,</span></div><span style="background-color: #fff2cc;"><span style="font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 17px;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span style="background-color: #fff2cc;"><span style="font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 17px;">Ախր ես ինչպե՞ս ուրիշ տեղ մնամ:</span></span></div><span style="background-color: #fff2cc;"><span style="font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 17px;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span style="background-color: #fff2cc;"><span style="font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 17px;">Ախր ուրիշ տեղ հայրեններ չկան,</span></span></div><span style="background-color: #fff2cc;"><span style="font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 17px;"><div style="text-align: center;">Ախր ուրիշ տեղ հորովել չկա,</div></span><span style="font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 17px;"><div style="text-align: center;">Ախր ուրիշ տեղ սեփական մոխրում</div></span><span class="text_exposed_show" style="display: inline; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 17px;"><div style="text-align: center;">Սեփական հոգին խորովել չկա,</div><div style="text-align: center;">Ախր ուրիշ տեղ</div><div style="text-align: center;">Սեփական բախտից խռովել չկա:</div><div style="text-align: center;">Ախր ես ինչպե՞ս վեր կենամ գնամ,</div><div style="text-align: center;">Ախր ես ինչպե՞ս ուրիշ տեղ մնամ:</div><div style="text-align: center;">Ախր ուրիշ տեղ</div><div style="text-align: center;">Հողի մեջ այսքան օրհնություն չկա,</div><div style="text-align: center;">Այսքան վաստակած հոգնություն չկա,</div><div style="text-align: center;">Ախր ուրիշ տեղ ձյունի մեջ` արև,</div><div style="text-align: center;">Եվ արևի մեջ այսքան ձյուն չկա:</div><div style="text-align: center;">Ախր ուրիշ տեղ տեղահան եղած,</div><div style="text-align: center;">Եկած` ուսերով Արագած սարի</div><div style="text-align: center;">Ուսերին հենված Սասնա տուն չկա:</div><div style="text-align: center;">Ախր ուրիշ տեղ</div><div style="text-align: center;">Ամեն մի քարից, առվից, ակոսից</div><div style="text-align: center;">Իմ աչքերով իմ աչքերին նայող</div><div style="text-align: center;">Մանկություն չկա…</div><div style="text-align: center;">Ախր ես ինչպե՞ս վեր կենամ գնամ,</div><div style="text-align: center;">Ախր ես ինչպե՞ս ուրիշ տեղ մնամ,</div><div style="text-align: center;">Ախր ես ինչպե՞ս ապրեմ առանց ինձ</div></span> </span><br />
<div style="text-align: right;"></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 17px;"><span style="background-color: #fff2cc;">...</span><br />
<br />
<span style="background-color: #fce5cd;"><br />
</span></span><br />
<div style="text-align: right;"><span style="font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 17px;"><span style="background-color: #fce5cd;"><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; text-align: -webkit-auto;"><br />
Առ քո թևերին, տար ինձ, ժամանակ,</span></span></span></div><span style="background-color: #fce5cd;"></span><br />
<div style="text-align: right;"><span style="background-color: #fce5cd;"><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; text-align: -webkit-auto;">Ես ետ մնալուց շատ եմ վախենում:</span></span></div><span style="background-color: #fce5cd;"><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; text-align: -webkit-auto;"><div style="text-align: right;">Հուշերից որքան հեռու եմ կենում,</div></span><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; text-align: -webkit-auto;"><div style="text-align: right;">Մեկ է, կապում են թևերս նրանք:</div></span><div style="text-align: right;"><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px;"><br />
</span></div><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; text-align: -webkit-auto;"><div style="text-align: right;">Ակնթարթի մեջ դու կուլ ես տալիս</div></span><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; text-align: -webkit-auto;"><div style="text-align: right;">Այնպիսի մի նոր հավիտենություն,</div></span><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; text-align: -webkit-auto;"><div style="text-align: right;">Որ խոսքս հազիվ հասած բերանիս,</div></span><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; text-align: -webkit-auto;"><div style="text-align: right;">Դառնում է արդեն խորին հնություն:</div></span><div style="text-align: right;"><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px;"><br />
</span></div><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; text-align: -webkit-auto;"><div style="text-align: right;">Դուրս հանիր ինձ այս մթին կիրճերից,</div></span><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; text-align: -webkit-auto;"><div style="text-align: right;">Որ քեզ հասկանամ և ինձ ճանաչեմ:</div></span><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; text-align: -webkit-auto;"><div style="text-align: right;">Փրկիր ինձ այս խուլ ախ ու ճիչերից,</div></span><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; text-align: -webkit-auto;"><div style="text-align: right;">Տուր ինձ քո ոգին, որ ես շառաչեմ:</div></span><div style="text-align: right;"><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px;"><br />
</span></div><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; text-align: -webkit-auto;"><div style="text-align: right;">Տուր ինձ քո ոգին, որ ես շառաչեմ,</div></span><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; text-align: -webkit-auto;"><div style="text-align: right;">Որ ես դադարեմ հանդարտ հոսելուց,</div></span><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; text-align: -webkit-auto;"><div style="text-align: right;">Ինձնից խոսելուց քեզնից չամաչեմ,</div></span><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; text-align: -webkit-auto;"><div style="text-align: right;">Ինձնից չամաչեմ քեզնից խոսելուց:</div></span><div style="text-align: right;"><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px;"><br />
</span></div><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; text-align: -webkit-auto;"><div style="text-align: right;">Տուր ինձ քո ոգին, քո միտքը ներհուն,</div></span><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; text-align: -webkit-auto;"><div style="text-align: right;">Առ ինձ հանճարեղ քո տարերքի մեջ,</div></span><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; text-align: -webkit-auto;"><div style="text-align: right;">Որ չմոլորվեմ քո ոլորտներում</div></span><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; text-align: -webkit-auto;"><div style="text-align: right;">Եվ իմ հոգու բարդ տիեզերքի մեջ:</div></span><div style="text-align: right;"><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px;"><br />
</span></div><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; line-height: 16px; text-align: -webkit-auto;"><div style="text-align: right;">Պարզեցրու, զտիր խոհերն իմ խառնակ,</div></span><span style="font-family: 'Tahoma Armenian', 'Arial Unicode', Arial, 'DejaVu Sans', 'Liberation Sans', Freesans, sans-serif; text-align: -webkit-auto;"><div style="text-align: right;"><span style="line-height: 16px;">Առ քո թևերին, տար ինձ, ժամանակ:</span><span style="color: #444444; text-align: center;"><span style="line-height: 16px;"> </span><br />
<br />
</span><br />
<div style="text-align: left;"><span style="color: #444444; text-align: center;"><span style="color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: large;">Համո Սահյան</span> </span></div><span style="color: #444444; text-align: center;"><br />
</span></div></span></span><br />
<div style="text-align: right;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://data.whicdn.com/images/33195146/tumblr_m7jd0y10Ve1r3wk1zo1_r2_250_large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://data.whicdn.com/images/33195146/tumblr_m7jd0y10Ve1r3wk1zo1_r2_250_large.jpg" width="213" /></a></div><span style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 17px;"><br />
<br />
</span></div><div style="text-align: right;"><span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<div style="text-align: left;"><br />
</div></div></div></div>♥Նեոhttp://www.blogger.com/profile/18213886198141785526noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-8490403186646251516.post-65654299948941921592012-07-25T13:05:00.001+04:002012-07-25T13:08:29.878+04:00Սեղմում եմ բռունցքներս ու...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/JRWox-i6aAk?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>Ձեռքումս եղած ամբողջ ուժով մատներս սեղմում եմ ափիս`անընդհատ ավելի ձգելով ու ամրացնելով բռունցքս։ Ինչքան շատ եմ մատներս սեղմում ու փակում ափս,այնքան ավելի ուժեղ եմ զգում ձեռքիս միջի դատարկությունը։ Այն պարզապես այրում է ձեռքս, ասես գոռա` մի ապտակ հասցնելով ու հասկացնելով,որ մենա~կ եմ.. Հենց հիմա բռունցք արա ու ամբողջ ուժով մատներովդ ճնշի՛ր ափիդ։ Զգացի՞ր ամայությունն ափիդ։ Շնորհավորում եմ։ Դու սիրահարված ես…
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://data.whicdn.com/images/33378552/tumblr_m7076iRmBI1qapfzyo1_500_large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://data.whicdn.com/images/33378552/tumblr_m7076iRmBI1qapfzyo1_500_large.jpg" width="237" /></a></div><a name='more'></a>Պարբերաբար կրկնում եմ նույնը..նորից..ու նորից..ասես կրկին համոզվելու,որ դատարկ եմ առանց քեզ։ Մատներս արդեն ցավում են։ Շատ են ցավում։ Դրանք մեջ ընդամենը այնքան ուժ է մնացել,որ պարզապես հավաքեմ այս տողերը..որ իմանաս,թե ինչ եմ զգացել,երբ դու կողքիս չէիր..երբ հեռու էիր,ուրիշ տեղ,ոչ իմ կողքին..երբ շնչում էիր մի օդ, որի բույրն անգամ ես չեմ զգացել։ Երբ քեզ շոյում էր մի քամի,որն անգամ չգիտե, թե ինչեր կզոհաբերեի միայն թե իր փոխարեն ես լինեի կողքիդ… Բացում եմ բռունցս ու նայում եմ ձեռքիս։ Ինչքա~ն փոքր է այն քո ձեռքի կողքին։ Իսկ իմ ձեռքն ուղիղ երկու անգամ փոքր է քո ձեռքից։ Իսկ հիմա գիշերն իմ ուղիղ երկու անգամ երկար է քո գիշերվանից…
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://data.whicdn.com/images/32936932/tumblr_m77hr8Riih1r2my8qo1_500_large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="216" src="http://data.whicdn.com/images/32936932/tumblr_m77hr8Riih1r2my8qo1_500_large.jpg" width="320" /></a> </div>Սեղմում եմ բռունցքներս ու դրանց մեջ եմ կուտակում հավավքած այն ամբողջ ցավը,որ կաթ-կաթ անցնում էր մեջս տիկ-տակ ժամանկի ընթացքում.. ու փորձում եմ կուտակված այդ ամբողջը խցկել այն երգի մեջ,որն ամեն անգամ ինձ քեզ է հիշեցնում։ Այնպես,ինչպես ւևըւկուտակված թղթերն ու տետրերն ենք ճխտում առաջին իսկ պատահած դարակի մեջ ու դուռն արագ փակում,որ հանկարծ դուրս չթափեն։ Ճխտում ենք առաջին իսկ պատահած դարակի մեջ,որովհետև բավականաչափ համարձակություն չունենք դեն նետելու համար…Բայց ախր դասավորելու ու դասակարգելու իմաստ էլ չկա…Ի՞նչը դասավորեմ այդ անհասկանալի զգացմունքի։ Չգիտեն։ Չեմ հասկանում։ Ուղղակի ներարկում եմ երգի մեջ…. Բայց երբ պատահաբար քսվում ես այդ դարակի դռանն,այն ծանրությանն այլևս չդիմանալով բացվում է`դուրս թափելով այն ամենն,ինչ դու արդեն երկար ժամանակ խնամքով պահ էիր տվել ու ներշնչել էիր քեզ,թե մոռացել ես դրանց գոյության մասին… Ու երբ արդեն գրեթե հավատում ես,որ այդ ցավն էլ իր հանգրվանն է գտել այդ մի երգի մեջ..հանկարծ հնչյուններն իրենց հերթին պայթում են` իրենց մեջ կուտակվածն էլ կաթ-կաթ քեզ վերադարձնելով։ Քանզի քեզնից բացի ոչ ոք պարտավոր չէ կրելու,տանելու,պահելու ու չափելու այն, ինչ դու ես ստեղծել,ինչին դու ես կյանք տվել, որ աստիճանաբար ավելի ներծծի քո միջի կյանքը։ Սեղմում եմ բռունցնքներս ու… Սեղմում եմ բևունցքներս ու զգում եմ,ինչպես է քամին խառնում ու խճճվում մազերս`դրանք քսելով դեմքիս ու ուսերիս…Քամին…Այն ինձ չի վախեցնում,քանզի ներսումս պտտվող մի փոթորիկ հոգիս էր այնպես խճճել,ինչպես անգամ քո աջ գրպանում գտնվող սպիտակ ականջակալները չեն խճճվում.. Սեղմում եմ բռունցքներս ու հասկանում եմ,որ այդ մատներով դեռ շատ քարկապներ պիտի քանդեմ..
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://data.whicdn.com/images/33207894/tumblr_m6cponlHJf1rntzq3o1_500_large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://data.whicdn.com/images/33207894/tumblr_m6cponlHJf1rntzq3o1_500_large.jpg" width="213" /></a></div>Սեղմում եմ բռունցքներս ու մաշկիս վրա դեռ զգում եմ սա~ռը մատներիդ հետքը, երբ ձեռքիցս արագ բռնեց ու ինձ կտրուկ մի կողմ քաշեց`մեքենայի հարվածից փախցնելու համար։ Ընդամենը փորձում էր ինձ վտանգից հեռու պահել`առանց հասկանալու,որ կյանքիս ամենամեծ վտանգը ինքն էր,որ կար.. Սեղմում եմ բռունցքներս…Բայց այս անգամ ոչ նրա համար,որ զսպեմ արցունքներս ու չոռնամ ցավից,այլ նրա համար,որ կրկին համոզվեմ անքեզ դատարկությանս մեջ։ Բայց դա,գրողը տանի, ինձ չի տխրեցնում։ Այսօրվա իմ դատարկությունն ավելի կճոխացնի վաղվա հարստությունս։ Սեղմում եմ բռունցքներս ու զգում եմ,ինչքան շատ տարածություն կա մատներիս միջև։ Վաղը,երբ այդ բացը կլրացնեմ քեզնով,կհիշեմ այս տողերն ու խորը շունչ կքաշեմ…Խորը շունչ կքաշեմ`զարմանալով սեփական դիմացկունությունս վրա..որ չխենթացա այդ կիսատ մատներով,այդ կիսատ թոքերով,կիսատ առավոտներով ու կիսատ քեզնով…Մնաց պարզել…. Ե՞րբ կգա այդ “վաղը”………..
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://data.whicdn.com/images/33303999/7634429434_e773e6d217_z_large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="http://data.whicdn.com/images/33303999/7634429434_e773e6d217_z_large.jpg" width="320" /></a></div></div>♥Նեոhttp://www.blogger.com/profile/18213886198141785526noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-8490403186646251516.post-41683098427064180112012-07-22T01:08:00.000+04:002012-07-22T01:08:21.683+04:00Տո դուք էլ,ձեր ԵՊՀ-ն էլ...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Գիտե՞ք,եկել էի լրիվ այլ գրառում անելու։ Ավելի ճիշտ այդ գրառումս արդեն պատրաստ էր,սակայն մինչև այստեղ տեղադրելը սովորությանս համաձայն որոշեցի հետևել ստատիստիկային և տեսնել,թե որ կայքերից են մոտս հաճախումներ գրանցվել։ Հայացքս հանդիպես blognews.am կայքին։ Անցնելով հղումով,տեսա,որ </span><a href="http://mariamneo.blogspot.com/2012/07/blog-post_17.html" style="text-align: left;">վերջին գրառումս</a><span style="text-align: left;"> տեղ է գտել այդ կայքում։ Չհասցրեցի էլ դրա վրա զայրանալ,երբ նկատեցի մեկնաբանություններն ու...ի՞նչ ասեմ։ </span></div><span style="text-align: left;"><div style="text-align: justify;">Ձեզ եմ ներկայացնում այդ մեկնաբանությունները,որոնք ինձ իրոք զայրացրին։ </div></span><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><span style="text-align: left;"><div style="text-align: justify;">"<span style="-webkit-text-size-adjust: none; color: #1a1a1a; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 14px;">Իսկ ես ընդունվել եմ ԵՊՀ ու շատ էլ երջանիկ եմ, որովհետև <b>հնարավորություն չունեմ </b>Ձեզ նման Գերմանիայում սովորելու, հա մի բան էլ` <b>պետք չէ թերագնահատել ուրիշներին ու նրանց կրթությունը.</b></span>"</div></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-mghakkCcNMY/TzvP6u2oZbI/AAAAAAAABR0/zCJqK4QGO0Y/s1600/407542_364278850266814_345784302116269_1340599_295560256_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-mghakkCcNMY/TzvP6u2oZbI/AAAAAAAABR0/zCJqK4QGO0Y/s1600/407542_364278850266814_345784302116269_1340599_295560256_n.jpg" /></a></div><br />
<a name='more'></a><br />
Ու մի՞թե մարդկանց մեջ այն աստիճան էր նախանձը խոսել,որ նման արտահայտություն իրենց թույլ տան։ Մի՞թե ես ինչ-որ մեկին թերագնահատել եմ իմ այն բառերով, որ ուղղակիորեն ափսոսում եմ,որ ես ԵՊՀ-ի ուսանող կոչվելու պատիվ չեմ ունենա։ Իմ այդ գրառումը ծայրից ծայր արտահայտում էր ցավ ու ափսոսանք,որ այդքան շատ երազելուց ու ուզելուց հետո այդպես էլ չեմ լինի Պետական Համալսարանի ուսանողուհի։ Ընդամենը ինչ-որ տեղ ցավ ես զգում նրա համար,որ դու քո ընկերների,հասակակիցների հետ սեպտեմբերի մեկին չես գնա Պետական, իսկ ոմանք համարձակվում են քո անձնական զգացմունքները ոտնահարել`մեղադրելով քեզ սեփական անձը բարձր դասելու մոլուցքի մեջ։<br />
<br />
Չէ,ես հասկանում եմ,որ այդ մարդիկ իմ բլոգի,ինձ հետ կապ չունեն ու միայն այդ գրառումս կարդալուց հետո գուցե և իրոք այդպիսի տպավորություն ստեղծվի,ասես ես իրոք ինձ մյուսներից բարձր եմ դասում։ Այդտեղ թույլ տվեք զայրանալ այդ հիմար կայքի վրա!!! Ի՞նչ գործ ունեն իմ անձնական մտորումներն ու զգացմունքներն ինչ-որ կայքում։ Ես ունեմ իմ ընթերցողին,ում համար ես գրում եմ։ Իմ ընթերցողը ժամանակի ընթացքում հետևում է իմ կյանքի փոփոխություններին ու ճիշտ է գնահատում իրավիճակը,զգացմունքներս,մտքերս։ Բնականաբար ինչ-որ անծանոթ,ով չգիտե,թե ես ինչ գնով եմ հասել Գերմանիայում ուսումս շարունակելուն,ինձ պիտի դնի երևի ինչ-որ հարուստի երեխու տեղ,որ ծնողների փողերով գնում է արտասահման սովորելու հերիք չէ,դեռ մի հատ էլ իրենց Համալսարանին անուն է կպցնում...Այնինչ ես ընդամենը արդեն կարոտում էի ԵՊՀ-ին`նրանով հանդերձ,որ այն երբեք իմը չի էլ եղել..<br />
<br />
"<span style="-webkit-text-size-adjust: none; color: #1a1a1a; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 14px;">Ես, ես ես ես ես ես ես իմ մեր.... ինչքան կարելի է.... Ոչ մեկին հետաքրքիր չի ձեր անձնական որոշումը Գերմանիայում սովորելու մասին... Եթե այս տեքստի հիմնական միտքը այն էր թե դուք ինչքան լավն եք մյուսներից՝ օրինակ ԵՊՀ-ում սովորողներից, ապա ասեմ որ ձեր արդյունքին չհասաք... շատ մեղմ ասած :Ճ Հաջողություն...</span>"<br />
<br />
<span style="-webkit-text-size-adjust: none; color: #1a1a1a; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 14px;">"ha yanim inch?</span> "<br />
<br />
Իհարկե ես իմ ծանր տեղը չեմ թեթևացնի ու հարգարժան այդ մարդկանց չեմ ասի, որ ինձ էլ իրենց անձնական մտքերը,մեղմ ասած,չեն հետաքրքրում ու որ ես ընդհանրապես թքած ունեմ,թե ինչ կմտածեն նրանք իմ երազանքների ու նպատակների մասին։ Ուղղակի ի սրտե ափսոսում եմ,որ այդ գրառումը հասարակ մարմնավաճառի նման աջ ու ձախ նետվեց ու հասավ մարդկանց,ովքեր ուղղակիորեն չպետք է այն կարդային։ Սենց,թե նենց ոչինչ չէին հասկանալու դրանից,քանզի միայն իմ ճանապարհն ինձ հետ անցած ընթերցողս գիտի,թե ինչքան եմ պայքարել ու միայն իմ ընթերցողն ինձ կհասկանա,թե նպատակիս հասնելու հետ մեկտեղ ինչքան ցավ եմ զգում,որ այդպես էլ ԵՊՀ-ինը չեղա։<br />
<br />
Իսկ երկու օր առաջ "ԵՊՀ ես չեմ գնա" գրառումս ԵՊՀ-ի Աշխատակազմից մի կին ընթերցելուց հետո այնքան է ազդվել դրանով ու այնքան է հուզվել, որ ցանկացել է այդ նյութով կիսվել իր ծանոթների հետ,բայց այդպես էլ չի կարողացել գտնել այդ գրառման հղումը։ Սակայն լարելով հիշողությունը`մտաբերել էր,որ ես այն նույն երեխան եմ,որ ԵՊՀ էր եկել պարզելու,արդյո՞ք Ատեստատը չտանելու դեպքում կզբաղեցնեմ անվճար տեղը,թե ոչ..Ու անձնական գործիս մեջ գտել էր համարս,որ մեր տուն զանգի ու ինձնից խնդրի Բլոգիս հասցեն ու այդ գրառման հղումը..Իսկ այսօր ինչ-որ մարդիկ ինձ մեղադրում են ԵՊՀ-ին ու այդտեղ սովորող ուսանողների արժանապատվությունը նվաստացնելու ու սեփական Ես-ը բարձրացնելու մեջ։ Այն դեպքում,երբ, կրկնում եմ, այդ գրառմանս անկեղծությունը հասել էր այդ հասուն կնոջը։<br />
Հա,ես ինձ ճիշտ տեղում ճիշտ ժամանակին ճիշտ ձևով գնահատել գիտեմ։ Բայց սա այդ դեպքը չէր։ Ուղղակիորեն ցավում եմ,որ իմ անկեղծության տակ որոշ մարդիկ փորձեցին ճխտել մարդկային բնությանը հատուկ կեղտն ու զզվանքը։ Լավ է~...<br />
<br />
Հ.Գ. Բլոգնյուզ,տղա ես,սա էլ ավելացրու քեզ մոտ։<br />
<br />
</div>♥Նեոhttp://www.blogger.com/profile/18213886198141785526noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-8490403186646251516.post-78574316375299339992012-07-17T20:13:00.001+04:002012-07-17T20:16:52.294+04:00ԵՊՀ ես չեմ գնա<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="text-align: left;">Այսօրվա լողի պարապմունքից հետո սիրտս մի տեսակ զզվելի կերպով էր աշխատում, այնպես,որ դրա պատճառով շնչառությունս ահավոր խորացել էր,տրանսպորտի միջի մարդիկ վրաս վախեցած հայացքներ էին նետում։ :D Հիմա էլ անտանելի գլխացավ ունեմ։ Երևի շոգն է մեղավոր։ Մեր տունն այնպես է դասավորված,որ եթե երկնքում կա Արև,այն կա նաև մեր տանը։ Ձմռանը գրեթե վառելիք չենք օգտագործում։ Հրա~շք։ Բայց այ ամռանը..խոսքը մեր մեջ շոգեխաշվում ենք։ Այ հիմա էլ,կիսաեփ վիճակում նստած,գլխացավս գրկած,սրտիս հետ կռիվ արած ձեզ եմ գրում։ Վարդավառի օրն էլ այնքան մեծ էնտուզիազմով եմ խաղացել,որ մինչ օրս աջ ոտքս բռնված է, այսօր ոնց կարողացա լողի տեղը դիմանալ...զարմանում եմ ինքս ինձ վրա :D Հա~, կարճ ասած, թքած ունենալով բոլոր այս ցավերի վրա ես շարունակում եմ լսել իմ սիրելի ծանր Ռոքն ու Մետալը ու ցանկանում եմ ձեզ հետ ուղղակիորեն խոսել նրա մասին,ինչ հիմա զգում եմ...</span>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.stjohns.k12.fl.us/depts/student/homeless/0F5FA8FF-0118C716.1/Graduation.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="234" src="http://www.stjohns.k12.fl.us/depts/student/homeless/0F5FA8FF-0118C716.1/Graduation.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<a name='more'></a><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="text-align: left;">Դպրոցական եք,ուսանող,թե արդեն ավարտել եք,կապ չունի,հաստատ գիտեք, որ մի քանի օր առաջ կախվեցին համալսարանների ցուցակները,և շատ շրջանավարտներ չսպասեցին էլ օրվա լուսանալուն,գիշերով գնացին տեսնելու,թե որ Համալսարանի որ բաժինն են անցել։ Իսկ ես պարզապես ժպիտով հետևում էի այդ անցուդարձին։ Ասես ոչ մի կապ չունենայի այդ ամենի հետ.. Չէ,իհարկե ես էլ եմ միասնական քննություններ հանձնել,բայց միայն նրա համար,որ Ավարտական Դիպլոմիս մեջ Ա մակարդակից գնահատական գնա և որ ուղղակի ուժերս փորձեմ։ Հուլիսի 12-ից մինչև 14-ը ինձ անընդհատ զանգահարել են ԵՊՀ-ից`ասելով,որ ես անցել եմ ուսուցման անվճար համակարգ և որ եթե Ատեստատս չտանեմ ԵՊՀ,դուրս կմնամ մրցույթից և կզրկվեմ ԵՊՀ-ում սովորելու իմ իրավունքից։ Բնականաբար ես չէի տանելու Ատեստատս,նախ ես կարիք չունեի մրցույթին մասնակցելու,երկրորդ`անիմաստ տեղը անվճար տեղ էի զբաղեցնելու և ինչ-որ մեկին զրկելու էի անվճար սովորելու հնարավորությունից և հետո ես Ատեստատս պետք է հետս Գերմանիա տանեմ։ Երկու օր անընդմեջ ես միևնույն հարցին տալիս էի բացասական պատասխան։ Զանգերն այնքան էին կրկնվել,որ երբ ասում էի`Հարգելի՛ Տիկին,ես իմ ավարտական Դիպլոմը չեմ բերելու ԵՊՀ,որովհետև Օգոստոսին մեկնում եմ Գերմանիա...Հեռախոսի հակառակ կողմում գտնվող տիկինը արձագանքում էր`ախ Դուք Գերմանիայի Մարիա~մն եք... :D</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="text-align: left;"><br /> </span>
<a href="http://henaran.am/wp-content/uploads/hamalsaran.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://henaran.am/wp-content/uploads/hamalsaran.jpeg" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
Այնուամենայնիվ երեկ գնացի ԵՊՀ`կախված ցուցակները տեսնելու համար։ Նայելով իմ նշած ֆակուլտետի միավորներին`ես հասկացա,որ Ատեստատս տանելու պարագայում ցուցակի մեջ առաջինն իմ անունը գրած կլիներ :) Բայց ինձ բախտ էր վիճակված իմ անունն ուրիշ ցուցակների մեջ փնտրելու։<br />
<br />
Գիտե՞ք,հետաքրքիր զգացողություն է,երբ նայում ես քո բոլոր հասակակիցներին,դասարանցիներին,ծանոթներին,ովքեր քեզ նման մի տարի կամ ավելի պարապում էին,վախում էին քննություններից,ծուլանում էին ու հետո զայրանում էին սեփական ծուլության վրա կամ էլ ոչ այնքան..նայում ես ու հասկանում ես,որ կներեք,բայց դու նրանց նման չես։ Այնքան շատ եմ հանդիպել ֆեյսբուքում մոտավորապես նմանատիպ գրառումների`"Անհամբերությամբ սպասում եմ սեպտեմբերի գալուն,որ վայելեմ ուսանող լինելը,որ անցնեմ ԵՊՀ-ի շեմն ու ինձ Երկրիս լավագույն Համալսարանի ուսանող ինձ զգամ"։<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-wBiNjksv6pM/Tzv2ngp1pPI/AAAAAAAAADQ/h9tDexJsUEw/s1600/1301227871_181462261_1---.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://2.bp.blogspot.com/-wBiNjksv6pM/Tzv2ngp1pPI/AAAAAAAAADQ/h9tDexJsUEw/s320/1301227871_181462261_1---.jpg" width="320" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
ԵՊՀ-ը ես չեմ գնա։ ԵՊՀ-ի ուսանող ես չեմ լինի։ Երբ քույրս առաջին անգամ գնաց ԵՊՀ,ես էլի Հայաստանում չէի։ Կրկին Գերմանիայում էի։ Երբ ետ վերադարձա ու աննորմալի նման սկսեցի պրպտել դարակները`իր ուսանողական տոմսը գտնելու նպատակով,մի բան էի մտածում. ես էլ եմ ունենալու սրանից։ Բոլոր սոցկայքերի տեղեկատվական բաժինների ուսումնական հատվածում միշտ նշել եմ ԵՊՀ-ն որպես իմ ԲՈՒՀ։ Կներեք,բայց ես երևի այն հազվադեպ մարդկանցից եմ,որ համոզված էի`ես կընդունվեմ ԵՊՀ։ Ու ընդունվելուց զատ`անվճար համակարգում սովորելու իրավունք կունենամ։ Թող մեծամտորեն չհնչի,բայց դա այդպես էլ կլիներ,եթե ես Ավարտական Դիպլոմս տանեի Համալսարան։ Ցուցակի մեջ ես առաջինը կլինեի.. :)<br />
<br />
Չէ,չեմ ուզում կրկին խոսել օրեցօր մոտեցող մեկնումիս մասին։ Դրա մասին առանձին կզրուցենք..Գիտե՞ք, երբ հուլիսի 14-ին առավոտյան կրկին զանգահարեցին ԵՊՀ-ից և հարցրին,հաստա՞տ չեմ ցանկանում մասնակցել մրցույթին և հաստա՞տ չեմ տանելու Ավարտական դիպլոմս,բացասական պատասխան տալուց և անջատելուց հետո մի պահ քարացա։ Հասկացա`ես Երևանի Պետական Համալսարան չեմ գնալու։ Ու անմիջապես մտածեցի`բա ո՞ր Վիզաս չստանամ։ Խենթ միտք էր,ես գիտեի,որ դա անհնար է։ Պարզապես Հուլիսի 14-ի առավոտն ինձ հասկացրեց,որ ԵՊՀ-ն իմը չէ,Ես էլ`ԵՊՀ-ինը։ Երեկ էլ տաքսու վարորդն ասաց`կարող էի Խանջյան-Ռոսիա ճանապարհով գնալ, ծիծաղելով պատասխանեցի,այն է թե`դե հա,մեր`քրոջս ու իմ Համալսարանի ճանապարհով։ Հետո հասկացա,որ <b>մեր</b> չէ..<br />
<br />
Ներիր ինձ ԵՊՀ,բայց ես քեզ մոտ չեմ գա։ Քո շեմը չեմ անցնի,քո ուսանողը չեմ լինի։ Ներիր,ես գնում եմ։<br />
<br />
Իսկ հիմա թույլ տվեք շնորհավորել բոլոր նրանց,ովքեր արդեն ուսանող են։ Իսկ նրանք,ովքեր ինչ-ինչ խնդիրների պատճառով այսօր պատիվ չունեն ուսանող կոչվելու,ունեն պատիվ էլի պայքարելու ու չհանձնվելու։ Ձեզ մեծ ուժ ու համարձակություն`նորից նույն փորձություններով անցնելու համար`այս անգամ պատվով դուրս գալու նկատառումներով։ Իսկ մեզ`ուսանողներիս, մի քիչ ավելի շատ խելք "ուսանող" անունը չչարաշահելու ու մեր Համալսարաններին արժանի սան լինելու համար։ ԵՊՀ-ի ուսանողներ ջան,Երևանի Պետական Համալսարանին լավ կնայեք...մեր Երևանի Պետական Համալսարանին :) </div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.umbc.edu/sss/student.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="243" src="http://www.umbc.edu/sss/student.jpg" width="320" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
</div>♥Նեոhttp://www.blogger.com/profile/18213886198141785526noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-8490403186646251516.post-63542168626855410882012-07-10T01:11:00.000+04:002012-07-10T01:15:09.052+04:00Անոթազարկ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
Եվս երկու քայլ արեց դեպի ինձ։ Երբեք այսքան մոտիկ կանգած չէր եղել։ Հայացքն առանց աչքերիցս կտրելու իրար ամուր սեղմած ցուցամատն ու միջնամատը հպեց ձախ քունքիս։ Այնուհետև մատներն սկսեց անփութորեն սահեցնել այտերովս.ասես պատահաբար սկսեց շոյել ծանրացած շնչառությունից կիսաբաց շուրթերս և ի վերջո մատները հասցրեց պարանոցիս`դանդաղ շարժելով,ասես երբևէ այդ նույն մատներով չէր շոշափել զարկերակս… Ճկուն շարժումներով գտնելով զարկերակս` սկսեց մատներով շրջանագծեր անել պարանոցիս վրա։ Նա գիտեր,դա իմ թույլ տեղն է։ Առաջ ձգելով պարանոցս`անհույս փորձ էի անում շուրթերովս ավելի մեծ քանակութամբ օդ գրկել։ Խեղդվում էի։ Փոքր-ինչ դողացող ձայնով ասաց.<br />
-Սիրտդ բավականին արագ է աշխատում…<br />
<br />
<a name='more'></a><span style="background-color: #fff2cc;">Հայկն ու ես հին ընկերներ էինք։ Իսկական ընկերներ։ Անկեղծ ասած մի ժամանակ այնքան անպատասխանատու կերպով էի օգտագործում այդ բառը,որ մի օր քիթս բավականին ուժեղ գետնին քսվեց։ Այդ օրվանից հասկացա,որ ամեն ծանոթ ընկեր չէ։ Ու սկսեցի տարբերակել այն մարդկանց,ովքեր իմ բարեկամներն են,հարազատները,ծանոթներն ու ընկերները։ Հայկն իմ ընկերն էր։ Մնացած բաժիններում գերակշռում էին ծանոթները,ապա հարազատները,որովհետև ես մի քիչ շուտ եմ մարդկանց կապվում ու նրանք շատ արագ ինձ համար հարազատ են դառնում։ Բայց այն մարդիկ,ովքեր իմ բարին են ցանկանում,իրոք քիչ են։ Թվում է,թե ընկերն իր մեջ պիտի ներառի այդ բոլոր հատկանիշները։ Այդպես էլ կար։ Ուղղակի այդ ամենից զատ ընկերներն այն մարդիկ էին,ում ես վստահում էի։ Միակ ընկերս Հայկն էր։ Նրա հետ կարող էի խոսել բացարձակապես ամեն ինչի մասին։ Կանացի խնդիրներից մինչև ընտանեկան վեճերը։ Ես նրան չէի նայում որպես Հայկի,ես նրան նայում էի որպես իմ մի մասնիկի։ Երկար շփման ընթացքում մեր շատ հատկանիշներ իրար էին ձուլվել։ Մի անգամ ծանոթներիցս մեկը հետս երկար խոսելուց հետո ասաց`այ հենց այս պահին թվաց,թե իմ դիմաց Հայկն էր նստած։</span><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://data.whicdn.com/images/32248632/9CTUYZ0P41o_large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://data.whicdn.com/images/32248632/9CTUYZ0P41o_large.jpg" width="242" /></a></div>
<span style="background-color: #fce5cd;"><br /></span><span style="background-color: #fff2cc;">Մենք կրկնօրինակում էինք մեկս մյուսի շարժումները։ Դա նորմալ էր։ Ասում են,որ զույգի մեջ ռեցեսիվ կողմն ուղղակիորեն փորձում է կրկնօրինակել դոմինանտի շարժումները։ Բայց մեր մեջ թույլ ու ուժեղ կողմ չկար։ Մենք պարզապես իրար շատ էինք սիրում։ </span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Հայկը միակ մարդն էր,որ գիտեր,թե ես պահարանի որ կողմում եմ դասավորում վերնաշապիկներս,ու թե որ ժամին եմ նախընտրում սուրճ խմել։ Նա միակ մարդն էր,որ գիտեր`ես հողաթափեր չեմ սիրում։ Նա նույնիսկ գիտեր, որ երբեք կանացի բժշկի մոտ չեմ գնացել,որովհետև սարսափելի ամաչում եմ այդպիսի զննումներից։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Հայկն ու ես մի տարօրինակ սովորություն ունեինք։ Մենք սիրում էինք ասմունքել։ Երկուսս էլ բավականին շատ բանաստեղծություններ գիտեինք։ Մենք հաճախ էինք մեր ասելիքը բանաստեղծություններով փոխանցում։ Երբեմն էլ մեր ամբողջ դիալոգը կազմվում էր տարբեր բանաստեղծություններից ու ստեղծագործություններից վերցված տողերով ու ցիտատներով։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Մի անգամ մեր ծանոթ-բարեկամներով,մեծ շրջապատով հավաքվել էինք, երբ խոսակցության թեման այնպես շրջվեց,որ Գրիգորը`Հայկի մանկության ընկերը,ինձ ասաց.</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">-Դու ախր շատ սպիտակ մաշկ ունես։ Ոնց որ թափանցիկ լինես։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Չհասցրի էլ շուրթերս իրարից հեռացնել`ինչ-որ բան արտաբերելու համար,երբ հանկարծ Հայկը կողքի սենյակից արագ վազելով ներս մտավ ու ինձ առնելով ձեռքերի վրա սկսեց առանց վարանելու արտասանել`</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">-Լուսամփոփի պես աղջիկ,աստվածամոր աչքերով,</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"> Թոքախտավոր,թափանցիկ,մարմինի պես երազի։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Ես զրնգուն ծիծաղով լցրի ամբողջ տունը`միաժամանակ ձեռքերով հրվելով ու ծիծաղի հնչյունների արանքից արտաբերելով`</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">-Բա՛ց թող,Հա՛յկ,ծանր եմ, կցավեցնես ձեռքերդ։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Իհարկե իմ բառերը հազիվ լսելի էին։ Նա դրանց ուշադրություն էլ չդարձրեց։ Ոչինչ ու ոչ ոք չէր կարող խանգարել նրան,որ ընդհատի սկսած բանաստեղծությունը։ Զարմացա,թե ինչպես կարողացավ մի ակնթարթում ձուլվել բանաստեղծությանն ու մտնել դրա էության մեջ։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">-Ես ինչ անեմ,որ մնա ծիածանը երեք գույն,</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"> Որ չմարի,չցնդի իմ հոգու հեռուն։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Ծիծաղս արդեն դադարել էր,իսկ նա ուշադիր,մանրազնին հայացքով աչքերիս մեջ էր նայում ու շարունակում էր հյուսել բանաստեղծության բառերն այնպես,ասես դրանք հենց ինքն էր գրել։ Ասես հենց ինձ համար էր գրել։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://data.whicdn.com/images/32279497/tumblr_m6pa87sz0v1r7ryzoo1_1280_large.jpg" imageanchor="1" style="background-color: #fff2cc; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="http://data.whicdn.com/images/32279497/tumblr_m6pa87sz0v1r7ryzoo1_1280_large.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Երբ արտասանեց վերջին բառը,բոլոր հավաքվածները սկսեցին ծափահարել։ Իսկ նա չկորցրեց իրեն ու վարակիչ ծիծաղով սկսեց իմ առաջ գլուխ տալ`ասելով,որ իմ զարմացած-վախեցած աչքերից ավելի զիլ տեսարան չկա։ Փորձեցի հնարավորինս խիստ հայացք անել,չնայած հազիվ էի ինձ զսպում,որ չփռթկամ ծիծաղից։ Հաջողված ջղայն հայացքից հետո շատ լուրջ տոնով ասացի`</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">-Ես վախեցա։ ՉԷ,իսկականից վախեցա։ Չի կարելի,չէ՞։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Տեսնելով այծիկի կամակորությունս`կրկին ծիծաղեց`ասելով.</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">-Ես գիտեմ,ես շատ լավ գիտեմ։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Աչքերն այնպես էին փայլում,ասես երեխա լիներ։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Ծիծաղելիս Հայկի ուսերը փոքր-ինչ առաջ էին գալիս,իսկ պարանոցի մկանները հատիկ-հատիկ ձգվում էին։ Նա շատ գեղեցիկ ատամներ ուներ,որոնք էլ ավելի հմայիչ էին դարձնում նրա ծիծաղը։ Նրա նախկին սերերից մեկը մի օր ինձ ասաց,որ եթե չլիներ Հայկի ծիծաղը,նա այդքան գրավիչ չէր լինի…</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Հայկի կյանքում աղջիկները շատ են եղել։ Նա հաճախ էր ինձ պատմում նրանց մասին։ Ես լուրջ,տղայական դեմք էի անում,որ ընկալեմ իր ասածի ամբողջ իմաստը։ Բայց մեծ սեր նա այդպես էլ չունեցավ։ Չնայած հաճախ էի նրան ասում,որ երբ իսկական,մեծ սեր ունենա, ես ամեն ինչ կանեմ,որ օգնեմ։ Չէ՞ որ ես աղջիկ եմ ու ինձնից լավ ոչ ոք չի կարող նրան հուշել,թե ինչն է աղջկան հաճելի…….Անկեղծ ասած իմ այդ պատրաստակամությամբ ես փորձում էի ինձ ապահովագրել նրան կորցնելուց։ Ես գիտեի,երբ նրա կյանքում իսկական,մեծ Սեր հայտնվի, Նա չի ցանկանա Հայկի կողքին ինձ տեսնել։ Չափազանց շատ բան գիտեի ես Հայկի մասին։ Չափազանց շատ էր Հայկն իմ կյանքում։ Չափազանց շատ էր Հայկը իմը։ Իսկ եթե Հայկն ունենար իմ կարիքը,ես նրան չէի կորցնի։ Էգոիստ եմ ես։ Չնայած մտքում միշտ էլ ինքս ինձ խոստովանել եմ,որ Հայկի երջանկությունից կարևոր ոչինչ չկա։ Իսկ թե ինչով երջանիկ կլինի Հայկը`մեր ըկերությամբ,թե իր սիրով,դա արդեն երկրորդական է...</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://data.whicdn.com/images/32274120/tumblr_m6wm7z6EDB1r8iv71o1_500_large.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="background-color: #fff2cc;"><img border="0" height="213" src="http://data.whicdn.com/images/32274120/tumblr_m6wm7z6EDB1r8iv71o1_500_large.jpg" width="320" /></span></a></div>
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Տարիներ շարունակ մենք ընկերներ ենք եղել։ Իրար աչքի առաջ մեծացել ենք։ Երեխայից պատանի ու օրիորդ ենք դարձել… Մեր ընկերությանը հաճախ շատերն էին նախանձում,այնպես էին նախանձում,որ անգամ չէին էլ թաքցնում։ Մենք իրար մասին ամեն ինչ գիտեինք։ Հաճախ թվում է,թե ինչ-որ մեկի մասին ամեն ինչ իմանալուց հետո նա քեզ այլևս հետաքրքիր չպիտի լինի,որովհետև բոլոր կատակների վրա արդեն ծիծաղել եք,բոլոր խնդիրներով տանջված արտասվել եք։ Այլևս ոչ մի նոր բան չկա այդ հարաբերությունների մեջ։ Ակամա ամեն ինչ ձանձրալի է դառնում։ Բայց մենք ուրիշ էինք։ Մենք մեր մասին խոսելիս ասում էինք`մենք ցնդած ենք…</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Մենք իրար նայում էինք ու հետաքրքիրն այն էր,որ այդպես իրար աչքի առաջ մեծանալով,իրար դիմաց պատանի ու օրիորդ դառնալով երբեք մեկս մյուսի մեջ տղամարդ ու կին չի տեսել։ Նրան նայելիս ես երբեք չեմ մտածել,որ նա գեղեցիկ ու նախանձելի տղամարդ է։ Ու վստահ եմ,որ նա էլ իմ մեջ հմայիչ կնոջ չի տեսել..</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Մի անգամ,երբ Գրիգորի ծնողները քաղաքում չէին,նա համարձակվել էր այնպես հիվանդանալ,որ Հայկն առանց վարանելու գնացել էր մոտը։ Հայկն արդեն երկու տարի էր,ինչ մենակ էր ապրում, ծնողները մեկնել էին Հայաստանից,այդ իսկ պատճառով,հենց հիվանդանում էր, շուտափույթ գործերս թողնում ու վազում էի իր մոտ։ Երբ նա հիվանդ էր լինում,ես խենթանում էի։ Ու ամենագժվեցնողն այն էր,որ ջերմաչափը հանելիս ու 40 աստիճան ջերմությունը տեսնելիս այնպիսի անմեղ հայացք էր անում,որ չէի կարողանում մի ծանր բանով հասցնել գլխին.որ հաջորդ անգամ ավելի ուշադիր լինի ու հետևի իրեն։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Կարճ ասած Հայկը գնաց Գրիգորի մոտ ու չգիտեր էլ,թե ինչ է հարկավոր անել։ Միայն հիշում էր,որ ես իրեն մի քանի անգամ թեյ եմ տվել։ Ճարահատույց ինձ զանգահարեց։ Երբ տեղ հասա,Գրիգորին մի քիչ սպիրտով մերսումներ արեցինք,դեղ տվեցինք։ Բարեբախտաբար շուտ քնեց։ Նրա քունը չխաթարելու համար տեղափոխվեցինք կողքի սենյակ։ Փռվեցինք մեծ անկողնու վրա ու սկսեցինք ժամերով քչփչալ։ Ինչքան ժամը ուշանում էր,այնքան ավելի էր ցրտում։ Հիշում եմ,դժգոհ-բողոքական հայացքով Հայկին կիպ կպա`նեղացած տոնով մի ծածկոց պահանջելով։ Բողքիս Հայկն արձագանքեց նրանով,որ ձեռքով ուղղակի ամուր գրկեց մեջս։ Այդպես գոնե ավելի տաք էր։ Մրսելուս գաղափարը ցրելու համար զվարճալի խաղ մտածեցի։ Գլուխս դրած նրա կրծքին հետևում էի սրտի աշխատանքին։ Այնքան հանգիստ էր աշխատում։ Հենց հոգնում էի սրտի այդ անտարբեր հանգստությունից,սկսում էի մատներով գտնել նրա որովայնի վրայի խուտուտի պահեստը, որ ծիծաղից շնչառությունը խորանա,սրտի աշխատանքն էլ արագանա։ Հիշում եմ,հանկարծակի տեղիցս վեր թռա,ձեռս երկար նրան պարզեցի ու ասացի.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://data.whicdn.com/images/32287838/tumblr_m6vnxdERg91qeg95lo1_1280_large.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span style="background-color: #fff2cc;"><img border="0" height="320" src="http://data.whicdn.com/images/32287838/tumblr_m6vnxdERg91qeg95lo1_1280_large.jpg" width="204" /></span></a></div>
<span style="background-color: #fff2cc;">-Տե՛ս,այնպես եմ մրսում,որ ձեռքիս վրա անգամ անոթազարկս զգալ չես կարող։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Մի խեթ հայացք նետեց վրաս,ապա նայեց ձեռքիս,հետո էլ`աչքերիս մեջ։ Ասես մեխանիկորեն մատներով սկսեց փնտրել նախաբազկիս վրայի երակը`անոթազարկս բռնելու համար։ Վայրկյան առ վայրկյան դեմքն ավելի էր խոժոռվում։ Ես հո գիտեի,որ չի գտնի։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Նկատեցի,որ դեմքիս արտահայտությունը բավականին չարաճճի էր։ Ըստ երևույթի դա նրան ավելի էր զայրացնում։ Ասես տարվել էր գրազը։ Մի պահ մաները կտրեց ձեռքիցս,հարցական հայացք նետեց վրաս ու նորից սկսեց փնտրել այդ կորած անոթազարկը։ Բայց այս անգամ ասես ես պարտվողի դերում լինեի։ Չէ, նա այդպես էլ այդ զարկերը չգտավ։ Պարզապես երկրորդ անգամ այնպես սկսեց վրաս նայել ու մատներն այնպես այսուայն կողմ անել,որ այնպիսի զգացողություն էր,ասես վրայովս մրջյուններ են վազում։ Նա իմ ձեռքերին հարյուրավոր անգամներ դիպչել էր։ Թե՛ բռնել էր ձեռքս,թե՛ քաշել էր,թե՛ հարվածել էր ձեռքիս։ Բայց այդ պահին օդի մեջ ինչ-որ ուրիշ`նոր բան կար կախված։ Այդ պահին մենք ուրիշ թթվածին էինք շնչում… Չհասկացա ես նրա հայացքն այդ պահին…</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Կամ էլ աշխարհում այդ պահին միայն իր հայացքը հասկացա..</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">-Բարձրանա՞նք տանիք,-թեթևակի դողացող ձայնով ասաց նա։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">-Գնացինք։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Լուսաբացը դիմավորեցինք իրար գրկում կուչ եկած,որովհետև տանիքի վրա ցուրտ էր։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Մի անգամ անկողնում թավալ էի գալիս անգործության մատնված,երբ հեռախոսս զանգեց։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">-Ի՞նչ ես անում։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">-Բացարձակապես ոչ մի բան։ Ինչուուուու՞։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">-Արի գնանք կորենք էլի..</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">-Հա՞յկ։ Ինչ-որ բա՞ն ա եղել։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">-Չէ,արի էլի։ Ուղղակի արի։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Հեռախոսով ձայնդ միշտ այնքան կոպիտ էր հնչում։ Բայց ես դրան սովոր էի։ Սովորեի,որ այդ կոպտությունը պետք է վերագրեմ ոչ թե իմ հասցեին,այլ քո անփութությանը։ “Արի կորենք” արտահայտությունն ասելիս մենք..ու երևի միայն մենք նույն բանն էինք հասկանում`արի գնանք ոչ մարդաշատ տեղ զբոսնելու,ուզում եմ կտրվել աշխարհից։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Մենք կորելու մեծ մասնագետներ էինք։ Առանց փողոցների անուններին ուշադրություն դարձնելու այնքան էինք շրջում,մինչև ի վերջո մեզ համար անծանոթ անուն էինք գտնում։ Հիշում եմ,որ մի անգամ բավականին երկար ժամանակ ծիծաղում էինք այդպիսի փողոցներից մեկի անվան վրա…Մենք շատ-շատ ենք միասին ծիծաղել…</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Մի քիչ բամբասեցինք դեսից-դենից, քչփորեցինք սրա-նրա կյանքը, պատմերց մի երկու բան, մի քիչ էլ ծիծաղեցինք,երբ հանկարծ Հայկը կանգ առավ թթի ծառի տակ ու ասես վերջապես ասաց այն նախադասությունը,ինչի համար հանդիպել էինք։ Համենայն(ա) դեպս ինձ այդպես թվաց։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://data.whicdn.com/images/32283945/tumblr_m6wsaxFZKi1rsm53yo1_400_large.jpg" imageanchor="1" style="background-color: #fff2cc; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="206" src="http://data.whicdn.com/images/32283945/tumblr_m6wsaxFZKi1rsm53yo1_400_large.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">-Լսի՛ր,ես այն օրը Գրիգորենց տանն այդպես էլ չգտա ձեռքիդ անոթազարկը։ Այդ ի՞նչ կախարդանք էր։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">-Էէէ.Ցնդածի մեկը,ոչ մի կախարդանք էլ չկար։ Ձեռքիս անոթազարկը միշտ էլ չափազանց թույլ է եղել։ Դա երևի այն բացառիկ բաներից էր,որ չգիտես իմ մասին։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">-Բայց ես չգիտեմ էլ,թե որտեղ է անոթազարկդ ուժեղ։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">-Այ տղա,այդքան կարևո՞ր է։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">-Եթե կարևոր չլիներ,չէի հարցնի։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">-Տեսնու՞մ ես քունքիս վրա ընդգծված երակը։ Տեսա՞ր։ Այ եթե մատներդ դնես դրա վրա,անպայման կզգաս այդ զարկերը։ Մեկ էլ պարանոցի վրա ունեմ շատ ուժեղ։ Բայց պարանոցիս չդիպչես։ Դու հո գիտես,որ դա իմ թույլ տեղն է։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Եվս երկու քայլ արեց դեպի ինձ։ Երբեք այսքան մոտիկ կանգած չէր եղել։ Հայացքն առանց աչքերիցս կտրելու իրար ամուր սեղմած ցուցամատն ու միջնամատը հպեց ձախ քունքիս։ Այնուհետև մատներն սկսեց անփութորեն սահեցնել այտերովս.ասես պատահաբար սկսեց շոյել ծանրացած շնչառությունից կիսաբաց շուրթերս և ի վերջո մատները հասցրեց պարանոցիս`դանդաղ շարժելով,ասես երբևէ այդ նույն մատներով չէր շոշափել զարկերակս… Ճկուն շարժումներով գտնելով զարկերակս` սկսեց մատներով շրջանագծեր անել պարանոցիս վրա։ Նա գիտեր,դա իմ թույլ տեղն է։ Առաջ ձգելով պարանոցս`անհույս փորձ էի անում շուրթերովս ավելի մեծ քանակութամբ օդ գրկել։ Խեղդվում էի։ Փոքր-ինչ դողացող ձայնով ասաց.</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">-Սիրտդ բավականին արագ է աշխատում…</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Այդ պահին մեր հատկանիշներից,շարժումներից ու ժեստերից զատ ձուլվեցին նաև մեր շուրթերը…</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Ընկերությունից դեպի սեր ճանապարհ կա,սիրուց դեպի ընկերություն`երբեք…</span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://data.whicdn.com/images/32209018/tumblr_m6uw2lCgFi1r8iv71o1_500_large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="http://data.whicdn.com/images/32209018/tumblr_m6uw2lCgFi1r8iv71o1_500_large.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br /></div>♥Նեոhttp://www.blogger.com/profile/18213886198141785526noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-8490403186646251516.post-33437330828530946792012-07-08T00:05:00.000+04:002012-07-08T00:05:19.325+04:00Սեր կես դրույքով<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<object class="BLOGGER-youtube-video" classid="clsid:D27CDB6E-AE6D-11cf-96B8-444553540000" codebase="http://download.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=6,0,40,0" data-thumbnail-src="http://2.gvt0.com/vi/ttF_PfD8xFo/0.jpg" height="266" width="320"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/ttF_PfD8xFo&fs=1&source=uds" /><param name="bgcolor" value="#FFFFFF" /><param name="allowFullScreen" value="true" /><embed width="320" height="266" src="http://www.youtube.com/v/ttF_PfD8xFo&fs=1&source=uds" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true"></embed></object><br /></div>
<span style="background-color: #fff2cc;">Երբ դեռ շատ փոքր էի,ինձ հաճախ ասում էին,որ Լուսնին երկար չնայեմ,այլապես ցածրահասակ կմնամ։ Փոքրիկ երևալու վախից հինգ րոպե ժամկետով թեքում էի գլուխս այդ շքեղ տեսարանից,հետո,շատ կարճ հիշողություն ունենալու պատճառով,նորից հետ էի վերադառնում նախկին զբաղմունքիս։ Երբ Լուսնի`Արևից գողացված շողերը շաղակրատելով քսմսվում էին տղամարդու նման մռայլ ու սև Երկնքին,թվում էր,թե սիրային փոքրիկ խաղ է աչքիդ դիմաց ընթանում։ Իհարկե,այն ժամանակ ես դա չէի հասկանում։ Պարզապես բնազդաբար նայում էի դրան։ Ձգում էր,հասկանու՞մ եք…</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<a name='more'></a><span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Մի օր բակում խաղալիս խոսքի մեջ օգտագործեցի “բնազդաբար” բառը։ Իսկ տարիքով ինձնից մեծ մեկն սկսեց ծիծաղել`նկատելով,որ ես կենդանի չեմ`բնազդով ինչ-որ բան անելու համար։ Ըստ երևույթի փորձում էր խելացի ինչ-որ բան ասել…</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Գիտությունը պնդում է,որ բնազդ համարվում է մի քանի ոչ պայմանական ռեֆլեքսներից բաղկացած համալիրը,որն օգնում է օրգանիզմին ճիշտ կողմնորոշվել և հնարավորինս լավ կյանք ստեղծել թե՛ իր,թե՛ սերունդների համար։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Մի քանի ամիս առաջ այսպիսի մի արտահայտություն ինձ թույլ տվեցի. “Սերն ընդամենը ներքին պահանջ է,բնության կանչ։ Մենք ցանկանում ենք սիրել ու սիրվել մեկ տրամաբանական ելքով`սերունդ տալու նպատակով։ Իրականում դրա մեջ ոչ մի գերբնական բան չկա։ Իրականում որքան էլ ցիվիլիզացված լինենք,մեր մեջ խոսում է մեր բնազդը,այն է թե`իրագործել բնության կողմից մեզ տրված գլխավոր նպատակը`ցեղը շարունակելու գաղափարը։Սերն ուղղակի գործիք է։”
</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://data.whicdn.com/images/32132989/girl-hipster-indie-pretty-smoke-Favim.com-456081_large.jpg" imageanchor="1" style="background-color: #fff2cc; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="http://data.whicdn.com/images/32132989/girl-hipster-indie-pretty-smoke-Favim.com-456081_large.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Բավականաչափ տրամաբանական և սենտիմենտալությունից զուրկ ակնարկ էր։ Փոքրիկ բացատրություն էր այն ամբողջ ռոմանտիկային,որն ինձ այդպես էլ հասու չդարձավ։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Սերն ուղղակի ճշգրիտ հաշվարկ էր բնական գիտություններում։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Չգիտեմ էլ հա~,ես ավելի շատ գիտնական եմ,թե աղջիկ։ Թերևս տարօրինակ հարց է,բայց ախր իմ միջի աղջիկն ուրիշ տեսակետ,ուրիշ տեսություն,ուրիշ տեսողություն ու ուրիշ տեսք ունի…</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Նա`այդ աղջիկը,մի օր ականջիս մեջ կամացուկ շշնջաց,որ իմ այդքան սիրելի գիտակցությունն այնքան էլ զորեղ չէ իր Սիրելիի կերպարը կոծկելու համար։Նույն հանգստությամբ նա ավելացրեց,որ որքան էլ լարեմ ուղեղս,մտքերս,որքան էլ փորձեմ կենտրոնանալ փորձանոթերում եռացող կյանքի վրա,միևնույնն է,նա թույլ չի տա,որ սիրտս այդժամ հագնիստ,բնականոն բաբախի։ Նա`ոչ թե այդ աղջիկը,այլ նա`աղջկա Սիրելին։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Գիշերներն ինձ չեն սիրում…</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Երբ տանջալից օրվանից հետո միջիս հոգնած գիտնականն իր լուրջ ու խելացի մտքերն առնում,գրողի ծոցն է գնում ու անուշ քուն է մտնում,ուղեղիս և սրտիս վրա սկսում է իշխել ինքը`նորին մեծություն Սիրահարվածությունը,որն օրվա ընթացքում`որպես չար կախարդի կողմից անիծված մի արքայադուստր,որ պահում էր հեռու-հեռավոր իմ սրտում`յոթ կապանքների տակ։ Բայց գիշերն անույշ է,գիշերն հեշտագին…</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Այն քնեցնում է այդ կապանքների վրա նստած հրեշին`միջիս այն սառը,կոպիտ ու ռեալիստ Գիտնականին, ու բաց է թողնում այդ քնքուշ էակին։ Թույլ է տալիս,որ իր անմեղ հրեշտակային հայացքով խրի իր սուր ճիրանները հոգուս մեջ ու ծծի այնտեղ կուտակված այն ամբողջ դրականը,որին պիտի առավոտյան ապավիների։ Բայց չէ~,նա դատարկում է ներսս`կուլ տալով ամեն ինչ..Դատարկում է,բայց ներսս դատարկ չի թողնում։ Բնավ։ Այլ ներարկում է իր թույնը,որն աստիճանաբար քայքայում է ներսում գտնվող ամեն ինչ։ Կուլ է տալիս այն,ինչ դեռ մնացել է։ Քայքայում է, սպանում, պլոկում,քերում ու քերթում..Այդ փրկարար Թույն աստիճանաբար ներծծվում է արյանս մեջ ու ամեն 27 վայրկյանը մեկ արյան հունով խառնվում է սրտիս հետ`աստիճանաբար սեղմելով նրան ու ճնշելով այնպես,որ սիրտս սկսի նվաղել..Թուլանում եմ…
<br /></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://data.whicdn.com/images/32113845/202732420695836333_R7oyfXlu_c_large.jpg" imageanchor="1" style="background-color: #fff2cc; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://data.whicdn.com/images/32113845/202732420695836333_R7oyfXlu_c_large.jpg" width="315" /></a></div>
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Այդ փրկարար Թույնը… այն ստիպում է հիշել այն ամենը,ինչ կարող է ինձ ցավ պատճառել։ Այն ստիպում է հիշել Նրա ասած բոլոր “ծուռ” բառերը,նրա բոլոր այն քնքուշ ու սիրով լցված հայացքները,որոնք բնավ ինձ չեն ուղղված։ Այն ստիպում է հիշել Նրա`անհատակ ու ծովի ալիքների նման կանչող ու գայթակղող աչքերն այն պահին,երբ խոսում էր իր միակի`Սիրելիի,բայց բնավ ոչ իմ մասին…</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://data.whicdn.com/images/32109738/tumblr_m6s8ninH1t1rtttkmo1_500_large.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="background-color: #fff2cc;"><img border="0" height="210" src="http://data.whicdn.com/images/32109738/tumblr_m6s8ninH1t1rtttkmo1_500_large.jpg" width="320" /></span></a></div>
<span style="background-color: #fff2cc;">Քո Աչքերը..Հա,դրանք են նման են Ծովի դանդաղ շարժող ու սեթևեթող այն ալիքներին,որոնք կանչում են քեզ իրենց գիրկը, կանչում են`խոստանալով իրենց սերն ու քնքշանքը,խոստանալով,որ իրենց գրկում կլինես ազատ,երջանիկ, երկրպաագված ու…</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Իրականում նրանց հմայքով գայթակղված դու խելագարի նման առանց հասկանալու քայլում ես դեպի նա`դեպի ծովը,դեպի նրա աչքերը,չհասկանալով,որ դեպի այդ կողմ կատարվող ամեն քայլով մոտենում ես մի փոթորիկի,որը քեզ ողջ չի թողնելու։ Այլ ամբողջ ուժով հարվածելու է մոտակա այն ժայռերին, որոնք քիչ մահ չեն տեսել…Իրականում դու վաղուց արդեն հայտնվել ես Ծովի հատակին`նրա աչքերի խորքում։ Իրականում դու արդեն հոգեվարքի մեջ ես..</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /><br />Հոգեվարքի մեջ ես,բայց ոչ մահացած,քանզի դու սիրում ես…Սերը սրտում մահանալն անհնար է։ Իրականում այդպես սիրելն ավելի քիչ պարտավորեցնող է,իրականում այդպես սիրելն էլ ուղղակի հիանալի է։ Դժվար է,բայց ախր այնքան գեղեցիկ..երբ ուրախանում ես ամեն պարզ բառից,երբ աշխարհը քոնն է հանկարծակի կամ էլ ոչ այնքան,բայց արտաբերված քնքուշ բառից։ Իրականում դա է իսկական սերը,զի անպատասխան սիրուց այն կողմ բոլոր սերերն ունեն պարտականություններ ու իրավունքներ։ Կներեք,դա արդեն սահմանադրություն է…Իսկ ես սիրում եմ..ու կապ չունի թե ինչպես..կարևորն այն է,որ ես ապրում եմ… Ուղղակի գիշերը..դաժան գիշերը…ու նրա թույնը…<br /></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://data.whicdn.com/images/32113596/139963500888970019_rqOWgQfJ_c_large.jpg" imageanchor="1" style="background-color: #fff2cc; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://data.whicdn.com/images/32113596/139963500888970019_rqOWgQfJ_c_large.jpg" width="213" /></a></div>
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Թերթում եմ այն ամենն,ուր կարող եմ քեզ գտնել։ Նամակներս, էլեկտրոնային հասցես, տետրերս, կյանքս, անգամ մատներս եմ թերթում,զի դրանք քեզ զգացել են։ Թե կարողանայի աչքերս էլ կթերթեի…Թե կարողանայի…</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br />Գիշերը դաժան է,գիշերը նենգ…</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Ու երբ արդեն լուսանում է,հասկանում եմ,որ շուտով պիտի սկսի առօրյայիս մյուս մասը։ Այն մասը,որտեղ դու չկաս,որտեղ ես քեզ իբր թե չեմ սիրում,որտեղ սերն ընդամենը բնության կանչ է,որտեղ ամեն ինչ ունի իր տրամաբանական և հաշվարկային բացատրությունը։ Կյանքիս այդ էջում կարելի է քեզ տեսնելիս անընդհատ աճող արագությամբ աշխատող սրտիս կարգավիճակը բացատրել նրանով,որ քո բույրն իմ օրգանիզմում ինչ-ինչ հորմոններ է առաջացնում։ Բայց այ ինչու հենց քո բույրը…դրա պատասխանը ես փնտրում եմ կյանքիս երկրորդ հատվածում։ Ինքս ինձնից թաքուն,մեղմիվ թաքցրած ու զգույշ պահված երկրորդ հատվածում..Քո հատվածում...Սիրում եմ քեզ։ Անպատասխան,տանջված, ցնդած,թե չհասկացված..կապ չունի…ես գոհ եմ..Ես սիրում եմ…</span><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://data.whicdn.com/images/32113537/75294624989860600_lbYInM36_c_large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://data.whicdn.com/images/32113537/75294624989860600_lbYInM36_c_large.jpg" width="242" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br /></div>♥Նեոhttp://www.blogger.com/profile/18213886198141785526noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8490403186646251516.post-27407505957282444562012-06-30T13:25:00.003+04:002012-06-30T13:34:03.581+04:00Օրագիր<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
6:47 <br />
Գրողը տանի~,կլինի՞ գեթ մի օր,որ կարողանամ գոնե մինչև յոթը քնել։ Չեմ ուզում այսքան շուտ ամեն ինչ սկսվի..<br />
<br />
6:52<br />
Բարի գալուստ գլխացավ։ Արդեն հինգ րոպե է,ինչ քեզ եմ սպասում։ Ապրես,որ եկար։ Ես այլևս մենակ չեմ։<br />
<br />
7:00<br />
Ու թե ինչու այսքան արագ պատրաստվեցի,որ հիմա պարապ նստեմ։ Չէ,լավ,պարապ նստել հնարավոր չէ, հազարավոր գործեր կան անելու։<br />
<br />
7:14<br />
Խնդրում եմ քեզ,ի սեր բոլոր սրբերի,գոնե հինգ րոպե լքիր միտքս,թող գործերիս վրա կենտրոնանամ։ Աղերսում եմ,հինգ րոպե մենակ թող ինձ..Ատում եմ քո սին ներկայությունն իմ կյանքում։ Սին,դատարկ։ Ատում եմ քո աններկա առկայությունն իմ մտքում։ Խանգարելուց զատ ուրիշ ոչինչ չես անում։ Սիրում եմ քեզ..<br />
<br />
7։43<br />
Հա,իհարկե քնած կլինես։ Հանգիստ,հրեշտակային քնո~վ։ Փակ աչքերդ,կիսաբաց շուրթերդ,որ պիտի թույլ տան քեզ ավելի խորը շնչել...Քնած ես..սիրու~ն։ Բայց չէ, դուրս արի ուղեղիցս թեկուզ քո աստվածային գեղեցկությամբ։ Չեմ ուզում այն տեսնել։ Գնա,գնա գրողի ծոցը։ Հանգիստ թող ինձ...Գնա~..<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://data.whicdn.com/images/31609104/x_368a275a_large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="179" src="http://data.whicdn.com/images/31609104/x_368a275a_large.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
<br />
7:64<br />
Գնամ սուրճ եփեմ...<br />
<br />
8:24<br />
Իսկ հետաքրքիր է,մարդիկ մահացած ժամանակ հիշողություններ ունենու՞մ են։ Արդյո՞ք նրանք տեսնում են այն ամենը,ինչ ապրել են։ Իսկ տեսնու՞մ են այն,ինչ ցանկացել են տեսնել,բայց այդպես էլ չի ստացվել։ Չէ,ես հասկանում եմ,որ մի քիչ անհասկանալի բան եմ հարցնում։ Բայց ախր եթե այդպես է,ես դեռ չեմ կողմնորոշվել,մահացած ժամանակ նախընտրում եմ քեզ հետ ունեցած հիշողություններս վերապրել,թե՞ քեզ լրիվ դուրս հանել դրանց միջից։ Չնայած այն հիշողությունները,որտեղ դու անձամբ կաս,չափազանց երջանիկ են։ Մնացածները,առանց քո գլխավոր դերակատարության,ամբողջական տանջանք են։ Այս առավոտը վկա։ Փիլիսոփայում եմ արդեն։<br />
<br />
8:35<br />
Դասից ուշանում եմ։ Ուշանու՞մ եմ։ Արդեն ուշացել եմ։ Լավ,ոչինչ,կդիմանամ։ Տեղիցս հազիվ վեր կենալով հասնում եմ ննջասենյակ..Շողք եմ տեսնում։ Սեփական արտացոլումը հայելու մեջ։ Գրողը տանի,այս ի՞նչ եմ դարձել։ Ես օրինակ ինձ նայելիս հաճույք չեմ զգում։ Գարշելի եմ։ Միակ ուրախացնող բանը արտաքինիս մեջ բնության կողմից տրված մազերիս զվարթ գույնն է։ Ոչինչ,սենց մի քիչ էլ շարունակեմ,դրանք էլ կսփրթնեն։ Ինչ էլ գոհ եմ արածիցս։ Աչքերս աստիճանաբար փոսերի մեջ են ընկնում։ Գարշելի եմ,գարշելի։ Ու ինչու՞ եմ զարմանում,որ չեն սիրում ինձ..Չնայած չէ~,դրա վրա ես չեմ զարմացել։ Ես զարմացել եմ,որ ունակ եմ դեռ սիրելու։ Ու ես ընդհանրապես չեմ էլ պահանջում,որ ինձ սիրեն։ Հա,հենց այդպես։ Ես պահանջում եմ,որ նա լքի իմ միտքը,սիրտը կամ չգիտեմ էլ ինչպես են ասում տափակ մելոդրամաներում...Դիմագծերս..նախկին տեսքիցս պահպանված միայն կողմն են։ Դասից ուշացա..<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://data.whicdn.com/images/31609059/ab954e3ff2ad9f47ea9f17df96a919e4_large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="http://data.whicdn.com/images/31609059/ab954e3ff2ad9f47ea9f17df96a919e4_large.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
9:45<br />
-Լսի՛ր,դու թուլություններ էլ ունե՞ս։<br />
-Ե՞ս։ Ես չափազանց մեծ կամքի ուժ ունեմ ինձ թուլություններ թույլ տալու համար։<br />
<br />
Ու մարդիկ ինձ միշտ են հրեշավոր պատկերացրել։ Մի անգամ էլ մեկը իմ արած ամբողջ պատմությունից նկատել էր "զայրացել էի" արտահայտությունն ու ակամա զարմացած ու պլշած աչքերով հարցրել էր."Ինչպես թե,դու զարյանում է՞լ ես։ Ես կարծում էի միշտ հավասարակշիռ վիճակում ես"։ Բայց ես հո չէ՞ի ասի,չէ գիտես, իմ միակ ու ամենամեծ թուլությունը հիմա դեռ քնած է իր տանը,իսկ զայրանլիս երբեմն այնպես եմ քերթում սեփական մաշկս, որ եղունգներիս տակ արյուն է հավաքվում..<br />
<br />
12:07<br />
Պիտի որ արդեն արթնացած լինես։ Գիտե՞ս,դու օրս ակամա բաժանում ես երկու մասի։ Երբ դու քնած ես,երբ դու արթուն ես..<br />
<br />
13:44<br />
Բայց ախր դու ինձ երբեք էլ չես ստորացրել,որ քեզ հետ "հպարտություն-հպարտություն"խաղամ։ Ու չես էլ վիրավորել կամ նեղացրել։ Դու մեղավոր չես իմ աղջկական թուլության համար։ Իմաստ չունի քեզ մտքի մեջ հայհոյելը։ Իրականում պիտի սեփական Ես-ս փնովեմ։ Դու մեղավոր չես խելացի ու գեղեցիկ լինելուդ համար։Հա-հա,հենց այդպես...Գրողը տանի։ Դու արթնացար,ես սկսեցի արդարացնել քեզ..<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://data.whicdn.com/images/31608877/254875660132040739_P9pRxiov_c_large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://data.whicdn.com/images/31608877/254875660132040739_P9pRxiov_c_large.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
15:02<br />
Չեմ գրելու։ Վերջ։ Թող ինքը գրի։ Ես չեմ գրելու։<br />
<br />
15:05<br />
Բայց ախր շատ-շատ կարևոր բան ունեմ հարցնելու...<br />
<br />
15:07<br />
Ու՞մ եմ խաբում։ Ի՞նձ։ Ինչ էլ լինի,ես հաստատ մի "շատ-շատ կարևոր" հարց կգտնեմ քեզ տալու համար։<br />
<br />
15:13<br />
Ես ասում էի չէ,դու իմ միակ թուլությունն ես։ Իմ միակ մեղքը։ Իմ միակը ճակատագրով..<br />
<br />
16:42<br />
Մի՞թե իրոք չէիր լսել հաղորդագրության ձայնը։ Չէ~,ես քեզ հավատում եմ։ Դու ինձ չէիր խաբի։ Ասում ես,որ նամակս ուրախացրեց քեզ։ Էլի հավատում եմ։ Միամի~տ։ Էհ,թույլ տվեք միամիտ լինել։ Բայց ես նրան հավատում եմ։ Նա չափազանց մաքուր է հետս խաղալու համար...<br />
<br />
17:38<br />
Լսիր,երիտասարդ,գուցե մի քանի րոպե էլ հեռանաս գլխիցս ու թույլ տաս տնայիններս վերջացնել։ Կանխավ շնորհակալ եմ։ Հարգանքներով`միշտ քո...<br />
<br />
18:45<br />
Ու եթե դու չլինեիր,ու՞մ հետ էի մտքում այսքան կռիվ տալու։ Լավ է,որ կաս դու..<br />
<br />
19:42<br />
Ու թվում է,թե չկա անպատասխան սիրուց ավելի մեծ զգացմունք։ Որովհետև այն չի պահանջում,չի սպասում,չի ենթարկում ու ենթարկվում։ Որովհետև այն ուղղակի գոյություն ունենալու իրավունք է ակնկալում։ Այն պարզապես ցանկանում է ապրելու հնարավորություն ունենալ,իսկ թե ինչպես թթվածին կհայտնաբերի շնչելու համար,դա արդեն երկրորդային է։ Անպատասխան կոչված այդ սերը չի պահանջում պատասխան,չի սպասում բարեհամբույր վերաբերմունքի, չի ցանկանում լինել փայփայված ու խնամված։ Պարզապես ցանկանում է լինել.<span style="background-color: #fff2cc;">.</span><span style="background-color: #fff2cc;">Այն չի նեղանում ու չի վրդովվում։ Որովհետև դրա իրավունքը չունի։ Զի նա հազիվ գոյություն ունենալու իրավունքն է ստացել.. Հաճախ է նա թաքուն ապրում,խնամքով պահված կյանքի կամ սրտի մի մութ անկյունում։Խորը թաքցված։ Էլի փիլիսոփայում եմ..</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://data.whicdn.com/images/31609846/AwlYG5nCEAErAo0_large.jpg_large" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="234" src="http://data.whicdn.com/images/31609846/AwlYG5nCEAErAo0_large.jpg_large" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
20:14<br />
Վայ,ես մոռացել էի ընթրելու մասին...<br />
<br />
22:46<br />
Գնա էլի։ Կգնա՞ս։ Չէ՞։ Դե լավ,մնա...<br />
<br />
00։01<br />
Լավ է ես սիրեմ անպատասխան,միակողմանի, բայց սիրեմ։ Թող ներսս լի լինի։ Գրողը տանի,թող տանջանքով,սեփական ու անձայնացված տանջանքով, բայց գոնե լցված լինի։ Թող հոգիս լցված լինի մի բուռ արցունքով, կուտակված մի ցավով, չարտահայտված մի կույտ բառերով կամ ներսից կրծող կասկածներով ու երկմտանքով։ Բայց թող լցված լինի։ Չեմ ուզում ես դատարկ լինել.. Լավ է մտքում հետդ անընդհատ վիճեմ, քո մի բառից ոգևորվեմ,մի չասած տողի պատճառով նեղանամ ամբողջ աշխարհից,բայց թող ապրեմ։ Ապրեմ քեզնով,բայց առանց քեզ։<br />
<br />
02:78<br />
Մե՛կ դու,մե՛կ գլխացավը..ասես աշխարհ եք եկել,որ ինձ մենակ չզգամ։ Լավ,գլխացավը գոնե ֆիզիկապես էլ է կողքիս,ինձ հետ։ Դու այդ էլ չես անում։ Գալիս,"ծիկ" ես անում,խառնում ես ամեն ինչ իրար ու գնում ես։ Գո՞հ ես արածիցդ։<br />
<br />
03։12<br />
Հետաքրքիր է,եթե մի օր իմանաս մտքերիս մասին,կնեղանա՞ս։ Բայց ախր ես քեզ չեմ փնովել։ Ընդհամենը հեռվից-հեռու սիրել եմ։ Մմմ..դու դեռ ոչինչ չգիտես,իսկ ես արդեն արդացանում եմ ինձ։ Ու եթե զայրացել էլ եմ վրադ,լավ եմ արել։ Հենց այդպես..<br />
<br />
04:23<br />
Անպատասխան կոչված այդ սերը չի նեղանում ու չի վրդովվում։ Որովհետև դրա իրավունքը չունի...Գնամ,քնեմ...<br />
<br />
05:96<br />
Ինչքան էլ թվա,որ օրս տանջանք է,քունս կիսատ,մտքերս`խառը,միևնույնն է գոհ եմ բոլոր երկրային ու երկնային ուժերից,որ քեզ`ինձ են տվել։ Ինձ են տվել միայն մի շնչով,փոքրիկ մի մասունքով,որ պահեմ մտքումս,ներսումս։ Բայց ես երջանիկ եմ,որ ունեմ քեզ։ Թեկուզ և այսպես։ Գոհ եմ,որ կաս։ Այսպես ես դատարկ չեմ։ Այսպես ես ապրում եմ։ Չեմ գոյատևում։ Այլ ապրում եմ..վառվում եմ։ Չեմ ցամաքում։ Ուզում եմ հեռվից գոնե տեսնել քեզ`մեկին,ում կյանքում գոյություն ունենալու գաղափարն արդեն հարստացնում է ինձ։ Շնորհակալ եմ։ Բարի գիշեր,Սիրելի՛ս։ Սիրում եմ քեզ..<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://data.whicdn.com/images/31609613/tumblr_m6cg7u9TU51qe3impo1_500_large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://data.whicdn.com/images/31609613/tumblr_m6cg7u9TU51qe3impo1_500_large.jpg" width="255" /></a></div>
<br />
<br />
<br /></div>♥Նեոhttp://www.blogger.com/profile/18213886198141785526noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-8490403186646251516.post-75369837119965828622012-06-24T22:57:00.000+04:002012-06-24T23:00:33.185+04:00Ծանոթանում ենք։ Աննա Արոյան։<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="background-color: #fff2cc;">Ես ինձ բավականին վատ կզգայի,եթե ես,բլոգումս պատմելով իմ մեծ հաջողության մասին,վայելեի ձեր շնորհավորանքներն ու հպարտությունը,ու ոչինչ չպատմեի ինձ հետ հավասար պայքարած մի աղջկա մասին,ում ես արդեն 2 տարի է ճանաչում եմ։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<a href="http://a3.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash3/s720x720/526128_388794531152273_1433224009_n.jpg" imageanchor="1" style="background-color: #fff2cc; clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://a3.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash3/s720x720/526128_388794531152273_1433224009_n.jpg" width="213" /></a><span style="background-color: #fff2cc;">Բնականաբար ոչինչ չեմ կարող պատմել նրա հույզերից,բայց կարող եմ պատմել այդ անձնավորության մասին,ով նույնպես Հայաստանի պատիվը բարձր էր պահել միջազգային այդ մրցույթում։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Աննայի հետ ծանոթ էինք հեռվից-հեռու։ Մենք Գերմաներեն լեզվի ուսուցման նույն ծրագրի մեջ էինք ներառված,ու թերևս ճանաչում էինք իրար դեմքով ու անուն-ազգանունով։ 2010 թվականին նրան և ինձ հնարավորություն ընձեռվեց երկու ամիս ապրել Գերմանիայում։ Մենք լինելու էինք տարբեր քաղաքներում,սակայն բավականին երկար ճանապարհ ունեինք միասին անցնելու,հատկապես եթե հիշենք,թե ինչպիսի <a href="http://mariamneo.blogspot.com/2011/07/2.html">արկածներով հասանք Գերմանիա...</a></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Իսկ ինչպես ասում է հին հայկական ասացվածքը`մինչև մարդու հետ ճամփա չգնաս,չես ճանաչի։ :)</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Ահա թե ինչպիսի Աննայի ես ճանաչեցի այդ մի քանի ժամվա և հետագա տարիների ընթացքում։</span><br />
<a name='more'></a><span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br />Երբ ես ասում եմ Աննա Արոյան,ես հասկանում եմ անհատականություն։ Վառ և ընդգծված անհատականություն։ Նրա մեջ ամեն ինչ տարբերվում է։ Ու ամեն ինչ շատ պայծառ է։ Մի որոշ ժամանակաշրջան,երբ նրան նոր էի ճանաչում,թվում էր,թե մարդ չի կարող այդքան ձևավորված կերպար ունենալ 15 տարեկանում։ Ու ես ճիշտ էի։ Աննան կերպար չուներ։ Նա պարզապես նա էր,այնպիսին`ինչպիսին կա։ Շատերին երևի կթվա,որ նրա մեջ ինչ-որ շինծու բան կա,սակայն իրականում Աննան չկրկնվող անհատ է,ում նկատմամբ դու ակամա իր նման յուրօրինակ վերաբերմունք ես ունենում։ Ինձ շատ հաճելի է նաև այն,որ նա այժմ շատ "հաճախ հանդիպով այն անհատներից չէ", որոնք չափազանց փոքր են,չափազանց նիհար, մի մեծ ֆոտոխցիկով ու ներկված մազերի մի փնջով։ Չէ,Աննան իրոք լրիվ ուրիշ է։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br />Նրա կողքին ես ինձ միշտ շատ հանգիստ եմ զգում,որովհետև երբեք պետք չէ լարվել "խոսակցությունն ընթացքի" մեջ պահելու համար։ Լինելով շատ զարգացած ու լայն աշխարհայաց ունեցող մարդ`Աննան միշտ հեշտ է մտնում խոսակցության մեջ։ Ու չնայած նրան,որ նա շփվող է,երբեք չես կարող բացահայտել Աննայի անձը մինչև վերջ։ Ու ճիշտն ասած նրա միջի այդ խորհրդավորությունը,բնական խորհրդավորությունը,ոչ թե թքած-կպցրած,ինձ շատ է գրավում։<br /><br />Աննան գերմաներենի մեր խմբում ամենաուժեղների շարքում էր այն դեպքում,երբ նա մոտ երկու-երեք տարի առաջ այդ խումբ էր տեղափոխվել "թույլերի" խմբից,որտեղ գերմաներենի ուսուցումն այդքան էլ խորացված չէր։ Միաժամանակ նրա նոր խմբեցիները գերմաներեն լեզուն սովորում էին արդեն երկար տարիներ։ Աննան ուղղակի նպատակասլաց է ու չափազանց աշխատասեր։ Ես հարգում եմ Աննային։ Որովհետև երբ նա ինչ-որ բան ցանկանում է,նա իր ամբողջ էությամբ դառնում է այդ ցանկությունը,դառնում է այդ նպատակը։ Նա իր ամբողջ ես-ով դառնում է իր նպատակի նվաճման ճշգրիտ ու ամենախելացի միջոցը։<br /><br />Բացի ձևավորված ու համառ անձ լինելուց Աննան նաև օժտված է բացառիկ խելքով ու ընդունակություններով։ Առանց երկար ձգձգելու ասեմ,որ նա ապագա ճարտարապետ է։ Այնքան եմ ցավում,որ այսօր ճարտապապետություն,նկարչություն և դիզայն մասնագիտությունները հաճախ ընտրում են այն աղջիկները,ովքեր չգիտեն`ինչ դիպլոմ տանել մարդու տուն։ Ու ակամա այդ մասնագիտությունն ընտրած աղջիկների մասին գլխումդ հայտնվում են բացասական մտքեր։ Բայց ես հո Աննային ճանաչում եմ։ Համոզված եմ,որ նա առանց խնդրի կարող էր ցանկացած այլ մասնագիտություն ընտրել`լեզվաբանից մինչև ծրագրավորող։ Բայց Աննան գտել է այն,ինչն իրոք իրենն է։ Այսինքն Աննայի նման մարդը չէր էլ կարող չկողմնորոշված մնալ։ :) Չեք պատկերացնի,թե ինչքան հաճելի ու հետաքրքիր է լսել Աննային,երբ նա մեծ ոգևորությամբ ինչ-որ հետաքրքիր շենքի մասին է պատմում ու բացատրում է դրա լուրջ ճարտարապետական լուծումների մասին։ Այդ պահին նրա մեջ այնքան էներգիա ու կյանք կա,որ բառերով փոխանցել հնարավոր չէ։<br /><br />
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://a6.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc7/395904_310569785666312_528712694_n.jpg" imageanchor="1" style="background-color: #fff2cc; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="214" src="http://a6.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc7/395904_310569785666312_528712694_n.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="background-color: #fff2cc;"><br />Աննայի խելքը,զարգացվածությունը,նպատակասլացությունը,նոր և թարմ գաղափարները մղեցին նրա առաջ։ Սեպտեմբերի կեսին նա արդեն կլինի Բավարիայի կենտրոն Մյունխենում`սովորելու Ինժեներիա և ճարտարապետություն։ Մեկ տարի անց էլ նա կտեղափոխվի Շտուտգարտի համալսարան,որը լավագույններից է Գերմանիայում։<br /><br />Իսկ երբ մենք 2010 թվականին ինքնաթիռ էինք նստում,դեռ պատանեկական ռոմանտիզմով փաթաթված երազում էինք ինչ-որ մի օր Գերմանիայում ուսում ստանալու մասին...Իսկ արի ու տես,որ վաղը Աննան և ես գնալու ենք DAAD`վերջնական ճշտումներ ու մանր-մունր հարցրեր ճշտելու համար։ Այն ժամանակ մենք դեռ երազում էինք..ու անգամ չէինք էլ համարձակվում մտքի ծայրով անցկացնել,որ դա հնարավոր կլինի։ ԱՅՆ ժամանակ չէինք համարձակվում..</span></div>♥Նեոhttp://www.blogger.com/profile/18213886198141785526noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8490403186646251516.post-31098923528995470912012-06-21T13:24:00.000+04:002013-06-01T14:35:36.789+04:00"Ու՞ր ես գնում էտ ֆաշիստնոց"<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white;">Նախորդ երկարաշունչ գրառումիցս հետո որոշեցի այսօր ավելի թեթև ու ինչ-որ չափով հումորային գրառում անել։ Ահա ձեզ եմ ներկայացնում մարդկանց առաջնային ռեակցիաներն այն բանին,երբ իմանում էին,որ 17 տարիս նոր լրացած մենակ մեկնելու եմ Գերմանիա`ուսումս սկսելու։ :D</span></div>
<ul style="text-align: left;">
<li><span style="background-color: white;">Վաաաախ (երջանիկ)</span></li>
<li><span style="background-color: white;">Լուուու՞րջ (նախանձախառը)</span></li>
<li><span style="background-color: white;">գերմանացու հետ չամուսնանաս</span></li>
<li><span style="background-color: white;">չե՞ս կարոտի</span></li>
<li><span style="background-color: white;">բա շունի՞կդ</span></li>
<li><span style="background-color: white;">միասնական քննություն հանձնելու՞ ես</span></li>
<li><span style="background-color: white;">կմնաս Գերմանիայում,չէ՞</span></li>
<li><span style="background-color: white;">ե՞րբ ես գնում</span></li>
<li><span style="background-color: white;">Գերմանիայում շա՞տ են թուրքերը</span></li>
<li><span style="background-color: white;">Թուրքերից զգույշ կլինես</span></li>
<li><span style="background-color: white;">Որտե՞ղ ես ապրելու</span></li>
<li><span style="background-color: white;">Տատու չանես</span></li>
<li><span style="background-color: white;">Փիրսինգ չանես</span></li>
<li><span style="background-color: white;">Չծխես</span></li>
<li><span style="background-color: white;">Չխմես</span></li>
<li><span style="background-color: white;">Չքաշես</span></li>
<li><span style="background-color: white;">Երեխա գրկած հետ չգաս</span></li>
<li><span style="background-color: white;">Մենակ հայի հետ կամուսնանաս</span></li>
<li><span style="background-color: white;">չչաղանաս</span></li>
<li><span style="background-color: white;">կգնաս Շվեցարիա</span></li>
<li><span style="background-color: white;">Հայաստան կգա՞ս</span></li>
<li><span style="background-color: white;">ինձ նվեր կբերես</span></li>
<li><span style="background-color: white;">դե մի հատ Ֆոլկսվագեն կուղարկես</span></li>
<li><span style="background-color: white;">ա դու մոզգ ես</span></li>
<li><span style="background-color: white;">իրանց հաշվին ա,չէ՞</span></li>
<li><span style="background-color: white;">հենց նեղացնեն,ասա գամ,տեսնեմ դրանց</span></li>
<li><span style="background-color: white;">ու՞ր ես գնում էտ ֆաշիստնոց</span></li>
<li><span style="background-color: white;">դրանք ֆաշիստ են լրիվ,զգույշ կլինես</span></li>
<li><span style="background-color: white;">հա,լավ ա,գերմանացու էլ նման ես...</span></li>
</ul>
<span style="background-color: white;"><span style="text-align: left;"></span><br /></span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="text-align: left;"><span style="background-color: white;">Ահա այսպիսի արձագանքներ եմ ես լսել։ Իհարկե դրանք ավելի շատ էին,պարզապես փորձեցի վերհիշել դրանցից ամենաշատ գործածվածները :)</span></span></div>
<span style="background-color: white; text-align: left;">
</span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="background-color: white;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="background-color: white;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://media.tumblr.com/tumblr_m5jlojQWl01r3f7s0.png" imageanchor="1" style="background-color: white; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://media.tumblr.com/tumblr_m5jlojQWl01r3f7s0.png" /></a></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
</div>
</div>
♥Նեոhttp://www.blogger.com/profile/18213886198141785526noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8490403186646251516.post-85449380279211069922012-06-20T19:06:00.002+04:002012-06-20T19:08:19.656+04:00Ու ես վերադարձա :)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #fff2cc; text-align: left;"><br />Ահա և ես։ Այո,ես լքել էի իմ ընթերցողին ուղիղ երկու ամիս։ Հեռացա անգլիական հրաժեշտով,ինչպես և միշտ սիրել եմ անել։ Հեռացել էի առանց ավելորդ բառեր ասելու,առանց ավելորդ սենտիմենտալության,գուցե և ձևականության։ Այստեղ ամպագոռգոռ բառերով չհայտարարեցի,որ "Օ,ես գնում եմ,ինձ հետ պահեք"։ Ում հետաքրքիր էր իմ բացակայության պատճառը,գտավ ինձ ֆեյսբուքում,այնպես որ ձեր իսկ թույլտվությամբ ցանկանում եմ շնորհակալությունս հայտնել նրանց,ովքեր անտարբեր չեղան և ցուցաբերեցին իրենց ուշադրությունը։ Ես հեռացել էի,որովհետև մեծ նպատակ ունեի։ Հասնելով դրան և իրագործելով իմ վաղեմի ցանկությունը`այսօր ես վերադարձել եմ`գլուխս բարձր և հաղթած...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span></div>
<span style="background-color: #fff2cc; text-align: left;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #fff2cc; text-align: left;">Գրողը տանի,չեք պատկերացնի,թե ինչքան նորություններ են եղել այս երկու ամսվա ընթացքում։ Այսօր,երբ իմ վերջին քննությունն էր,ու ես ամբողջությամբ հրաժեշտ եմ տալիս իմ դպրոցական կարգավիճակին, բավականաչափ խորթ էր ու անծանոթ այն զգացողությունը,որ ինձ սեղանի վրա տասնյակ գրքեր չեն սպասում,որոնցից էլ հարյուրավոր առաջադրանքներ ունեմ։ Խորթ էր նաև այն,որ հիմա օրս այնքան ծանրաբեռնված ու լեցուն չէ,ինչպես առաջ։ Հա,զբաղմունք անպայման կգտնվի,բայց ախր առավոտյան ժամը 8-ից մինչև հաջորդ այգաբաց տնային էլ չե~ս անելու։ Տարօրինակ զգացողություն է,երբ մոտավորապես այդպիսի գրաֆիկով ապրել ես 9 ամիս։ Ու հիմա ամեն ինչ կրկին գլխի վրա շրջվելու է...</span></div>
<span style="background-color: #fff2cc; text-align: left;">
</span></div>
<span style="background-color: #fff2cc; text-align: left;">
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://liferim.ru/wp-content/uploads/2011/02/40756520_31867494_1220800430_30654127_2189075110727768jb6.jpg" imageanchor="1" style="background-color: #fff2cc; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="178" src="http://liferim.ru/wp-content/uploads/2011/02/40756520_31867494_1220800430_30654127_2189075110727768jb6.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<a name='more'></a><span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span></div>
<span style="background-color: #fff2cc; text-align: left;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #fff2cc; text-align: left;">Կյանքիս վերջին 9 ամիսների ընթացքում թերևս այնքան շատ բան կատարվեց,ինչքան չէր կատարվել ամբողջ կյանքի ընթացքում։ Այնքան շատ փորձությունների ու դժվարությունների միջով անցա,որ պատմել ու նկարագրել հնարավոր չէ։ Ու հավատացե՛ք քննական շրջանն ու նախաքննական անհանգստությունն իր հետ կուտակած հոգնածությամբ ամենասարսափելին չէր։ </span></div>
<span style="background-color: #fff2cc; text-align: left;">
</span><br />
<div style="text-align: justify;">
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span></div>
<span style="background-color: #fff2cc; text-align: left;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #fff2cc; text-align: left;">Հիմա ամեն ինչ անցյալում է։ Թվում է,թե պիտի վերականգնվի կյանքի հին ռիթմը`պարզապես դպրոցի փոխարեն Համալսարան,դասարանցիների փոխարեն`կուրսեցիներ։ Անվանումը փոխվել է,բայց կաղապարն իրականում նույնն է։ Բայց չէ։ Մեկ ու կես ամսից կյանքս էլի հիմնովին փոխվելու է։ Ինչու՞։ Հիմա կիմանանք։ :)</span></div>
<span style="background-color: #fff2cc; text-align: left;">
</span></div>
<span style="background-color: #fff2cc; text-align: left;">
</span><br />
<div style="text-align: justify;">
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #fff2cc;">Վերջին 9 ամսում կյանքումս շատ բան փոխվեց,եղավ,եկավ ու անցավ։ Բայց հիմա կպատմեմ ձեզ այն մասին,ինչը համարում եմ կյանքումս ամենամեծ հաղթանակը։</span></div>
</div>
<span style="background-color: #fff2cc; text-align: left;">
</span><br />
<div style="text-align: justify;">
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #fff2cc;">Այսօր ֆիզիկայի միասնական քննությունն էր։ Երեխաները լարված էին,հուզված։ Բոլորը մտքի մեջ հաշվարկներ էին անում,թե մոտավորապես ինչքան պետք է հավաքեն անվճար համակարգում սովորելու համար,ոմանք մտածում էին բավարար միավորներ հավաքելու մասին։ Ես կանգնած էի,ու ուղղակի հետևում էի նրանց։ Ես վաղուց արդեն ուսանող եմ...</span></div>
</div>
<span style="background-color: #fff2cc; text-align: left;">
</span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #fff2cc; text-align: left;"><br /></span></div>
<span style="background-color: #fff2cc; text-align: left;">
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-LyDo3NKNDDs/T-DIGQgNr8I/AAAAAAAAAdQ/obSJRLGNoGY/s1600/381294_326647454031899_100000599426305_1233202_1369922154_n.jpg" imageanchor="1" style="background-color: #fff2cc; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="http://4.bp.blogspot.com/-LyDo3NKNDDs/T-DIGQgNr8I/AAAAAAAAAdQ/obSJRLGNoGY/s320/381294_326647454031899_100000599426305_1233202_1369922154_n.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span></div>
<span style="background-color: #fff2cc; text-align: left;"></span><br />
<h3 style="text-align: left;">
<span style="background-color: #fff2cc; text-align: left;">
"Մարիա՞մ,դու ստուգե՞լ ես քո Էլեկտրոնային հասցեն..."</span></h3>
<span style="background-color: #fff2cc; text-align: left;">
</span><br />
<div style="text-align: justify;">
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span></div>
<span style="background-color: #fff2cc; text-align: left;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #fff2cc; text-align: left;">Դեկտեմբերի 5,2011 ։ Գերմաներենի գրավոր քննության նախօրյակ։</span></div>
<span style="background-color: #fff2cc; text-align: left;">
</span></div>
<span style="background-color: #fff2cc; text-align: left;">
</span><br />
<div style="text-align: justify;">
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span></div>
<span style="background-color: #fff2cc; text-align: left;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #fff2cc; text-align: left;">Տնօրեն: Մարիամ, չորեքշաբթի օրը Ծնողիդ հետ կգաք ինձ մոտ,Տիկին Շմիդթի հետ գործ ունենք։</span></div>
<span style="background-color: #fff2cc; text-align: left;">
</span></div>
<span style="background-color: #fff2cc;"><span style="text-align: left;">
</span><span style="text-align: left;"></span></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #fff2cc;"><span style="text-align: left;">"Հարցական" հայացք եմ նետում տիկին Շմիդթի վրա։</span></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><span style="text-align: left;">Շմիդթ(ծիծաղելով)։ Դա այն պատճառով է,որ դու տնայիններդ լավ չես անում։</span></span></div>
<span style="background-color: #fff2cc;"><span style="text-align: left;">
</span></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span></div>
<span style="background-color: #fff2cc; text-align: left;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #fff2cc; text-align: left;">Դեկտեմբերի 6,2011։ Գերմաներենի ծանր քննություն։</span></div>
<span style="background-color: #fff2cc; text-align: left;">
</span></div>
<span style="background-color: #fff2cc; text-align: left;">
</span><br />
<div style="text-align: justify;">
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span></div>
<span style="background-color: #fff2cc; text-align: left;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #fff2cc; text-align: left;">Դեկտեմբերի 7,2011։ Գնացինք տնօրենի մոտ։</span></div>
<span style="background-color: #fff2cc; text-align: left;">
</span></div>
<span style="background-color: #fff2cc; text-align: left;">
</span><br />
<div style="text-align: justify;">
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span></div>
<span style="background-color: #fff2cc; text-align: left;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #fff2cc; text-align: left;">-Սիրելի Մարիամ,ես`որպես քո գերմաներենի ուսուցչուհի,իմ կազմակերպության կողմից ինձ տրված իրավունքով ցանկանում եմ քեզ`որպես դպրոցի լավագույն աշակերտի,որպես մեծ ինտելեկտի և բարձր առաջադիմության տեր մարդու,նոմինացնել Գերմանիայում ամբողջական ուսում ստանալու նպատակակով առաջադրվող Կրթաթոշակների մրցույթին։ Դա նշանակում է,որ դու իրավունք ես ստանում հանձնելու հավելյալ քննություններ,մասնակցելու բանավոր հարցազրույցի,և արդյունքների գերազանց լինելու դեպքում դու կստանաս հնարավորություն բարձրագույն կրթությունդ ստանալու Եվրոպայի ամենաառաջադեմ երկրներից մեկում`Գերմանիայում։ Ծրագրին նոմինացվելն արդեն իսկ մեծ ձեռքբերում է,սակայն դա չի նշանակում,որ դու ցանկացած դեպքում կստանաս այդ կրթաթոշակը։ Առջևում դեռ շատ փորձություններ կան,որոնք պետք է հաղթահարել։ Այս մրցույթին մասնակցում են հազարավոր երեխաներ`աշխարհի տարբեր ծայրերից։ Իսկ կրթաթոշակ կարող են ստանալ լավագույն դեպքում 120-ը։ Այնպես որ,պայքարը թեժ է։</span></div>
<span style="background-color: #fff2cc; text-align: left;">
</span></div>
<span style="background-color: #fff2cc;"><span style="text-align: left;">
</span></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #fff2cc;"><span style="text-align: left;"><br /></span></span></div>
<span style="background-color: #fff2cc;"><span style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</span></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.mut-zur-praxis.de/wp-content/uploads/2010/03/DAAD-Logo450X280.jpg" imageanchor="1" style="background-color: #fff2cc; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="199" src="http://www.mut-zur-praxis.de/wp-content/uploads/2010/03/DAAD-Logo450X280.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Դեկտեմբերի 8, 2011։ Ուզում եմ,ուզում եմ,ուզում եմ...</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br />Դեկտեմբերի 9, 2011։ Գերմաներենի բանավոր քննություն։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br />Դեկտեմբերի 10, 2011։ Թղթեր,բազում թղթեր։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br />Պետք էր մի հսկայական հարցաթերթիկ պատրաստել,գրել հնարավորինս լավ ու հստակ կենսագրություն, առնվազն 500 բառից բաղկացած Մոտիվացիա,որտեղ պետք էր պատմել,թե ինչու եմ ցանկանում բարձրագույն ուսումս սկսել Գերմանիայում, պետք էր 3 ուսուցչի կողմից հատուկ նկարագիր իմ մասին։ Սարսափելի շատ թղթեր։ Հավաքեցի։ Պատրաստեցի։ Հանձնեցի։ Առջևում էին մեկ բարդ քննություն,բաղկացած IQ թեստից,Բնական գիտություններին վերաբերող տարատեսակ խնդիրներից և տրամաբանական հարցերից (ֆիզիկա,կենսաբանություն,քիմիա,աշխարհագրություն),մաթեմատիկական և ծրագրավորման առաջադրանքներից և բանավոր հարցազրույց,որտեղ պետք էր հնարավորինս լավ տպավորություն թողնել Հայաստանում Գերմանիայի Դեսպանության ներկայացուցիչների, ինձ կրթաթոշակի հնարավարություն ընձեռող կազմակերպության անդամների վրա։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br />Փետրվարի 17, 2012։ Բանավոր Հարցազրույց DAAD-ի շենքում։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br />Հարցերցին,թե ինչու եմ ցանկանում սովորել Գերմանիայում։Հարցրին բլոգիս մասին,այնտեղ զետեղված տարատեսակ բնապահպանական և ուսումնական նյութերի մասին։ Հարցրին,թե ինչու եմ ցանկանում գենետիկ և էվոլյուցիոնիստ դառնալ։ Ի՞նչ կապ եմ տեսնում Աստվածաշնչի և էվոլյուցիոն տեսության ժամանակակից պատկերացումների միջև։ Հարցրին,թե ինչ գիտեմ գենային ինժեներիայի և կենսաբանության այլ բաժինների մասին։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Փետրվարի 18, 2012։ Մոտիվացիա։ Մոտիվացիա։ Ուզում եմ։ Դա իմ նպատակն է։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">...............</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">...............</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">...............</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Փետրվարի 28,2012։ 13:13:01 Մինչ այդ օրը կյանքիս մեծագույն հաղթանակը։ Լեզվի իմացության ամենաբարձր մակարդակի նվաճում։ Երկու տարվա երազանքի,նպատակի ու աշխատանքի արդյունք։ Երջանիկ էի մինչև ականջներիս ծայրը։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://a5.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash3/582121_440189012677742_1825072495_n.jpg" imageanchor="1" style="background-color: #fff2cc; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://a5.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash3/582121_440189012677742_1825072495_n.jpg" width="213" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #fff2cc; text-align: left;">Մարտի 1, 2012։ Կյանքիս ամենածանր քննությունը։ Հինգ ժամ։ Ուղեղս եռում էր։ Դիմացա։ Այլևս ոչինչ փոխել հնարավոր չէ։ Արեցի այն ամենը,ինչ որ հնարավոր էր։ Մնում էր սպասել։ Զզվում եմ սպասելուց։ Այդ ժամանակ հնարավոր չէ ոչինչ անել: "Համբերությունը լավ բան է,բայց կյանքս շատ կարճ է համբերելու համար"։ Մի օր ասաց Արիստոտելը։</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span></div>
<span style="background-color: #fff2cc;"><span style="text-align: left;"></span></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="text-align: left;"><span style="background-color: #fff2cc;">Մայիսի 18, 2012։</span></span></div>
<span style="background-color: #fff2cc;"><span style="text-align: left;">
</span><span style="text-align: left;"></span></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #fff2cc;"><span style="text-align: left;">Շմիդթ։ Մարիամ,գիտե՞ս,Վրաստանի աշակերտներն արդեն տեղյակ են,թե ով է ստացել կրթաթոշակը։ Դու դեռ նորություն չունե՞ս։</span></span></div>
<span style="background-color: #fff2cc;"><span style="text-align: left;">
</span><span style="text-align: left;"><div style="text-align: justify;">
Ես։ Ո՛չ,տիկի՛ն Շմիդթ...</div>
</span><span style="text-align: left;"><div style="text-align: justify;">
Շմիդթ։ Ուրեմն երևի այլևս հարկավոր չէ հույսեր կապել։ Նամակները նույն օրն են ուղարկում,եթե դու չես ստացել ոչինչ,ուրեմն դրական պատասխանի պետք չէ սպասել։ Առհասարակ բացասական պատասխանի դեպքում աշակերտները ոչ մի նորություն չեն ստանում։</div>
</span><span style="text-align: left;"><div style="text-align: justify;">
Ես։ Լավ...</div>
</span></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span></div>
<span style="background-color: #fff2cc; text-align: left;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #fff2cc; text-align: left;">Արդեն քրքրում եմ ԵՊՀ-ի կայքը,հետաքրքրվում եմ,թե որտեղ է Կենսաբանության ֆակուլտետի գլխավոր մուտքը։ Քրոջս հետ որոշել էինք,որ սեպտեմբերից հեծանիվով ենք դասի գնալու։ Հա~,առավոտյան էլ կգնանք վազելու..</span></div>
<span style="background-color: #fff2cc; text-align: left;">
</span></div>
<span style="background-color: #fff2cc;"><span style="text-align: left;">
</span><span style="text-align: left;"></span></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #fff2cc;"><span style="text-align: left;">Միջազգային հազարանոց մրցույթ էր,ես սպասում էի ցանկացած պատասխանի։ Թե՛ դրական,թե՛ բացասական։ Պարզապես 5 ամիս ապրել էի`մտքումս անընդհատ պտտեցնելով համալսարանի նկարը և "ուզում եմ" բառը։ 5 ամիս շարունակ անընդհատ մոտիվացրել եմ ինձ։ 5 ամիս շարունակ ապրել եմ դրանով։ Արտաքուստ թվում էր,թե ամեն ինչ կարգին է։ ԵՊՀ-ում կսովորեմ,հետո կրկին ուժերս կփորձեմ։ Բայց ինչքան էլ փորձեմ ժխտել,հիասթափություն կար։ Վախ,որ հիասթափեցրել ես նրանց,ովքեր հավատում են քեզ։ Որ չես արդարացրել մամայիդ սպասումները։ Արդեն համակերպվել էի այն մտքի հետ,որ հիմա այլևս ոչինչ անել չեմ կարող։ Չստացվեց։ Եվ վերջ։</span></span></div>
<span style="background-color: #fff2cc;"><span style="text-align: left;">
</span>
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://a8.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash3/561290_426868707343106_1235263597_n.jpg" imageanchor="1" style="background-color: #fff2cc; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://a8.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash3/561290_426868707343106_1235263597_n.jpg" width="295" /></a></div>
<span style="background-color: #fff2cc;"><br />Մայիսի 22,2012։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Շմիդթ։ Մարիա՞մ,ստուգե՞լ ես էլեկտրոնային փոստդ։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Ես։ Ո՛չ,տիկի՛ն Շմիդթ։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Շմիդթ։ Մարիա՛մ,դու ստացել ես կրթաթոշակդ։ Այո, քո նամակը պարզապես ուշ եկավ։ Շուտ,բացի՛ր էլ. հասցեդ,արագացրու՛։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Ես։ Աաաաաաաաա,անհնար է,չեմ հավատում,դա խելքից դուրս է։ Անհնար է..</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Անհնար չէր։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">"Սիրելի տիկի՛ն Հակոբյան,սիրելի՛ կրթաթոշակակիր,</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Դիմումի այս ձևից Դուք արդեն հասկացաք,որ DAAD-ի կողմից ընտրվել եք Ձեր Բարձրագույն Ուսումը Գերմանիայում սկսելու և շարունակելու համար։ Տեղեկացնենք,որ առաջին տարին Դուք կսովորեք Բերլինի Համալսարանին կից Քոլեջի Բնագիտական ֆակուլտետում,այնուհետև կտեղափոխվեք Ձեր իսկ ընտրած համալսարանը`Մոլեկուլյար Կենսաբանություն և Գենետիկա սովորելու համար։ "</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Գիտե՞ք,թե ինչ էի զգում..ամբողջ մարմնով ցնցվում էի։ Կյանքիս մեծագույն նպատակին հասա։ Այդ նպատակը ես վաղուց ունեի,պարզապես չէի սպասում,որ այս տարի ինձ արդեն հնարավորություն կտրվի։ Չորս-հինգ օր ես ապրում էի արդեն այն մտքով,որ այս պայքարում ես պարտվել եմ։ Եվ մեկ էլ հանկարծ... Ներսս ամեն ինչ տակնուվրա եղավ, քիչ էր մնում դուրս վազեի փողոց ու դիմացս դուրս եկող մարդկանց հերթով ամուր գրկեի ու ասեի`շնորհավորեք ինձ,շնորհավորե~ք։ Այնքան էի ուզում,որ մարդիկ ուրախանան իմ հաղթանակով։ Ես ուղղակի սավառնում էի։ Զգում եմ,որ հիմա բավականաչափ սառն եմ գրում։ Ի՞նչ անեմ։ Էությունս է այդպիսին։ Բայց այդ պահին ես ուղղակի ամբողջ կոկորդով գոռում էի։ Ես հաղթե~լ եմ։</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;">Մեկ ու կես ամսից ես`17 տարիս նոր լրացած Մարիամս,կսկսկեմ նոր կյանք նոր երկրում,նոր մարդկանց հետ,նոր լեզվով։ Կապրեմ լրիվ մենակ, կողքիս մայրիկ չի լինի,այսուհանդերձ միմիայն ես եմ պատասխանատու ինձ համար,ես եմ գլխիս տերը,ես եմ միակ որոշողը։ Պարտավորեցնող է։ Այսօր ես հասկանում եմ,որ մայիսի 22-ին ակամա էլի մեծացա։ Հասկանում եմ,որ ոչ թե ծնունդից-ծնունդ ես մեծանում,այլ հաղթանակից պարտություն..</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br />Ինչքան շատ խոսեցի։ Դեռ այս երկու ամսվա տեղն էլ պիտի հանեմ։ :)</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br />Ու ես վերադարձրա...<br /><br />Հ.Գ. Պետք է ասեմ,որ ինձ հետ միաժամանակ նոմինացվել էին ևս երկու աշակերտուհի`հիանալի ուղեղի տեր։ Մեր միջից ուսման այդ հնարավորությունը ստացել ենք երկուսս`Արոյան Աննան (նկարում) և ես`Հակոբյան Մարիամս։ Այս անգամ մենք բարձր պահեցինք Հայաստանի անունը... :)</span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<span style="background-color: #fff2cc;"><br /></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://a3.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash3/s720x720/526128_388794531152273_1433224009_n.jpg" imageanchor="1" style="background-color: #fff2cc; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://a3.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash3/s720x720/526128_388794531152273_1433224009_n.jpg" width="213" /></a></div>
<br /></div>♥Նեոhttp://www.blogger.com/profile/18213886198141785526noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-8490403186646251516.post-79516958302320445962012-04-01T13:45:00.001+04:002012-04-01T13:49:27.463+04:00Մի քանի փաստ թռչունների մասին։ Օգնե՛ք նրանց ապրել։<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Այսօր կանենք ավելի շատ տեղեկատվական գրառում։ Որպես ապագա կենսաբան իմ պարտքն եմ համարում ձեզ տեղեկացնել,որ այսօր թռչուննեի պաշտպանության միջազգային օրն է։ Թռչունները շատ կարևոր դեր են ունեն սնման շղթաների և էկոլոգիական համակարգերի համար։ Չափազանց մեծ է նրանց դերը հատկապես բույսերի սերմերի,պտուղների և ծաղկափոշու տեղափոխման մեջ։ Թռչունները լինում են առաջին,երկրորդ,իսկ երբեմն ավելի բարձր էկոլոգիական համակարգերում երրորդ և չորրորդ կարգի կոնսումենտներ(սպառողներ),որոնք սնվում են բույսերով, որդերով ու թռչուններով,մանր կենդանիներով`շրջապտույտի մեջ դնելով ու պահելով նյութերի անընդհատ հոսքը։<br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-20NCcNRcPAQ/T3geSQpgppI/AAAAAAAAAXg/djvyLqInWw8/s1600/1988562.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="222" src="http://4.bp.blogspot.com/-20NCcNRcPAQ/T3geSQpgppI/AAAAAAAAAXg/djvyLqInWw8/s320/1988562.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both;"></div><a name='more'></a><br />
<br />
<div class="" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Ու այսքանին հավելած թռչուններն ուղղակի հիանալի արարածներ են։ Թռչուններն ուղղակի զարմանահրաշ են։ Նրանք միակ կենդանիներն են ամբողջ Երկրի վրա,որ ունեն հարմարանքներ թռչելու համար։ Թռչունները չունեն ուղիղ աղիք,այդ իսկ պատճառով նրանց արտաթորությունը սնվելուց հետո բավականին արագ է լինում։ Դրա հիմնական նպատակն այն է,որ նյութափոխանակության արգասիքները չկուտակվեն մարմնի մեջ ու ավելորդ քաշ չդառնան։ Նույն նպատակն են հետապնդում նաև թռչունների`մարմնի երկարությունը գերազանցող ոսկորները։ Ֆիզիկայի դասընթացից պիտի հիշենք,որ ինչքան երկար է լծակը,այնքան ավելի արդյունավետ է աշխատանքը։ Իսկ թռչունները պետք է շատ աշխատանք կատարեն`Երկրի ձգողականության ուժը հաղթահարելու և մարմինը օդում պահելու համար։ Բացի այդ թռչունների օրգանիզմում բացակայում են ուղիղ աղիքից բացի նաև այլ օրգաններ։Էգ թռչուններն ունեն զույգ ձվարաններից մեկը։ Նախ որովհետև ներսում միանգամից երկու ձու ունենալով նրանք կդժվարանային թռչել,իսկ հետո միաժամանակ երկու ձու ածելու ընթացքը կարող էր բերել ոչ ցանկալաի հետևանքների։</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="text-align: left;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-pa23QmhQU0I/T3geazDHJCI/AAAAAAAAAYY/1ufXxgMjyWo/s1600/23005982_1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-pa23QmhQU0I/T3geazDHJCI/AAAAAAAAAYY/1ufXxgMjyWo/s320/23005982_1.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both;"></div><div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Թռչունների մարմինը պատված է փետուրներով,որոնք բացի մարմինը տաք պահելուց իրենց արանքում պահում են նաև օդ`թեթևացնելով թռչունի հարաբերական կշիռը։</span></div><span style="text-align: left;"></span><br />
<div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Թռչունների կտուցի ձևը կախված է նրանց սնման բնությից։ Օրինակ գիշատիչներն ունեն կեռիկով կտուց,որը նրանց օգնում է զոհի մարմինը հեշտությամբ պատառոտել,իսկ փոքրիկ կոլիբրիի կտուցն այնքան երկարացած է,որ կարողանում է խորը նեկտարանոց ունեցող ցանկացած ծաղկի միջից ծաղկափոշի հանել։</span></div><span style="text-align: left;"><div style="text-align: justify;">Թռչունների կմախքում շատ ոսկրեր միաձուլվել են`կրկին թեթևացնելով վերջինիս քաշն ու հենարան ծառայելով մարմնի համար։</div></span><span style="text-align: left;"><div style="text-align: justify;">Թռչուններն իրենց չափերով էլ լինում են շատ բազմազան։ Ամենամեծ թռչունը ջայլամն է,որի ձուն կշռում է մոտ 400 գրամ,իսկ վերոհիշյալ կոլիբրին մի քանի անգամ թեթև է ջայլամի ձվից։</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div></span><br />
<br />
<div style="text-align: justify;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-pvNgJ0WLVTY/T3gep3Hc2ZI/AAAAAAAAAZ0/eegP6KMBjck/s1600/mecheklyvii-kolibri14-620x412.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="212" src="http://1.bp.blogspot.com/-pvNgJ0WLVTY/T3gep3Hc2ZI/AAAAAAAAAZ0/eegP6KMBjck/s320/mecheklyvii-kolibri14-620x412.jpg" width="320" /></a><span style="text-align: left;">Սա մի փոքրիկ ակնարկ թռչունների ընդհանուր կառուցվածքի ու ֆունկցիայի մասին։ Հիմա պիտի որ արդեն գիտակցենք,թե ինչ մեծ նշանակություն ունեն նրանք`Մայր Բնության այդ հրաշալի մասնիկները։ Վերջին 400 տարիների ընթացքում Երկրի երեսից անհետացել է թռչունների մոտ </span><b style="text-align: left;"><span style="color: red;">100</span> </b><span style="text-align: left;">տեսակ։ Իսկ դրա հիմնական պատճառը ոչ թե այնքան բնականոն էվոլյուցիան է`իր միջ- և ներտեսակային գոյության կռիվներով,այլ </span><b style="text-align: left;"><span style="color: red;">մարդն է</span></b><span style="text-align: left;">։ Թռչունների համար մեծ վտանգ են ներկայացնում երկնաքերերն ու հեռուստաշտարակները,որոնք խախտում են թռչունների գոյության նորմալ պայմանները։ Բացի այդ շատ թռչուններ հաճախ զարնվում են դրանց,ինչն էլ էլի պատճառ է նրանց մահվան համար։ Թռչուններին չափազանց մեծ վնաս են հասցնում նաև շրջակա միջավայրի աղտոտվածությունն ու անառողջ օդը։ Դրա թվին են պատկանում նաև ծովերի և օվկիանոսների`նավթով աղտոտված լինելը,ինչը մահվան պատճառ է հանդիսանում առաջին հերթին այդտեղ ապրող ձկնաշխարհի,և հետևաբար նաև այդ ձկներով սնվող թռչունների համար։</span></div><span style="text-align: left;"></span><br />
<div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Հիմա էլ մեր վիճակը շատ մխիթարական չէ։ Այժմ թռչունների շատ տեսակներ կանգնած են անհետացման շեմին,կամ լավագույն դեպքում արդեն զգում են դրա վտանգը։ Վիճակը բարվոք չէ նաև մեզ մոտ`Հայաստանում։ Մեզ մոտ գրանցված 350 տեսակները մոտ 1/3-ը գտնվում է վտանգի մեջ,որի պատճառն են բազմաթիվ ծառահատումներն ու անտառահատումները։</span></div><br />
<div style="text-align: justify;"><br />
</div><span style="text-align: left;"></span><br />
<div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Եվ որպես լրումն այս ամենի միայն ասեմ,որ 1906 թվականի ապրիլի մեկին ընդունվեց թռչունների պաշտպանության միջազգային հուշագիրը։ Սիրե՛ք ու պահե՛ք բնությունը...Եվ հիշե՛ք,չխանգարելն արդեն իսկ օգնել է...</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><span style="text-align: left;"><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-6gBJ07UdrCE/T3geccuYPeI/AAAAAAAAAYo/3_slZgR7RfE/s1600/72669.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="216" src="http://1.bp.blogspot.com/-6gBJ07UdrCE/T3geccuYPeI/AAAAAAAAAYo/3_slZgR7RfE/s320/72669.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-IozjU6oKksk/T3geqmetILI/AAAAAAAAAZ8/3DvUqbfPIhk/s1600/ptica-69_small.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-IozjU6oKksk/T3geqmetILI/AAAAAAAAAZ8/3DvUqbfPIhk/s320/ptica-69_small.jpg" width="314" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-D5UbEFGZsIs/T3gepBh27bI/AAAAAAAAAZw/WWm_Kec57BA/s1600/colored_birds_15.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="http://3.bp.blogspot.com/-D5UbEFGZsIs/T3gepBh27bI/AAAAAAAAAZw/WWm_Kec57BA/s320/colored_birds_15.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-9FHfKav9uUI/T3geiMSHJII/AAAAAAAAAZI/7Ga31V2vioA/s1600/79377725_large_19.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://3.bp.blogspot.com/-9FHfKav9uUI/T3geiMSHJII/AAAAAAAAAZI/7Ga31V2vioA/s320/79377725_large_19.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-YPOrXG_UmgA/T3geihfKd6I/AAAAAAAAAZQ/tWnlq104dio/s1600/79377729_large_23.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://1.bp.blogspot.com/-YPOrXG_UmgA/T3geihfKd6I/AAAAAAAAAZQ/tWnlq104dio/s320/79377729_large_23.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-q9U3ruyMcwU/T3gejvMxdtI/AAAAAAAAAZY/7Uu0lTOuMjQ/s1600/79377735_large_29.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://4.bp.blogspot.com/-q9U3ruyMcwU/T3gejvMxdtI/AAAAAAAAAZY/7Uu0lTOuMjQ/s320/79377735_large_29.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-mpvhlTUqdE0/T3genSjgW_I/AAAAAAAAAZg/9_Bzxg6k5ak/s1600/82497185_4278666_5b2a74f2e2ba.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-mpvhlTUqdE0/T3genSjgW_I/AAAAAAAAAZg/9_Bzxg6k5ak/s320/82497185_4278666_5b2a74f2e2ba.jpg" width="213" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-L72gG4PkbTI/T3geoE8t4TI/AAAAAAAAAZo/xXUfSkK4QYU/s1600/ccde596b99f9a3d6befa8d7be1eb2941.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="224" src="http://2.bp.blogspot.com/-L72gG4PkbTI/T3geoE8t4TI/AAAAAAAAAZo/xXUfSkK4QYU/s320/ccde596b99f9a3d6befa8d7be1eb2941.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-MH39jZGtXl8/T3gefdobBVI/AAAAAAAAAZA/hrlNJAfmw2g/s1600/79377713_large_7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://2.bp.blogspot.com/-MH39jZGtXl8/T3gefdobBVI/AAAAAAAAAZA/hrlNJAfmw2g/s320/79377713_large_7.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-6ek7FzCg6q4/T3geeqfRI4I/AAAAAAAAAY4/ghpkLd76thk/s1600/79377709_large_3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://4.bp.blogspot.com/-6ek7FzCg6q4/T3geeqfRI4I/AAAAAAAAAY4/ghpkLd76thk/s320/79377709_large_3.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-iGTj2OuAMd4/T3gednP5cSI/AAAAAAAAAYw/jhXesIkqgy4/s1600/79377707_large_1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://4.bp.blogspot.com/-iGTj2OuAMd4/T3gednP5cSI/AAAAAAAAAYw/jhXesIkqgy4/s320/79377707_large_1.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-2Z010QlzMlg/T3geYmJ8DXI/AAAAAAAAAYI/iUcU6dFFn5k/s1600/13305161081115.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="245" src="http://1.bp.blogspot.com/-2Z010QlzMlg/T3geYmJ8DXI/AAAAAAAAAYI/iUcU6dFFn5k/s320/13305161081115.jpeg" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-ttl38zlEDQw/T3gebk5tozI/AAAAAAAAAYc/8utbfv8PcLw/s1600/5150281_1192486227_fly.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="204" src="http://2.bp.blogspot.com/-ttl38zlEDQw/T3gebk5tozI/AAAAAAAAAYc/8utbfv8PcLw/s320/5150281_1192486227_fly.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-Td-jnQFFaKI/T3geX4CanjI/AAAAAAAAAYA/PP-G3udPiRU/s1600/1328897248_pticy.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="293" src="http://4.bp.blogspot.com/-Td-jnQFFaKI/T3geX4CanjI/AAAAAAAAAYA/PP-G3udPiRU/s320/1328897248_pticy.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-DmnH0-umXp0/T3geWqzZGdI/AAAAAAAAAX4/HPal6ICxclE/s1600/1319911606_volnistye-popugaychiki.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://2.bp.blogspot.com/-DmnH0-umXp0/T3geWqzZGdI/AAAAAAAAAX4/HPal6ICxclE/s320/1319911606_volnistye-popugaychiki.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-bjLXliaT3v0/T3geVLcTWUI/AAAAAAAAAXw/wSD2M8dAcfs/s1600/1210883841_mand.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://1.bp.blogspot.com/-bjLXliaT3v0/T3geVLcTWUI/AAAAAAAAAXw/wSD2M8dAcfs/s320/1210883841_mand.jpg" width="241" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-Ti6HgCXT0h8/T3geUcaVsuI/AAAAAAAAAXo/-UNKnBWdlbI/s1600/0a16c41560f299793d081a13583a907b.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="http://3.bp.blogspot.com/-Ti6HgCXT0h8/T3geUcaVsuI/AAAAAAAAAXo/-UNKnBWdlbI/s320/0a16c41560f299793d081a13583a907b.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><br />
</div>♥Նեոhttp://www.blogger.com/profile/18213886198141785526noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8490403186646251516.post-69753989818939479042012-03-25T15:28:00.002+04:002012-03-25T15:39:13.474+04:004 միջոց գերմաներեն գեղեցիկ խոսելու համար *<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Եվ այսօր կանենք գերմաներենի առաջին դասընթացը։ </span></div><span style="text-align: left;"></span><br />
<div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Ցանկացած լեզվի համար առաջնայինը կարդալ իմանալն է։ Բնականաբար առանց կարդալ կարողանալու,հատկապես այսպիսի դարաշրջանում`համացանցային ոստայնում,դժվար կլիներ սովորել լեզուներ։ Բայց քանի օր այս գրառումը ընթերցելու են ոչ միայն սկսնակներ,այլ նաև լեզվին տիրապետող մարդիկ,ես որոշեցի գրառումը զուտ Այբուբեն սովորելու ձանձրալի կարգավիճակից փոխել մեկ այլ մակարդակի ու ձեզ սովորեցնել ճիշտ ընթերցել`հիմնվելով մարդկանց կողմից արվող կոպիտ սխալների վրա։ Որովհետև նույնիսկ լեզվաբանական ֆակուլտետի ուսանողները անում են այդ նույն սխալները։ Այնպես որ լեզվին տիրոպետողները կշտկեն սխալները,չիմացողներն էլ ճիշտը կսովորեն։</span></div><br />
Ձեզ թվում է,ես պիտի սկսե՞մ նրանից,թե քանի տառ ունի գերմաներենը։ Ես դա <b>չգիտեմ</b>,ու լեզվին տիրապետելու համար դա մեզ բնավ պետք չէ։ Տարօրինակ է հնչում, բայց դա այդպես է։ ;)<br />
Այբուբենի հետ կապված մենք կիմանանք միայն այն,որ սա ամենասովորական լատինատառ շարքն է,սակայն մի քանի ավելացումներով։ Գերմաներեն այբուբենը կազմված է լատինատառեր + <b>ումլաութով երեք տառ+տառակապակցություններ</b>։ Հիմա հասկանանք,թե որոնք են դրանք։<br />
<div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-VEnQZuFeI30/T28D0EOOBBI/AAAAAAAAAXQ/YA0WTo51BUg/s1600/dbs-alph.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://4.bp.blogspot.com/-VEnQZuFeI30/T28D0EOOBBI/AAAAAAAAAXQ/YA0WTo51BUg/s320/dbs-alph.gif" width="296" /></a></div><span style="text-align: left;"><br />
</span></div><span style="text-align: left;"></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="text-align: left;"></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><a name='more'></a><span style="text-align: left;"><br />
<span style="text-align: justify;">Ü, Ä, Ö- Սրանք կրճատ կոչվում են</span><i style="text-align: justify;"> ումլաութներ</i><span style="text-align: justify;">։ Սրանք փոխում են այդ երեք տառերի`U,A,O-ի արտասանությունը։ U (ու) տառը ումլաութով ընթերցվում է ըյու, պարզապես դիմացի ը-ն ընթերցվում է շատ խուլ։ A(ա) տառը` է, սակայն ոչ E(է) տառի նման,այլ շրթունքներն ավելի ձգելով։ Իսկ O տառն ումլաութով կարդում ենք ըյո,սակայն դիմացի ը-ն էլի ավելի խուլ։</span></span><span style="text-align: left;"></span><br />
<div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Այս երեք տառերի արտասանությանը կգանք նաև ավելի ուշ,հատուկ ձայնագրությունների միջոցով,որովհետև միշտ չէ կարդալով հեշտ պատկերացնել դրանց ճիշտ հնչողությունը։</span><br />
<span style="text-align: left;"><br />
Գերմաներենում մի ժամանակ կար նաև ß տառը,որն ընթերցվում էր որպես կոպիտ "ս",սակայն հիմա բոլոր այն բառերում,որտեղ առկա էր այդ տառը, կատարվեցին փոփոխություններ ու այժմ դրա փոխարեն պարզապես գրում են "ss"։ Սակայն կան նաև բառեր,որոնց մեջ պահպանվել է այդ բառը։ Ու եթե հանկարծ որևէ նյութ ընթերցելիս հանդիպեք այդ տառը,չզարմանաք,կընթերցեք որպես երկար ու կոպիտ "s"(ս)։</span></div><br />
<div style="text-align: justify;"><br />
</div><span style="text-align: left;"></span><br />
<div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Իսկ հիմա անցնենք շատ կարևոր կանոնների,որոնք շատ հաճախ նույնիսկ Բրյուսովի կամ Ռոմանոյի ուսանողները չգիտեն։ </span></div><span style="text-align: left;"></span><br />
<div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Սկսեցինք։</span></div><br />
<div style="text-align: justify;"><br />
<div style="text-align: justify;"><br />
</div><span style="text-align: left;"></span><br />
<div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;"><b><b><span style="color: red;">1. Գերմաներեն լեզվում "Ռ" տառ գոյություն չունի։</span></b></b></span></div></div><br />
<div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Գերմաներեն լեզվում,ինչպես և ցանկացած լատիներեն ծագում ունեցող այլ լեզուներմ կա "r" տառը,որը բնավ ոչ մի կապ չունի մեր "Ռ" տառի հետ։ Ուսուցիչների ու դասախոսների մեծ մասը աշակերտներին ու ուսանողներին սովորեցնում է այն կարդալ "Ռ",ինչն ինչ խոսք,ահավոր կերպով ականջ է սղոցում,լեզուն կոպտացնում է,և ընդհանրապես սխալ է։ Միայն Գերմանիայի որոշ երկրների ու քաղաքների բարբառում են այդ տառն ընթերցում որպես "Ռ",սակայն դա էլ շատ հազվադեպ։ Իսկական գերմաներենում "Ռ" տառ </span><b style="text-align: left;">գոյություն չունի</b><span style="text-align: left;">։ Հիշե՛ք դա մեկընդմիշտ։ Այդ խեղճ "r" տառը ընթերցվում է </span><b style="text-align: left;"><span style="color: red;">"ղ"։</span></b><span style="text-align: left;"> Այսինքն rot (կարմիր) բառը պիտի կարդանք ոչ թե Ռոթ,ինչպես անում են գրեթե բոլորն ու իմ նյարդային համակարգը խախտում,այս Ղոթ,ինչը շատ ավելի գեղեցիկ է հնչում։</span></div><br />
<div style="text-align: justify;"><br />
<div style="text-align: justify;"><br />
</div><span style="color: red; text-align: left;"></span><br />
<div style="text-align: justify;"><span style="color: red; text-align: left;"><b>2. Գերմաներենում "er" , "r" և "en "վերջավորությունները չեն ընթերցվում։</b></span></div></div><br />
<div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Այսինքն եթե հանդիպում եք մի բառ,որը վերջանում է "er" կամ "r" տառակապակցությամբ/տառով,ապա այդ տառը փոխարինում ենք գեղեցիկ ը-ով։ Օրինա, Schöner ազգանունը ընթերցում ենք ոչ թե Շյոնեղ,այլ Շյոն</span><b style="text-align: left;">ը</b><span style="text-align: left;"> ։Ընդ որում ը-ի վրա ձայնը մի փոքր իջացնում ենք,որպեսզի ձևավորվի գեղեցիկ գերմանական ակցենտ։ ;) Կամ օրինակ zufrieden (գոհ) բառն ընթերցում ենք ոչ թե ցուֆղիդեն այլ ցուֆղիդ</span><span style="color: red; text-align: left;">ը</span><span style="text-align: left;">ն։ </span></div><br />
<div style="text-align: justify;"><br />
<div style="text-align: justify;"><br />
</div><span style="color: red; text-align: left;"></span><br />
<div style="text-align: justify;"><span style="color: red; text-align: left;"><b>3. Գերմաներենում կան տառակապակցություններ,</b></span></div></div><span style="text-align: left;"></span><br />
<div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">որոնք ձևավորում են այլ հնչողություն ունեցող տառեր։ Օրինակ`գերմաներենում չկա "չ" կամ "շ" տառը,սակայն դրա տեղակ կան տառակապակցություններ,որոնք ձևավորում են հենց այդ տառերը։ Եկե՛ք հիշենք դրանք։ Այսպիսով.</span></div><i style="text-align: left;"><div style="text-align: justify;"><i>Ch-խ(հ)</i></div><div style="text-align: justify;"><i>Sch-շ</i></div><div style="text-align: justify;"><i>tsch-չ</i></div></i><span style="text-align: left;"><div style="text-align: justify;"> Որպես ավելացում նշեմ,որ գերմաներենում որպես այդպիսին<b> "խ" տառ չի ընթերցվում</b>, այն ավելի շուտ ընթերցվում է կա՛մ հ-ի նման,կա՛մ ռուսերեն й-ի նման։ Օրինակ` ich(ես) բառը ընթերցվում է իй,պարզապես տառն ընթերցում ենք ոչ թե ամբողջ կոկորդով,այլ փոքր-ինչ սեղմած։Փորձե՛ք բարձրացնել կոկորդն այնպես,որ դիպչի քիմքին ու արտասանե՛ք,ու կստանաք ճիշտ տառը։<br />
Եթե լսե՛ք ներքևում տեղադրված գերմանական հայտնի խմբի`Լակրիմոսայի երգը,ապա շատ պարզ կլսեք,թե նրանք ինչպես են արտասանում ich բառը (նախադասության հենց սկզբում)։</div></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"> <iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/8M2p8u2CdaM?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Ինչ խոսք,շատ երկար կանգ առանք ես բառի վրա,որովհետև շատ աշակերտներ ու լեզուն ուսումնասիրողներ այդ բառն ամենից դժվար են արտասանում,իսկ մեզ համար հիմա շատ կարևոր է գեղեցիկ արտասանությունն ու շեշտադրումը։</div><br />
<span style="color: red;"><b>4. Գերմաներենում շեշտվում են բառերի առաջին վանկերը։</b></span><br />
Այսինքն,եթե մենք հայերենում ասում ենք,օրինակ, "Անի՞",ապա գերմանացիները կասեն. "Ա՞նի"։ Իմ անունը գերմանացիներն ընթերցում են ոչ թե որպես Մարիա՛մ,այլ Մա՛րիամ,փորձե՛ք բարձր ընթերցել տարբեր շեշտադրումներով և կզգաք հսկայական տարբերություն։ Հիմա,երբ ես գերմաներեն խոսում եմ,ակամայից արդեն շեշտադրությունը նրանց նման եմ դնում,սակայն սկզբում բավականին դժվար էր նաև ինձ համար մայրենի լեզվից հետո այլ լեզվում շեշտն ուրիշ կերպ դնել։ Սակայն երկար փորձերի,բարձր ընթերցելու,նրանց հետ խոսելու ու ճիշտ արտասանություն լսելու արդյունքում դա ձեզ էլ հեշտ կտրվի։ Բացառություն են կազմում Jahrhundert(դար) և Jahrtausend (հազարամյակ) բառերը,որտեղ շեշտը դրվում է վերջին վանկի վրա։<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.welt.de/multimedia/archive/01204/Sprache_DW_Kultur__1204814p.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="http://www.welt.de/multimedia/archive/01204/Sprache_DW_Kultur__1204814p.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br />
</div><br />
<br />
Կարծես թե ճիշտ ընթերցելու հետ կապված այսքանը։ Անգլերեն իմացողներին ի գիտություն ասեմ,որ գերմաներենում որպես այդպիսին փակ և բաց վանկեր չկան։ Այսինքն դրանք անգլերենի նման բառի արտասանությունն այնքան էլ չեն փոխում,այնպես որ դրանց վրա ուշադրություն չենք դարձնում։ Կարծում եմ,որ այժմ դուք պատրաստ եք գերմաներեն տեքստեր ընթերցելուն։ Այնցե՛ք այս հղումով-->"<a href="http://www.mtholyoke.edu/courses/dvanhand/jugendliteratur/schneewittchen/grimmschnee.html">Schneewittchen</a>" 'և գերմաներենով ընթերցե՛ք Սպիտակաձյունիկը։ Բառերը հեշտ ընթեռնելի են,բառապաշարն էլ բավականաչափ հեշտ։ Ու եթե դուք նույնիսկ ոչ մի բառ գերմաներենով չգիտեք,ապա տեքստը պարզապես ընթերցելուց ու լեզուն վարժեցնելուց հետո էջի ամենաստորին հատվածում կգտնեք որոշ բառերի անգլերեն բացատրությունները,ինչը հատկապես լավ է անգլերեն իմացողների համար։ Մի՛ վրդովվեք նրանից,որ ոչինչ չեք հասկանում կամ շատ քիչ եք հասկանում։ Այժմ ընթերցում ենք լեզուն բացելու համար։ Հաջորդ գրառումն արդեն կլինի բառապաշար "հավաքելու", բառերը ճիշտ օգտագործելու և նաև դրանք <b>չմոռանալու</b> մասին։<br />
<br />
Եվ ամենակարևորը վերջում։ Ինչպես ցանկացած բան լավ անելու համար,այնպես էլ լեզուն լավ սովորելու համար մենք կարիք ունենք կայուն կամքի ուժի,համարձակության,համառության և ցանկության։ Եթե դուք իրոք ցանկանում եք սովորել լեզուն,ապա ձեզ ոչինչ չի խանգարի։<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.pressburg.diplo.de/contentblob/2608042/Inhaltsbild/676088/deutschsprachederideen.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.pressburg.diplo.de/contentblob/2608042/Inhaltsbild/676088/deutschsprachederideen.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div></div>♥Նեոhttp://www.blogger.com/profile/18213886198141785526noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8490403186646251516.post-30594197469073688412012-03-16T18:57:00.000+04:002012-03-16T18:57:09.999+04:00Բեմի մեծանուն դերասան<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Սենյակում գրեթե ոչինչ չէր նկատվում,բացի մի կիսատ անկողնուց։ Այդ խեղճուկն էլ նկատվում էր պատուհանից ներս թափանցող Լուսնի աղոտ լույսի պատճառով,որն ասես դեռ ինչ-որ կերպ ուզում էր հիշեցնել,որ էլի առավոտ է գալու,որ միշտ չէ օրն այդքան մռայլ ու մութ լինելու։ Ու եթե ես լինեի փողոցի անդադար վազքի մեջ մտած ու հևիհև վազող հարյուր հազարավորներից մեկը,չէի էլ նկատի,որ անկողնու վրա փոքրիկ մանկիկի նման կուչ էր եկել մի մարդ։ Կուչ էր եկել այնպես,ինչպես իր դեմքի կնճիռներն էին հավաքվել իրար վրա,կպել իրար,ասես պատմելով կյանքի մի պատմություն,հիշելով մի մանկություն,այգուց թռցրած մի խնձոր,չհանձնած մի քննություն,սիրած մի կին,հաջող մի դեր,միայնակ ծերություն...Ծերուկի կենդանությունը հուշում էին պահի տակ մանկական խանդավառությամբ խառնվող ակոսները դեմքի։Ու ժպիտը։ Երևի երազ էր տեսնում։Լա՞վ,թե՞ վատ։Չգիտեմ էլ,հա~։Բայց երազ էր տեսնում։ Նա դեռ երազում էր,լա՞վ,թե՞ վատ,կարևոր չէ,գրողը տանի։ Նա դեռ կարողանում էր երազել,ուրեմն ապրում էր։ Սիրտս թեթևացավ։ Դանդաղ քայլելով մոտեցա անկողնուն ու կքանստեցի կողքին։ Ախ այդ Լուսինը,որը երբեք չէր պահում խաղի կանոնները,անխղճաբար լուսավորում էր Քնածի դեմքը.ասես դիտմամբ լույսի շողեր քցելով նրա հենց աչքերին,որ այդ միակ հաճույքից էլ զրկի նրան։ Բայց երևի Ծերուկի դեմքի մեղմիվ ժպիտը հենց այդ լույսի՞ց էր խաղում շուրթերի վրա։Վաղու~ց լույս չէր տեսել,մի պահ նույնիսկ վախեցա,թե աչքերը արդեն կուրացե~լ են,չեն տեսնում։ Բայց չէ~,եթե այդ աչքերն այդքան շուտ հանձնվողներից լինեին,այսօր ես դրանց չէի էլ տեսնի։ Չէի էլ նայի այս դեմքին,չէի էլ ընթերցի այդ կնճիռները,չէի էլ գրի այս տողերը։ </span> </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.myheavengate.com/images/blue_moon.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="278" src="http://www.myheavengate.com/images/blue_moon.jpg" width="320" /></a></div><br />
<br />
<a name='more'></a><br />
Ինչե~ր ասես,որ չեն տեսել այդ աչքերը։ է՛լ հանդիսատեսից պայթող դահլիճներ,էլ արտասվող աչքեր, էլ չարաճճի հայացքով նայող անմեղ աղջիկներ,էլ կյանքի զրկանքից ծանրացած ու սևացած ձեռքեր են տեսել։ Մի կույր ժպիտ ու անխոս մի սեր են տեսել այս աչքերը։ Իսկ հիմա այնքան մեծ երջանկությամբ փակվել են,որ մի քանի ժամ ու րոպե չտեսնեն,չզգան,չցավեն։ Որ մի քանի ժամ երազեն,մի քիչ էլ,մի պտղունց էլ տեսնեն այն կյանքը,որ չեն տեսել..Որ մի բուռ էլ սեր ու երջանկություն տեսնեն,որ մի քիչ էլ իրենց հեռվում,այնտե~ղ`երազում,մի կյանք ուրվագծեն ու սիրեն։ Որ ուղղակի մի քիչ սեր ապրեն...<br />
<br />
Որ փորձեն հագենալ այն սիրուց,որից չկշտացան ամբողջ կյանքում։ Այդ Ծերուկը,այդ մարդը,ում ես,առանց ինչ-որ բան հասկանալու,Ծերուկ եմ կոչում,երբեք չհոգնեց իր միակից,իր գեղեցկուհուց։ Ինձ նման ամենահասարակ ցանկացած մահկանացու էլ կերազի սիրել այդքան տաք ու կրքոտ,սիրել միշտ այդքան հավատարիմ ու անկեղծ,չհոգնել,չկորել,չծերանալ նրա`այն միակի կողքին։ Այլ երիտասարդանալ ու տասնիննամյա պատանու նման խնդալ ու վազել,գոռալ,որ սիրում ես։ Նա փոքրիկ մի Ծերուկ էր,ով անհույս ու անվերադարձ սիրահարված էր իր բեմին։ Ու բնավ կարևոր չէ~ր այն,որ այդ բեմն աշխարհի ամենագեղեցիկ ու ամենաշքեղ բեմը չէր։ Ու բնավ կարևոր չէր այն,որ նա կարող էր աշխարհի լավագուն բեմերը նվաճել։ Բայց չէ~,նա իր խարխլված,անկայուն հիմքով ու լուռ արտասվող պատերով բե~մն էր սիրում։Նա իր բեմն էր սիրում`բոլոր թերություններով ու առավելություններով։ Սիրում էր իրե~ն այդ բեմի վրա։ Քանի-քանի անգամ են իր ջահել ոտքերը կուլ տվել դեպի այդ բեմ տանող մի քանի հատիկ աստիճանները։ Ու հենց այդ նույն աստիճանների վրա էլ նրա անզգույշ ու վախվորած քայլերը դարձան ծանրակշիռ,դանդաղ,մտացված։ Հենց այդ աստիճանների վրա կոփվեց ու կոփեց,սիրեց ու սիրվեց,հենց այդ աստիճանների վրա երազկոտ մի պատանուց վերածվեց իմաստուն մի Ծերուկի։Բայց երազկոտ ծերուկի։<br />
Ու հենց այդ աստիճանները եղան ջատագովը բեմի ու իր հանդիպման։ Մի քայլ,մի խոսք,մի դեր,մի խաղ ու կապված էր կյանքը նրա առհավետ այդ աստիճաններին,այդ փոքրիկ մի բեմին...<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-siY-H3rhHrs/ThLKLP1jCZI/AAAAAAAAAEo/rQ76t4MGDOM/s1600/Mher-Mkrtchyan.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://1.bp.blogspot.com/-siY-H3rhHrs/ThLKLP1jCZI/AAAAAAAAAEo/rQ76t4MGDOM/s320/Mher-Mkrtchyan.jpg" width="320" /></a></div><br />
<br />
<br />
Մի քայլ,մի խոսք,մի դեր,մի խաղ...<br />
<br />
Ու բնավ ոչ ոք չգիտեր էլ,թե ինչ է կատարվում այնտեղ`նրա ներսում։ Երբ դահլիճը պայթում էր ծիծաղից,մի ծանր հառաչ էր պոկվում սրտից նրա։ Երբ մենք մաքրում էինք մեր աչքերը`արցունքից ուրախության,նա թաքցնում էր վերքոտ ձեռքերը,որ գլխի չընկնենք`սիրտն էլ է վերքո~տ։ Ու ոչ ոք չգիտե,թե ինչ է կատարվում մեծ դերասանի ներսում։ Ու նույնիսկ ես,որ այսքան շատ ու անիմաստ խոսում եմ,չգիտեմ,թե ինչ կար հոգում նրա։ Չգիտեմ,թե հոգու որ պատառիկն էր ցավում,գլխում որ հիշողությունն էր պտտում,մտքում ում բառերն էր հիշում։ Չգիտեմ էլ,թե ինչու էր այդքան խոնավ աչքերով նայում իր հանդիսատեսին։ Աչքերը խոնավ էին,հա,բայց մենք լիաթոք ծիծաղում էինք։ Երևի նա հրաշագործ էր կամ էլ կախարդ։ Կամ էլ ուղղակի տաղանդ։ Չնայած "ուղղակի" տաղանդն էր չեն լինում։ Նա հանճարեղ էր։<br />
<br />
Հանդիսատեսը հոտնկայս ծափահարում էր,իսկ նա ձեռքերն ու ափերը լայն բացած ժպտում էր։Թվաց,եթե հնարավորություն ունենար,բոլորիս մեկիկ-մեկիկ կգրկեր։ Կամ էլ միանգամից`բոլորին։ Կգրկեր,որ լցներ կյանքն էլի ինչ-որ բանով։ Այդքան հարուստ կյանք ունենալով հանդերձ նա դեռ փնտրում էր,հարցնում,մոլորվում։ Ու սիրում էր..<br />
Երբեք չեմ մոռանա նրա այդ խոնավ աչքերն ու լայն բացած ձեռքերը,որոնք ասես ասում էին.<br />
-Ու կանցնեմ հիմա ես անդարձ անհետ ճամփաներով։ Կփառավորվեմ եթե ոչ այս,գուցե այն նախորդ խաղի համար։ Կքայլեմ ցաված մեջքս առաջ ուղղած,մի քիչ հոգնած,բայց հասկացած,որ այս կյանքից ոչինչ չտարա։ Հա,կգնամ ես էլ մի օր,կհիշեն,երևի,եթե ոչ նախորդ,ապա գոնե այս խաղի համար։ Կգնամ անհետ,չեմ երևա այլևս այստեղ`ծափահարություններիս ետևում թաքնված։ Կգա մի օր,ու ես էլ չեմ գա։ Կգա մի օր,երբ կքնեմ,կերազեմ այն,ինչ երբեք չտեսա։ Այնժամ կժպտամ ես այնպես,ինչպես երբեք չժպտացի։ Այնժամ կսիրեմ ես իմ կյանքն այն ամենասուրբ ու վեհ սիրով,որով երբեք ոչ մի մարդ չի սիրում իր անցնող օրերը արդ։ Հենց այդ պահին կփառավորեմ կյանքն իմ իսկական,ու կգնամ,կերազեմ,կհանգստանամ...<br />
<br />
Անկեղծ ասած չգիտեմ էլ,թե որտեղ է թաղված նրա մարմինը։ Ու բնավ պետք էլ չէ իմանալ,թե որտեղ է հանգչում նրա մարմինը,որովհետև հանճարները չեն հանգչում...Նա հանճարեղ էր։<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://i2.listal.com/image/989248/600full-mher-mkrtchyan.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="259" src="http://i2.listal.com/image/989248/600full-mher-mkrtchyan.jpg" width="320" /></a></div><br />
<br />
</div>♥Նեոhttp://www.blogger.com/profile/18213886198141785526noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8490403186646251516.post-54512711563197529342012-03-14T01:00:00.000+04:002012-03-14T01:00:06.265+04:00Ցանկանու՞մ եք հպարտանալ լեզվի ձեր իմացությամբ։ Կարդացե՛ք այս հոդվածը<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Ընթերցողներս երևի մի օր կհավաքվեն մեր դպրոցի մոտ,ինձ կքաշեն ու կծեծեն`իմ ուշ-ուշ գրելու պատճառով։ Իսկ ես որպես վախկոտ ու նվազ մարդ բնավ չեմ ցանկանում ծեծվել ընթերցողներիս կողմից ու նվաստանալ համադասարանցիներիս դիմաց,այդիսկ պատճառով ես պատրաստվում եմ նոր գրառում անել`բերելով հետս թարմ շունչ և նոր գաղափար։ :D</span>Ինչ խոսքի բացակայությունն ունի իր լուրջ ու ծանրակշիռ պատճառները,որոնց մասին թերևս կպատմեմ հաջորդ գրառմանս մեջ։ Իսկ այսօր ես ձեզ կառաջարկեմ իմ մտքում ծագած ու դեռ մշակման կարիք ունեցող գաղափարս։ </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><span style="text-align: left;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://os-vinica.skole.hr/upload/os-vinica/images/multistatic/87/Image/DeutschX.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="253" src="http://os-vinica.skole.hr/upload/os-vinica/images/multistatic/87/Image/DeutschX.gif" width="320" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br />
<a name='more'></a>Նայելով blogger.com-ի այցելությունների քանակը,արդեն վաղուց նկատել եմ,որ շատ մարդիկ իմ բլոգ այցելում են գերմաներեն կամ գերմաներենի ու Գերմանիայի մասին նյութեր փնտրելով։ Բացի այդ ես ինքս էլ ճանաչում եմ շատ մարդկանց,ովքեր ցանկանում են սովորել գերմաներեն և ունեն հավելյալ միջոցների կարիք։ Միաժամանակ ընթերցողներիցս շատերն են ինձ գրում`հղելով <b>հարցեր</b> Գերմանիայի,գերմաներենի մասին,գերմանական ծրագրերի վերաբերյալ իրենց <b>հետաքրքրասիրությունն</b> են հայտնում։</div></span><div style="text-align: justify;"><br />
</div><span style="text-align: left;"><div style="text-align: justify;">Ու այդ ամենի հետ մեկտեղ պիտի նշեմ,որ որոշ ժամանակ առաջ իմացա իմ`դեկտեմբերին հանձնած գերմաներենի քննության արդյունքները։ Եվ այսպիսով,իմ ֆեյսբուքյան էջին հետևողները երևի դեռ հիշում են,որ ես <b>հաղթահարեցի</b> լեզվի իմացության <b>ամենաբարձր մակարդակը</b> որպես արտասահմանցի։ Դա ինձ համար բավականին պատասխանատու և լուրջ քայլ էր,մեծ հաղթանակ,իսկ թե ինչու,դրա մասին էլ հետո կասեմ։</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/_tjbTYH5XsEg/TNgt6TsyJrI/AAAAAAAAAqI/334JG67Yd18/s1600/bild__deutsches__sprachdiplom,property=Galeriebild__gross.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/_tjbTYH5XsEg/TNgt6TsyJrI/AAAAAAAAAqI/334JG67Yd18/s1600/bild__deutsches__sprachdiplom,property=Galeriebild__gross.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Սակայն այժմ,երբ ես հանգիստ սրտով կարող եմ ասել,որ ես </span><b style="text-align: left;">լիովին</b><span style="text-align: left;"> տիրապետում եմ գերմաներեն լեզվին,ես կարող եմ ինձ թույլ տալ բլոգում բացել առանձին բաժին`գերմաներեն սովորելու,լեզվի մակարդակների մասին տեղեկություն հավաքելու,լեզուն </span><b style="text-align: left;">լավագույնս </b><span style="text-align: left;">պահելու և զարգացնելու,լեզվի տարատեսակ քննությունների մասնակցելու,դիպլոմի մրցույթներին մասնակցելու,ուսումը </span><b style="text-align: left;">Գերմանիայում</b><span style="text-align: left;"> շարունակելու մասին։ Այսինքն այդ բաժնում դուք կգտնեք այն ամենը,ինչ ձեզ պետք կգա իրագործելու ձեր </span><b style="text-align: left;">նպատակները</b><span style="text-align: left;">`կապված գերմաներենի և Գերմանիայի հետ։</span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><span style="text-align: left;"><div style="text-align: justify;">Քանի դեռ բլոգս անձնական դոմեյնի վրա չէ,գրառումները հնարավոր կլինի գտնել նշումներով`Գերմաներեն,Գերմանիա։ Բացի այդ այդ գրառումների վերնագրի կողքին կլինի " * " նշանը,ինչը ձեզ թույլ կտա հեշտությամբ ու մի հայացքով ճանաչել գրառումը։</div></span><div style="text-align: justify;"><br />
</div><span style="text-align: left;"><div style="text-align: justify;">Հիմա արդեն բազմաթիվ պլաններ ու մտահաղացումներ ունեմ,թե ինչպես կարելի է նյութերը լավագույնս մատուցել ընթերցողին,թե՛ հետաքրքիր,թե՛ ուսուցողական,թե՛ տեղեկատվական գրառումներ պատրաստելու համար։<br />
</div></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.warschau.diplo.de/contentblob/3025900/Inhaltsbild/1071005/SprachdiplomHoch.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.warschau.diplo.de/contentblob/3025900/Inhaltsbild/1071005/SprachdiplomHoch.jpg" /></a></div><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">Բացի այդ կլինեն նաև <b>գերմաներեն</b> հոդվածներ,որոնք կպատմեն ինչպես Գերմանիայի,այնպես էլ գերմանացի գրողների կյանքի մասին։ Կամ էլ պարզապես իմ հերթական գրառումը կգրվի,ուղղակի`<b>օտար լեզվով</b>։ Ավելի ուշ կծանոթանանք նաև գերմանացի գրողների ստեղծագործություններին,ձեզ կներկայացնեմ նաև լեզվիս <b>Դիպլոմային </b>աշխատանքից հատվածներ,կպատմեմ ինչպես է պետք լավագույնս գրել այդպիսի աշխատանքներ,կենսագրություն,<b>Մոտիվացիա</b> ու լրացնել հարցաթերթիկներ։ Մի խոսքով,մենք կսովորեք նաև այն ամենը,ինչը կարող է ձեզ պետք գալ այս կամ այն ծրագրին մասնակցելու համար։</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Հուսով եմ,որ միտքս հավանեցիք։ Առաջիկայում կներկայացնեմ աշխատանքային պլանը`նշելով,թե մոտ օրերս ինչ գրառումներ են սպասվում և ինչ թեմաներով։ Եթե ունեք այլ առաջարկներ կամ հստակ թեմաներ,ապա անպայման գրե՛ք մեկնաբանությունների մեջ։ Շատ-շատ շնորհակալ կլինեմ։</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Հ.գ. Սակայն իմ այս նոր գաղափարի ծնունդը դեռևս չի պայմանավորում այն փաստը,որ մեր "ավանդական" գրառումներն ու պատմվածքներն այլևս չեն լինի։ Ո՛չ,բնա՛վ։ Պարզապես գրառումներիս զուգահեռ<b> քեզ հետ</b>,ի՛մ ընթերցող,կկիսվեմ իմ փորձով ու գիտելիքներով։Հուսով եմ,որ սա հետաքրքրեց քեզ։</div></div>♥Նեոhttp://www.blogger.com/profile/18213886198141785526noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8490403186646251516.post-73390310348223533192012-03-02T13:33:00.002+04:002012-03-02T13:47:45.802+04:00Մամա~<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Երբ դեռ երեխա էի..հիմա այլևս երեխա չե՞մ...սխալ սկսեցի։ Երբ ես ավելի փոքր էի,կուրորեն հավատում էի այն մտքին,որ ես հենց-այնպես չեմ ծնվել։ Որ ես շատ կարևոր առաքելություն ունեմ,ես հավատում էի,որ մի բան պիտի փոխեմ աշխարհում։ Գիտե՞ք,տարօրինակ զգացում ունեի սրտումս,հասկանու՞մ եք,ինչ-որ բան էի զգում,ինչ-որ ուրիշ մի բան,որ բառերով չես ասի,խոսելով չես պատմի...անծանոթ էր,բայց ոչ խորթ։ Հարազատ էր ինձ այդ զգացումը,չափազանց տաք էր պահում հոգիս...</span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><span style="text-align: left;"></span><br />
<div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Ու երբ ամեն անգամ ծնկներս ծալում էի մորս առաջ ու ձեռներս դնում էի ցավացող,շատ ցավացող գլխին,գիտեի,որ հեսա կանցնի ցավը։ Համոզված էի,որ իմ փոքր ձեռքերը կազատեն նրա գլխի մեծ ցավից։ Մի քանի րոպե..ու վերջ։ Նրա դեմքը պայծառանում էր,ես այնքան երջանիկ էի,որ կարողանում էի փոխհատուցել այն անքուն գիշերները,որ նա անցկացնում էր իմ կողքին,տանջվելով ու տառապելով,փորձելով կտրել հազս,իջեցնել ջերմությունս,մեղմացնել ցավս...փորձելով քնեցնել ինձ,որ ինքը չքնի`հետևելով ի~մ քնին...<br />
<br />
Իմ գարունն իմ մաման ա...</span><br />
<a name='more'></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;"><br />
</span></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.varbak.com/galleryarmenia/%D5%B6%D5%A1%D6%80%D5%A3%D5%AB%D5%A6-%D5%A7-%D5%A1%D5%B4%D5%A1%D5%B6%D5%B6%D5%A5%D6%80%D5%AB-%D5%A9%D5%A1%D6%83%D5%A1%D5%B6%D6%81%D5%AB%D5%AF-nb4546.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://www.varbak.com/galleryarmenia/%D5%B6%D5%A1%D6%80%D5%A3%D5%AB%D5%A6-%D5%A7-%D5%A1%D5%B4%D5%A1%D5%B6%D5%B6%D5%A5%D6%80%D5%AB-%D5%A9%D5%A1%D6%83%D5%A1%D5%B6%D6%81%D5%AB%D5%AF-nb4546.jpg" width="242" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Ես այնքան եմ սխալվել։ Այնքան կոպիտ սխալ եմ արել,կարծելով,որ ես հենց այնպես աշխարհ չեմ եկել...Մեզնից յուրաքանչյուրը հենց այնպես չի ծնվել,ես դա միայն հիմա եմ հասկանում...ու նաև հիմա եմ հասկանում,որ ես այն ժամանակ իրականում չէի էլ կարող փոխհատուցել մամայի արածներն իմ համար։ Ինչ էլ անեմ,անգին է նրա արածն ու ստեղծածը.. ինչքան էլ սիրուն բառեր որոնեմ,չեմ գտնի նրա`մեզ նվիրած իր թանկ կյանքի փոխհատուցումը...</span></div><span style="text-align: left;"></span><br />
<div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">իմ մաման ուրիշ մամա է,գիտե՞ք։ Երբ ես դպրոցում չորս էի ստանում ու տխուր տուն էի գալիս,ուրիշ մամաների նման չէր սկսում ուսուցչիս մեղադրել`ինձ մխիթարելու համար։Չէ,մամաս ասում էր`դու ես մեղավոր,ուրեմն դասդ լավ չես սովորել։ Ճիշտ էր ասում։ Գիտե՞ք,թե ինչքան բան է ինձ սովորացրել մամայիս այդ մի նախադասությունը..անհաջողությունները չկոտրել ուրիշի վրա,կարատելագործվել,ձգտել ավելիին,չհուսահատվել,տեսնել լույսը,հավատալ սեփական ուժերին,ամեն նպատակի հասնել սեփական ուժերով... Մորս մի նախադասությունը հազարով գրողների վեպեր արժի...</span></div><span style="text-align: left;"></span><br />
<div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Ու դրա համար այսօր մյուս շատ ու շատ երեխաների ես ետևում եմ թողնում,թող մի քիչ էլ կոպիտ հնչի։ Որովհետև ի~մ մաման ինձ սովորացրեց լինել առաջինը,ոչ թե մեղադրել մյուսներին սեփական թուլության համար.. Որովհետև իմ մաման ուրիշ ա...</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;"><br />
</span></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.neuebild.com/photos/registered_photos/24-blumen-bilder.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://www.neuebild.com/photos/registered_photos/24-blumen-bilder.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Որովհետև իմ մաման իմ մեջ պատասխանատվություն է սերմանել,որովհետև իմ մաման ինձ մարդ է մեծացրել։ Որովհետև իմ մաման ինձ սեր ու քնքնշանք է տվել,բայց ոչ նուրբ ու լացկան սեր,ոչ էլ նվնվան քնքշանք։ Չէ,իմ մաման ուժ ու նպատակասլացություն է ինձ տվել,պետք եղած ժամանակ հարվածել է,որ հետո կյանքը մի ապտակ չտա,պետք եղած ժամանակ էլ թողել է,որ կյանքն ինքն ինձ ապտակի։ Որովհետև մայրս ինձ ինքնություն մարդ է մեծացրել։ Որովհետև իմ մաման ուրիշ ա...</span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><span style="text-align: left;"></span><br />
<div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Գիտե՞ք ինչքան եմ հոգին հանել,կյանքը կերել,նյարդերը խախտել։ Գիտե՞ք ինչքան եմ հիվանդացել...</span></div><span style="text-align: left;"></span><br />
<div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Օրինակ մի անգամ ամառանոցում էինք,մոտս ինչ-որ բանից ալերգիա էր սկսվել,ու ամբողջ մարմինս ցանով էր պատվել։ Մեկը մամայիս ասաց,որ հնարավոր է կոկորդիս էլ ցան առաջանա,ու ես սկսեմ խեղդվել...</span></div><span style="text-align: left;"><div style="text-align: justify;">Գիշեր էր,մոտս հալյուցինացիաներ էին սկսել,մաման հակաալերգիկ տվեց,մարմինս ընդարմացավ,քորը թուլացավ քնեցի..իսկ նա ոչ։ Նա ամբողջ գիշեր արթուն նստեց կողքիս,պատկերացնու՞մ եք։ Երևի հա...նա ամբողջ գիշեր աչք չփակեց,որ եթե հանկարծ սկսեմ խեղդվել անմիջապես քաղաք տանի..ես քնած էի,իսկ նա կողքիս նստած հսկում էր ինձ...</div></span><br />
<div style="text-align: justify;"><br />
</div><span style="text-align: left;"></span><br />
<div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Իսկ դուք գիտե՞իք,որ Ժիզելի կոշիկների պատմվածքի հիմքում իմ երա՞զն է ընկած։ Հա,երազումս մաման սահել էր սառույցի վրա ու ընկել էր...ու մեքենան...Երազի վերջում մի քար էի տեսել,որի կողքին ես բարձր լացում էի...երբ արթնացա,երազի լացը վերածվեց դրսում ոռնացող շների ձայնի..իրականում հենց նրանք էին ոռնում..երջանիկ էի,որ երազ էր։ Ու միայն այդ պահին ես հասկացա,որ գուցե գա մի ժամանակ,որ նա էլ կողքիս չի լինի։ Վազեցի,գրկեցի պապային(արթուն էր),ու սկսեցի լացել...ու այդ գիշեր ես անցկացրի մամայի գրկում...</span></div><br />
<div style="text-align: justify;"><br />
</div><span style="text-align: left;"></span><br />
<div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Եթե իմ մաման լիներ մեկ ուրիշը,ես չէի լինի էն,ինչ ես կամ...</span></div><br />
<div style="text-align: justify;"><br />
</div><span style="text-align: left;"></span><br />
<div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Ես ու մաման միշտ ուրիշ ձև ենք եղել իրար հետ։ Ինչպե՞ս բացատրեմ։ Մեր լեզվով ասած`ախպերավարի։ Հա,հենց այդպես։ Գիտե՞ք,եթե մաման հանկարծ որոշի միրգ ուտել,ես այնքան կնստեմ շնչին,որ վերջը մրգի վերջին կտորն էլ ես կթռցնեմ։ Հա,էգոիստաբար է հնչում,բայց ախր ի՞նչ անեմ,որ սիրում եմ մամայի հետ ուտել...մեկ-մեկ նեղանում է,մեկ-մեկ ծիծաղում,հիմա արդեն սովորել է... :)</span></div><br />
<div style="text-align: justify;"><br />
</div><span style="text-align: left;"></span><br />
<div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Շատ էգոիստ եմ եղել։ Ու շատ սխալներ եմ արել...Ու հիմա էլ եմ երևի էգոիստ ու հիմա էլ եմ սխալներ անում...։Կներես.մա~մ,չէի ուզում...</span></div><span style="text-align: left;"></span><br />
<div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Մամա~...</span></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.asergeev.com/p/xl-2009-713-19/independence_college_station-yellow_daffodils_narcissus_blooming_tamu.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://www.asergeev.com/p/xl-2009-713-19/independence_college_station-yellow_daffodils_narcissus_blooming_tamu.jpg" width="212" /></a></div><br />
</div>♥Նեոhttp://www.blogger.com/profile/18213886198141785526noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-8490403186646251516.post-43432184969918966442012-02-19T20:14:00.001+04:002012-02-19T20:37:14.360+04:00Առռըհա առաջադեմ երիտասարդություն։<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Չէ,սերունդը փոխվել ա։</span></div><span style="text-align: left;"></span><br />
<div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Երեխեքը լավն են։</span></div><span style="text-align: left;"><div style="text-align: justify;">Հայաստանի ապագան վստահելի ձեռքերում ա։</div></span><span style="text-align: left;"><div style="text-align: justify;">Խելացի,զարգացած սերունդ ա գալիս։</div></span><br />
<div style="text-align: justify;"><br />
</div><span style="text-align: left;"></span><br />
<div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Առռըհա,թե մենք առաջադեմ երիտասարդություն ունենք։Երևի արդեն հասկացաք,թե ինչի մասին է խոսքը։</span></div><span style="text-align: left;"><div style="text-align: justify;">Ինչքան տկար ենք մենք,որ անուն հանած ինչ-որ մեկի ասելով միանգամից հանդարտվում ու ընկրկում ենք։ Էլի հասկացաք չէ՞`ինչ նկատի ունեմ...</div></span><br />
<div style="text-align: justify;"><br />
</div><span style="text-align: left;"></span><br />
<div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Իհարկե,կա մի ստվար զանգված,որն անկախ ամեն ինչից կշարունակի պայքարել ու հասնել իր նպատակին։ Բայց ես մեր երիտասարդներից ավելիին էի սպասում։ Չեմ սիրում այդ արտահայտությունը,բայց պիտի էս անգամ ասեմ։ Մաշտոցի այգում պայքարողներ ջան,ցավներդ տանեմ,դուք այն մարդիկ եք,որոնք կանեն առաջին քայլերը սեփական կարծիքն ամրապնդելու։ Ցույց տալու,որ հայերն էլի համախմբվելու ունակ են,ցույց տալու,որ մեր անտեր ու դուզ կառավարությունն իրականում մեր ծառան է,ոչ թե մենք նրանց ճորտը։ Դուք վերջապես պիտի էս ազգին հասկացնեք,որ հերիք է մկան նման մարդ ա իր ծակը մտնի ու քիթը դուրս չհանի։ Ես մի անգամ արդեն ասել եմ,որ մենք`հայերս,մինչև անձնական ու հենց մեզ հետ ֆիզիկական կապ ունեցող խնդիր չունենանք,չենք էլ փորձվի ինչ-որ բան անել։ Հավես չկա,ալարում ենք,ցուրտ ա,ամոթ ա,փորս ա ցավում և այլն։ Ու իրականում պատճառն էն ա,որ մենք էնքան կամքի ուժ չունենք,որ պայքարենք նրա համար,որը ոչ թե "իմն ա", այլ "մերն ա"։ </span></div><span style="text-align: left;"><div style="text-align: justify;">Ախր էգոիստ էլ եմ չեմ կարող է էտ մարդկանց ասել։ Որովհետև իրանց ուղեղն էնքան չի էլ պտտվում,որ հասկանան`այգու պահպանությունը հենց մեր օգուտն է։ Վաղը-մյուս օրը բուտիկ ենք շնչելու,ծառերից էլ շո՞ր ենք քաղելու։</div></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://a1.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash4/427409_10150630699262369_696667368_9286442_338165051_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://a1.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash4/427409_10150630699262369_696667368_9286442_338165051_n.jpg" width="186" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><a name='more'></a><br />
<div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Գիտեք ինչ,ես մեր կառավարության վրա այլևս չեմ զայրանում։ Մենք բոլորս վաղուց գիտենք,որ բոլորն էլ մի սանրի կտավ են,մի աղբամանի աղբ,մի զուգարանի...լավ չխորանանք։ Ես ավելի շատ զայրանում եմ էն երիտասարդների վրա,որոնք միշտ ցույց են տվել,թե ինչքան խելացի են,ազատամիտ,առաջադեմ,որոնք միշտ բարձր-բարձր խոսացել են իրենց նպատակների և երկիրը Երկիր դարձնելու մասին,իսկ էսօր պայքարող մարդկանց անուն են կպցնում։ Ու դա ինձ զայրացնում է։ </span></div><span style="text-align: left;"></span><br />
<div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Հարգելիներս,եթե ձեր ամենամեծ պայքարը մարդաշատ տրանսպորտում ձեր հարևանից շուտ ձեր հետույքը նստատեղին քցելն ու այսպիսով մինչև ձեր կանգառ նստած երթևեկելն ու ուրիշների հաղթանակած նայելն է,ապա դա դեռևս չի նշանակում,որ պիտի անուն կպցնենք նրանց,ովքեր ապրում են ապրելու,իրենց կյանքի,առողջության ու Երկրի համար։ ՎԱղը մյուս օրը,եթե ձեր երեխեն գա ու ձեզ հարցնի,թե էն եվրոպական գրքերի մեջ էն ինչ մեծ կանաչ բաներ են,դուք պիտի ձեր գլուխները կախեք ու ասեք`բալես,գիտես,էտ ծառեր են,մեր երկրում հիմա դրանցից չկա,որովհետև ժամանակին ես էշի ականջում քնած լոխ եմ եղել,ու իմ երկրի կառավարությունը մեզ քշել ա ինչքան,որ ուզել ու որ կողմ որ ուզել ա։ Այ հենց էտ ենք մենք մեր երեխեքին ասելու,եթե իհարկե մինչև էտ օրը Հայաստան երկիրը մնա ֆիզիկապես,ոչ թե ապրի մեր սրտերում։</span></div><br />
<div style="text-align: justify;"><br />
</div><span style="text-align: left;"></span><br />
<div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Ես էլի եմ ասում,կառավարությունը բնավ մեղք չունի։ Մենք արժանի ենք էս նախիրին,որ մեր գլխին կանգնած ա,որովհետև էնքան ուժ ու թասիբ չունենք,որ դրանց հանենք ու համապատասխան բանն անենք կառավարությունից։ Որովհետև էնքան թուլամորթ ենք,որ մեզ ինչ ասում են,սուսուփուս ընդունում ենք,կուլ ենք տալիս,հարմարվում ենք կամ մաքսիմումը մեր տան պայմաններում բողոքում ենք։Վերջ։Նենց որ եկեք իրանց վրա մեր բոլոր պրոբլեմները չբարդենք։ Մեր ամենամեծ խնդիրը մենք ենք,որ կանք։</span></div><br />
<div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><span style="text-align: left;"></span><br />
<div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Ու ես էսօր ամենաշատը վրդովված եմ հենց մեր երիտասարդներից,որոնցից շատերով ես հիացել եմ,հավատացել եմ։ Ու այսօր ես նրանցից լսում եմ այնպիսի բառեր ու արտահայտություններ,որոնք կսպասեի ասենք անմակարդակ ու այբբենարանով բավարարված մեկից։ Ու երբ կրթված մարդիկ(համենայն դեպս ինձ այդպես էր թվում) չեն մտածում առանց այգի քաղաքի ապագայի մասին,էլ ի՞նչ ուզեմ ես էս երիտասարդությունից...</span></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-yIcqij_r3Rg/T0AEy2-MN3I/AAAAAAAAEdA/ndqiGs1lHqk/s1600/IMG_0064.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://2.bp.blogspot.com/-yIcqij_r3Rg/T0AEy2-MN3I/AAAAAAAAEdA/ndqiGs1lHqk/s320/IMG_0064.JPG" width="320" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
Ու ի՞նչ,եթե Արա Երնջակյանին լավ չդիմավորեցին։ Բա ի՞նչ պիտի անեին։Ինքն արվեստագե՞տ ա։ Ինչպե՞ս կարող է ինչ-որ մեկը կոչվել արվեստագետ,եթե տիկնիկ է մեկ ուրիշի ձեռքում։ Այդպիսի արվեստագետ գոյություն չունի։ Ու՞ր մնաց նրա հպարտությունը։ Վախեցա՞վ,որ իր քիփիլիկ թատրոնը ձեռքից կառնե՞ն։ Թող առնեն։ Չէ,բա իր օրվա փողը։ Այ էտ են մեր արվեստագետները։ Իրանք ոչնչով չեն տարբերվում մեզ նման հասարակ մահկանացուներից,այն ինչ նրանք պիտի ապրեն ավելի վեհ կյանքով։ Բայց չէ,մեր սիրելի Երնջակյանը դուրս է գալիս պայքարող,իր նպատակին ձգտող,կյանք ցանկացող ժողովրդին թափթփուկ է անվանում։ Կներեք,բայց թափթփուկն ինքն ա։ Ու ինձ քֆուր-քյաֆարով գրելուց առաջ մի հատ նորից կարդացե՛ք ու մանրազնին հասկացեք,թե ես ինչ եմ գրել ու ինչ պատճառով,նոր որոշեք ինչ-որ բան ասել։ Որովհետև եթե ինքը արվեստագետ չէ,իսկ ինքն ինձ համար այլևս արվեստագետ չէ,ուրեմն ինձ ոչ ոք չի կարող խանգարել նրան վիրավորելու այնպես,ինչպես ինքն ինձ վիրավորեց։ Ինքն ինձ չի հարգում,ես էլ նրան։ Պարզ մարդկային հարաբերություններ անմարդկային արարքների շուրջ։<br />
<br />
Չնայած ի՞նչն ա անմարդկային։Սերը,ներելը,զղջալը,հավատալը,մաքրելը,արարելը։Այ դրանք են անմարդկային։ Որովհետև կեղտն էնքան ա ներծծվել մեր մեջ,որ էտ մաքուր զգացմունքներն էլ մերը չեն կարող լինեն։<br />
<br />
Ուրեմն,եթե էսքանից հետո էլի քեզ պատասխանաու չես զգում քո քաղաքում կատարվող իրադարձությունների մասին,ուրեմն,ախպերս,դու անհուսալի վիճակում ես։ Իսկ եթե քո մեջ ինչ-որ բան տեղաշարժվեց,եթե հասկացար,որ դու էլ պիտի պայքարես,անցի՛ր <a href="http://www.facebook.com/events/168595763256655/">այս հղումով</a> ու միացի՛ր պայքարին։ Մենք ունենք քո պայքարի կարիքը...<br />
<br />
<span style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: large;"><span style="line-height: 14px;"><br />
</span></span><br />
<br />
Ու ես էսօր կքնեմ էն մտքով,որ ես էս անգամ իրոք սխալվել եմ մեր երիտասարդության հարցում։Էն երիտասարդության,որը չի անում,իսկ անողներին էլ ծաղրում ու վիրավորում է։<br />
<br />
Հ.գ. իմ մշտական ընթերցողներ,հասկանում եմ,որ իմ այսօրվա բառապաշարը մի քիչ ինձ նման չէր։ Ձեզնից հատուկ ներողություն եմ խնդրում։Բայց սենց էր պետք։<br />
<br />
<br />
Հ.հ.գ. լավ եմ արել,ասել եմ,ինչ մտածել եմ,դա էլ գրել եմ։ Իմ տարիքը դրոշակ սարքած չգաք տանս մոտ ցույցի։<br />
<br />
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: large; line-height: 14px;">Վաղը` երկուշաբթի, փետրվարի 20-ին, 13:00, հավաքվում ենք Քաղաքապետարանի դիմաց!!! Եթե Տարոն Մարգարյանը չի գալիս մեզ մոտ, մենք ենք գնում նրանց այցելելու!!</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: x-large; line-height: 14px;" /><span style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: large;"><span style="line-height: 14px;"><br />
</span></span></div>♥Նեոhttp://www.blogger.com/profile/18213886198141785526noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8490403186646251516.post-10655952767317231772012-02-16T16:12:00.001+04:002012-02-16T16:13:23.684+04:00Դու հաղթում ես..դու մենակ ես<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/qY4ZYvtBw7s?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div><br />
Ես լեռնագնաց եմ,ու սառը եղանակն ինձ չի վախեցնում։ Ես սովոր եմ ինձնից բարձր տեղեր կանգնելուն,ես սովոր եմ առաջ քայլելուն,որովհետև որպես լեռնագնաց այլ ճանապարհ չկա։ Ինձ համար ետ տարված ամեն քայլը հավասար է դեպի մահ կատարած մի կետի։ Ես շարժման միայն մի ուղղություն ունեմ`դեպի առաջ...<br />
Երբ դեռ երեխա էի,իմ ամենամեծ ձգտումը հորիզոնական հարթության վրա ուղիղ և կայուն կանգնելն էր։ Իսկ այսօր ես նվաճում եմ ուղղահայաց հարթությունները։ Ու դա հիմա այնքան դժվար է թվում,ինչպես այն ժամանակ երկու փոքրիկ ու փխրուն թաթիկների վրա կանգնելը։ Բայց ես դա անում եմ։ Դժվարությամբ։ Բայց անում եմ։ <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.zastavki.com/pictures/1024x768/2009/Sport_Climbers_014333_.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://www.zastavki.com/pictures/1024x768/2009/Sport_Climbers_014333_.jpg" width="320" /></a></div><br />
<a name='more'></a><br />
<br />
<br />
Ինձ համար շատ կարևոր են նաև ձեռքերս։ Առանց դրանց ես կորած էի։ Որովհետև ինչքան էլ լեռ բարձրանալը նման լինի բարձունք հաղթահարելուն,միևնույնն է,դու երբեմն ստիպված ես սողալ։ Այլապես կգլորվես անծայրածիր ազատության մեջ,որի վերջնական արդյունքը մահն է։ Ձեռքերս..դրանք ամենածանր պահին գտել են բռնվելու մի հույս,փայփայելու մի սեր,կռվելու ուրիշ`օտար ձեռքեր։ Երբեմն էլ սխալմամբ փշերին են ապավինել ու փորձել բռնվել`չընկնելու համար։ Ոչինչ։ Վերքոտ ձեռքերին այլևս ոչինչ չի սպառնում։ Ձեռքս մտած ամեն մի փուշ դանդաղ հանելիս ու վերքերի միջից հոսացող արյունը մաքրելիս ես մտապահում էի,որ հաջորդ անգամ այս կամ այն բանին հենվելուց առաջ կամ դրանից բռնվելուց պետք է համոզվել դրա իրական լինելու մեջ։ Ոչինչ։ Արնոտ ձեռքերն էլի կբռնեն։ Ու ավելի ամուր,քան տաք ձեռնոցի մեջ պահած,խնամված փափուկ թաթիկները։ <br />
Լեռնագնացին ոչ էլ փափկասուն սեր է պետք։<br />
<br />
Նրան անհրաժեշտ է պայքարող ու կոպիտ ու կոփող ու դաղող սեր։ Որովհետև փափուկ սերը չի դիմանա այդ խրթին ճանապարհին։ Փափուկ սերը բնավ չի ցանկանա բռնել իմ կոպտացած ու չոր ձեռքերը։ Չափազանց վայրի կլինեմ ես նրա համար։ Իմ սերն ուրիշ սեր կլինի։ Որովհետև ամեն մի սեր տվող չի անցնի ինձ հետ իմ ճամփան։ Յուրաքանչյուրը չէ,որ կշնչի բարձր լեռների նոստ օդը,ամեն մեկը չէ,որ կհամաձայնի ոտքերն արնոտել,մարմինը թաղել սպիերի մեջը,ետ չգնալ,քայլել միայն առաջ։ Իսկ համաձայնելուց հետո էլ,ավա~ղ,քչերի ուժն է պատում։<br />
<br />
Ես լեռնագնաց եմ,ու աչքիս դիմաց ներքև գլորվող մարդկանց պատկերն ինձ այլևս չի սարսափեցնում։ Նրանք շատ են,հատկապես դեռ ստորոտում։ Շատերն են սկսում,փորձում,մեկնարկում,բայց առաջին իսկ քարից հետո,գրողը տանի,ցած են նետվում..Նրանք,ովքեր շուտ են գիտակցում,որ լեռնագնացի գործն իրենց չէ,շուտ են իջնում,վնասվածքներն էլ քիչ են լինում։Բայց կան նաև այնպիսինները,որոնք ճանապարհի կեսից սայթաքում են...Ու երբ փորձում ես արագ ձեռք մեկնել,շուտ վերև քաշել...միշտ չէ,որ հասցնում ես...Չափազանց շատ է շրջակա սառնությունը ներծծվել արյանս մեջ..Այլ ճանապարհ մենք չունենք...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://data.whicdn.com/images/15875704/310446_236375193082070_138883632831227_772448_902435391_n_large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="234" src="http://data.whicdn.com/images/15875704/310446_236375193082070_138883632831227_772448_902435391_n_large.jpg" width="320" /></a></div><br />
<br />
Ես լեռնագնաց եմ ու ես հաճախ եմ կանգնում ընտրության առաք։ Մնալ նրա հետ,ով այլևս չի ցանկանում շարունակել ճամփան,ով հոգնել է,ով առաջ գնալ այլևս չի կարող։ Թե շարունակել,քայլել,բարձրանալ`առանց ետ նայելու։ Եթե ետ նայես,դժվար չէ պարանոցը կոտրելը կամ սայթաքելը։ Այն,ինչ կա ետևում,եղել է քո ճամփան,ու դու անցել ես դրա միջով։ Ետ նայելու իմաստը բնավ չկա...<br />
Ու երբ կանգնում եմ թաղված ձյան մեջ,հոգիս ներարկվում է սառնությամբ ,իսկ սիրտս թրթռում է նվաճածս հաղթանակից,ես միայնակ եմ,կողքիս ոչ ոք չկա,որովհետև սայթաքեցին,որովհետև ատեցին ինձ այդ ճանապարհի վրա,որովհետև նախանձեցին ու չհասկացան։ Որովհետև ուղղակի լքեցին ու վախեցան փորձություններից։ Ես կանգնած եմ միայնակ,իսկ ոտքերիս տակ երկար մի ճանապարհ,քարքարոտ,փշոտ...Ես երջանիկ եմ...որովհետև ես ունեմ նպատակ։ Ես լեռնագնաց եմ ու իմ ճամփան տանում է միայն դեպի առաջ։ Կոտրվելիս`կսողամ,հոգնելիս`կգոռամ,հավատալիս`կկանգնեմ,ցանկանալիս`կհաղթեմ...Ու կհասնեմ նպատակիս։<br />
Ինձ այլևս ոչինչ չի վախեցնում...համենայն դեպս հիմա... <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://data.whicdn.com/images/22960558/936full-freja-beha-erichsen_large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://data.whicdn.com/images/22960558/936full-freja-beha-erichsen_large.jpg" width="320" /></a></div><br />
</div>♥Նեոhttp://www.blogger.com/profile/18213886198141785526noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8490403186646251516.post-36367411145618535882012-02-01T21:27:00.000+04:002012-02-01T21:27:00.788+04:00Շարքային Ֆոտոշարք<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="text-align: left;">Ուրեմն եկել եմ շուտ գրառում անեմ ու գնամ։ Սա չի լինի իմ ավանդական ու տիպիկ Նեոական գրառում։ Որովհետև...</div><div style="text-align: left;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-awfS4JRtrxc/TylyBYKyekI/AAAAAAAAAWU/NKaLuM7L-Ck/s1600/x_13bfe55e.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="295" src="http://1.bp.blogspot.com/-awfS4JRtrxc/TylyBYKyekI/AAAAAAAAAWU/NKaLuM7L-Ck/s320/x_13bfe55e.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: left;">Ուղիղ հինգ րոպե առաջ,երբ նստած բույսերի մասին նյութ էի ընթերցում,աչքս ընկավ պատի վրա փակցրած նկարներից մեկին,ու ես հիշեցի այդ նկարի էլեկտրոնային տարբերակի,այդ օրերի ու դրանց զգացմունքների մասին։Որոշեցի նկարը փնտրել կողքիս դրված նեթբուքի մեջ,բայց չգտնելով համապատասխան թղթապանակը,գտա մեկ ուրիշը,որի նկարները ես հավաքել եմ երևի թե վաղուց։ Ինչու՞ երևի թե։ Որովհետև դրանց գոյության մասին բացարձակապես մոռացել էի։ Ու երբ այն բացեցի,սկսեցի նկարները հատիկ-հատիկ նայել,կամաց-կամաց սկսեցի ինձ խղճուկ զգալ։ Չհասկացա՞ք`ինչու։ Համոզված եմ։ Որոշեցի,որ հենց հիմա այդ նկարներով պիտի ձեզ հետ կիսվեմ։ Կիսվեմ ու գնամ..Հուսով եմ դուք էլ դրանցից էլի մի բան կսովորեք։ Հաջորդ անգամ այս կամ այն քայլն անելիս կհիշեք այս նկարների մասին ու մի քիչ ավելի երկար կմտածեք։ Միգուցե դու՞ք էլ մի սեր,մի կյանք,մի երջանկություն փրկեք...Անձամբ իմ ներսում էլի մի բան ծլեց,էլի մի զգացմունք ծաղկունք ապրեց,էլի մի ներդաշնակություն ներարկվեց իմ մեջ.. Վերջապես վերգտա ինձ..նրան,ում ես կորցրել էի վերջին ամիսների քաշքշուքների ու խառնաշփոթի մեջ..հա,ազնիվ եմ ասում... Լավ արդեն շատ խոսեցի :) Հիմա նայում ենք նկարները...Ի դեպ,մեծ նայելու համար կարող եք մկնիկի մի քլիք անել նկարի վրա ու փոխելով`դիտել։ Կարող եք դիտել<a href="http://www.youtube.com/watch?v=TaAh36cwcjE"> այս</a> երաժշտության ներքո։ Համենայն դեպս ինձ մոտ այդպես ստացվեց։ ;)</div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><a name='more'></a><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-Y7xVAiey82U/TylxUxYM_XI/AAAAAAAAAVs/7MxMwtD5ahk/s1600/x_d1db6a71.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://4.bp.blogspot.com/-Y7xVAiey82U/TylxUxYM_XI/AAAAAAAAAVs/7MxMwtD5ahk/s320/x_d1db6a71.jpg" width="249" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-p7femGQkREg/TylxVR0NAOI/AAAAAAAAAV0/ArtQqPkZNEo/s1600/x_da3a03ac.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://2.bp.blogspot.com/-p7femGQkREg/TylxVR0NAOI/AAAAAAAAAV0/ArtQqPkZNEo/s320/x_da3a03ac.jpg" width="228" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-vCQ7Z4sXUgE/TylxWTcaD5I/AAAAAAAAAV8/IhgEAehXzw8/s1600/x_dd22e78c.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="279" src="http://3.bp.blogspot.com/-vCQ7Z4sXUgE/TylxWTcaD5I/AAAAAAAAAV8/IhgEAehXzw8/s320/x_dd22e78c.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-mq0kd-Tw9G8/TylxXTk0z_I/AAAAAAAAAWA/BzZsDKeOZVQ/s1600/x_df124ae0.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://2.bp.blogspot.com/-mq0kd-Tw9G8/TylxXTk0z_I/AAAAAAAAAWA/BzZsDKeOZVQ/s320/x_df124ae0.jpg" width="303" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-miai0R5AzpQ/TylxX3bx8II/AAAAAAAAAWM/GA4TlvoHYP4/s1600/x_e9309486.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="289" src="http://1.bp.blogspot.com/-miai0R5AzpQ/TylxX3bx8II/AAAAAAAAAWM/GA4TlvoHYP4/s320/x_e9309486.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-_9O8MJq7FgQ/Tylq_KDD3dI/AAAAAAAAAOc/9FSdnRkfTFU/s1600/x_0c8f72bb.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://1.bp.blogspot.com/-_9O8MJq7FgQ/Tylq_KDD3dI/AAAAAAAAAOc/9FSdnRkfTFU/s320/x_0c8f72bb.jpg" width="210" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-8kayDDeGXaU/Tylq_xxYqoI/AAAAAAAAAOk/PqPzoysqrBk/s1600/x_1aab9986.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="http://4.bp.blogspot.com/-8kayDDeGXaU/Tylq_xxYqoI/AAAAAAAAAOk/PqPzoysqrBk/s320/x_1aab9986.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-8mVkOuwiuFQ/TylrAlYr2dI/AAAAAAAAAOo/ouW0BnF-WP4/s1600/x_2a44834a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="284" src="http://1.bp.blogspot.com/-8mVkOuwiuFQ/TylrAlYr2dI/AAAAAAAAAOo/ouW0BnF-WP4/s320/x_2a44834a.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-5sxrpoh4Pes/TylrBG6VO2I/AAAAAAAAAOw/LM0V1TGir2U/s1600/x_2e19bb2a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="294" src="http://1.bp.blogspot.com/-5sxrpoh4Pes/TylrBG6VO2I/AAAAAAAAAOw/LM0V1TGir2U/s320/x_2e19bb2a.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-JBxRC664v1U/TylrCDPzBTI/AAAAAAAAAO4/q1DZNPjzD6o/s1600/x_3fc4f4bf.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="286" src="http://3.bp.blogspot.com/-JBxRC664v1U/TylrCDPzBTI/AAAAAAAAAO4/q1DZNPjzD6o/s320/x_3fc4f4bf.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-6uU4lxY1hXo/TylrC31OTsI/AAAAAAAAAPA/QX2QhXUxygA/s1600/x_4ceb507f.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://2.bp.blogspot.com/-6uU4lxY1hXo/TylrC31OTsI/AAAAAAAAAPA/QX2QhXUxygA/s320/x_4ceb507f.jpg" width="288" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-L3Cb-cG4Tbs/TylrDRJm9sI/AAAAAAAAAPM/MgvspLHSyQw/s1600/x_4e0a82a3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="http://4.bp.blogspot.com/-L3Cb-cG4Tbs/TylrDRJm9sI/AAAAAAAAAPM/MgvspLHSyQw/s320/x_4e0a82a3.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-3v8jK2qSMc4/TylrFat4jPI/AAAAAAAAAPU/jf7hqNQHDy0/s1600/x_5d9923ca.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="302" src="http://3.bp.blogspot.com/-3v8jK2qSMc4/TylrFat4jPI/AAAAAAAAAPU/jf7hqNQHDy0/s320/x_5d9923ca.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-bOtU0wAoGoQ/TylrGTWcUSI/AAAAAAAAAPY/M-PlPIREstE/s1600/x_6a607ba8.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="280" src="http://2.bp.blogspot.com/-bOtU0wAoGoQ/TylrGTWcUSI/AAAAAAAAAPY/M-PlPIREstE/s320/x_6a607ba8.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-Syfv_9DA0r8/TylrHRSNRHI/AAAAAAAAAPk/wBiEmNzCeGE/s1600/x_6ce000b4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="279" src="http://3.bp.blogspot.com/-Syfv_9DA0r8/TylrHRSNRHI/AAAAAAAAAPk/wBiEmNzCeGE/s320/x_6ce000b4.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-ruvs73iSVzg/TylrIaSzKbI/AAAAAAAAAPs/WHkbT1VQJ1g/s1600/x_6d7aed42.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="269" src="http://1.bp.blogspot.com/-ruvs73iSVzg/TylrIaSzKbI/AAAAAAAAAPs/WHkbT1VQJ1g/s320/x_6d7aed42.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-74Ju1Dd83mM/TylrJeRxuEI/AAAAAAAAAP0/oug5OTa-ro8/s1600/x_6d430613.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="274" src="http://4.bp.blogspot.com/-74Ju1Dd83mM/TylrJeRxuEI/AAAAAAAAAP0/oug5OTa-ro8/s320/x_6d430613.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-FCD6JvdsJXo/TylraAzSqJI/AAAAAAAAAP8/4pvlIIu__UM/s1600/x_7bff592c.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://4.bp.blogspot.com/-FCD6JvdsJXo/TylraAzSqJI/AAAAAAAAAP8/4pvlIIu__UM/s320/x_7bff592c.jpg" width="295" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-7ytbZ4hoa08/Tylra9GxGXI/AAAAAAAAAQE/1sILvixsES0/s1600/x_7cac246a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="278" src="http://4.bp.blogspot.com/-7ytbZ4hoa08/Tylra9GxGXI/AAAAAAAAAQE/1sILvixsES0/s320/x_7cac246a.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-OvtkYnekqdo/Tylrbshd4qI/AAAAAAAAAQI/jNnIQjHMfU0/s1600/x_08dfb309.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="278" src="http://4.bp.blogspot.com/-OvtkYnekqdo/Tylrbshd4qI/AAAAAAAAAQI/jNnIQjHMfU0/s320/x_08dfb309.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-wSyMuTr-F7U/Tylrca5keCI/AAAAAAAAAQQ/yKiFMQ_qKpc/s1600/x_9daaff9b.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="319" src="http://2.bp.blogspot.com/-wSyMuTr-F7U/Tylrca5keCI/AAAAAAAAAQQ/yKiFMQ_qKpc/s320/x_9daaff9b.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-0V3WSWO_Qgg/Tylrd294m2I/AAAAAAAAAQk/u31Fjp0fSsg/s1600/x_19b41c3e.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="280" src="http://4.bp.blogspot.com/-0V3WSWO_Qgg/Tylrd294m2I/AAAAAAAAAQk/u31Fjp0fSsg/s320/x_19b41c3e.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-E3mTPJL_z1U/TylrfBGe6oI/AAAAAAAAAQs/6_d8-cMLcBg/s1600/x_23b006bb.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://4.bp.blogspot.com/-E3mTPJL_z1U/TylrfBGe6oI/AAAAAAAAAQs/6_d8-cMLcBg/s320/x_23b006bb.jpg" width="306" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-Qh5HG-0kWsY/Tylrf495DZI/AAAAAAAAAQ0/XT_PuM0jXjo/s1600/x_025d3551.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="293" src="http://2.bp.blogspot.com/-Qh5HG-0kWsY/Tylrf495DZI/AAAAAAAAAQ0/XT_PuM0jXjo/s320/x_025d3551.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-pINoWA7ExiY/Tylrh9DKzPI/AAAAAAAAAQ8/Y2JVwb4CPhY/s1600/x_30c10504.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://2.bp.blogspot.com/-pINoWA7ExiY/Tylrh9DKzPI/AAAAAAAAAQ8/Y2JVwb4CPhY/s320/x_30c10504.jpg" width="208" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-NVl_5G-E4X8/TylrjF6LsAI/AAAAAAAAARE/HEM6-WmAZRM/s1600/x_35f9a1cd.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="276" src="http://4.bp.blogspot.com/-NVl_5G-E4X8/TylrjF6LsAI/AAAAAAAAARE/HEM6-WmAZRM/s320/x_35f9a1cd.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-SqOGOOZ_Q04/TylrkAJ2CfI/AAAAAAAAARM/ncrsi87315U/s1600/x_41bf1f12.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="314" src="http://3.bp.blogspot.com/-SqOGOOZ_Q04/TylrkAJ2CfI/AAAAAAAAARM/ncrsi87315U/s320/x_41bf1f12.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span id="goog_1431536437"></span><span id="goog_1431536438"></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-Lds2FIZDVPQ/Tylu2YXkg_I/AAAAAAAAARU/iaXO15Z-Xyk/s1600/x_058e417b.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="303" src="http://4.bp.blogspot.com/-Lds2FIZDVPQ/Tylu2YXkg_I/AAAAAAAAARU/iaXO15Z-Xyk/s320/x_058e417b.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-NoNwTKl13LA/Tylu3B_6HyI/AAAAAAAAARc/V_AX_M2RCv0/s1600/x_61ec2257.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-NoNwTKl13LA/Tylu3B_6HyI/AAAAAAAAARc/V_AX_M2RCv0/s320/x_61ec2257.jpg" width="294" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-Bfu6ao0ABF8/Tylu39i-E1I/AAAAAAAAARk/267AMtdoq64/s1600/x_71a694d1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="280" src="http://3.bp.blogspot.com/-Bfu6ao0ABF8/Tylu39i-E1I/AAAAAAAAARk/267AMtdoq64/s320/x_71a694d1.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-YA9fxZWpkiw/Tylu4nA1kpI/AAAAAAAAARs/92fV8QQYTj4/s1600/x_546ae7cd.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="258" src="http://2.bp.blogspot.com/-YA9fxZWpkiw/Tylu4nA1kpI/AAAAAAAAARs/92fV8QQYTj4/s320/x_546ae7cd.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-DCYz7QrkCwQ/Tylu5ZvXQfI/AAAAAAAAARw/IUZQJ2XsITw/s1600/x_877cc874.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="http://1.bp.blogspot.com/-DCYz7QrkCwQ/Tylu5ZvXQfI/AAAAAAAAARw/IUZQJ2XsITw/s320/x_877cc874.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-V_RA-1ZbVUo/Tylu6LUeHzI/AAAAAAAAAR8/Paug4ulKvbA/s1600/x_905bc6bf.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://2.bp.blogspot.com/-V_RA-1ZbVUo/Tylu6LUeHzI/AAAAAAAAAR8/Paug4ulKvbA/s320/x_905bc6bf.jpg" width="307" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-P7YN5ncspn0/Tylu6_HsYCI/AAAAAAAAASE/TzC2Oa_rUeE/s1600/x_946e1045.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="307" src="http://2.bp.blogspot.com/-P7YN5ncspn0/Tylu6_HsYCI/AAAAAAAAASE/TzC2Oa_rUeE/s320/x_946e1045.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-dKOyCQAOUzQ/Tylu8rxQW2I/AAAAAAAAASM/W7RLcDSIFHY/s1600/x_1218cba8.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="275" src="http://4.bp.blogspot.com/-dKOyCQAOUzQ/Tylu8rxQW2I/AAAAAAAAASM/W7RLcDSIFHY/s320/x_1218cba8.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-QrJRj55Wwy4/Tylu9TdAQKI/AAAAAAAAASU/ND8tv_ubOcQ/s1600/x_7579fa50.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="281" src="http://3.bp.blogspot.com/-QrJRj55Wwy4/Tylu9TdAQKI/AAAAAAAAASU/ND8tv_ubOcQ/s320/x_7579fa50.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-asYiEWa9HEs/TylvgQS7QmI/AAAAAAAAATc/GkHPQVELDpk/s1600/x_8577a1b2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://1.bp.blogspot.com/-asYiEWa9HEs/TylvgQS7QmI/AAAAAAAAATc/GkHPQVELDpk/s320/x_8577a1b2.jpg" width="292" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-1XPWLTEPNnE/TylviImFbCI/AAAAAAAAATk/4gPq9e46A_Y/s1600/x_9028ec0e.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="http://1.bp.blogspot.com/-1XPWLTEPNnE/TylviImFbCI/AAAAAAAAATk/4gPq9e46A_Y/s320/x_9028ec0e.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-CS5wMi-gnF0/TylvkUCWhxI/AAAAAAAAATs/CQ91BevTxcs/s1600/x_22447c4a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="282" src="http://4.bp.blogspot.com/-CS5wMi-gnF0/TylvkUCWhxI/AAAAAAAAATs/CQ91BevTxcs/s320/x_22447c4a.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-OezNCss5308/Tylvl7ncm1I/AAAAAAAAAT0/Gwvxb7mvAwQ/s1600/x_30787ff7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://1.bp.blogspot.com/-OezNCss5308/Tylvl7ncm1I/AAAAAAAAAT0/Gwvxb7mvAwQ/s320/x_30787ff7.jpg" width="256" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-nFVEaAEYJiY/Tylvmu97LPI/AAAAAAAAAT8/fWtnSHFKJOY/s1600/x_61274c77.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://2.bp.blogspot.com/-nFVEaAEYJiY/Tylvmu97LPI/AAAAAAAAAT8/fWtnSHFKJOY/s320/x_61274c77.jpg" width="219" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-sun4vjg34OQ/TylvnUPPjeI/AAAAAAAAAUE/zP-72Io0aXo/s1600/x_86752d7a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="281" src="http://2.bp.blogspot.com/-sun4vjg34OQ/TylvnUPPjeI/AAAAAAAAAUE/zP-72Io0aXo/s320/x_86752d7a.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-2m2QzTonmd4/TylvoL9Er8I/AAAAAAAAAUM/O7tMb1OqmyI/s1600/x_809823ed.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-2m2QzTonmd4/TylvoL9Er8I/AAAAAAAAAUM/O7tMb1OqmyI/s320/x_809823ed.jpg" width="316" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-12OhTeN6QX0/TylvsFS8_WI/AAAAAAAAAUU/12Edg_6tilU/s1600/x_4217030b.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://1.bp.blogspot.com/-12OhTeN6QX0/TylvsFS8_WI/AAAAAAAAAUU/12Edg_6tilU/s320/x_4217030b.jpg" width="283" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-zykkh0kNtW4/TylwG8Nvv1I/AAAAAAAAAUc/_kI5VVGwKUE/s1600/x_8074089b.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-zykkh0kNtW4/TylwG8Nvv1I/AAAAAAAAAUc/_kI5VVGwKUE/s320/x_8074089b.jpg" width="288" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-GxhaXYbjDdo/TylwH_BRFII/AAAAAAAAAUk/X6HElgzy23c/s1600/x_37256482.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://1.bp.blogspot.com/-GxhaXYbjDdo/TylwH_BRFII/AAAAAAAAAUk/X6HElgzy23c/s320/x_37256482.jpg" width="296" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-siHrfz27Gyc/TylwITFbMfI/AAAAAAAAAUo/uoNdrIgjynI/s1600/x_a3e5e2a5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="316" src="http://2.bp.blogspot.com/-siHrfz27Gyc/TylwITFbMfI/AAAAAAAAAUo/uoNdrIgjynI/s320/x_a3e5e2a5.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-8x1pVPIhRcM/TylwI7Pkz6I/AAAAAAAAAUw/JD1sIdyNX-A/s1600/x_ae78763b.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://4.bp.blogspot.com/-8x1pVPIhRcM/TylwI7Pkz6I/AAAAAAAAAUw/JD1sIdyNX-A/s320/x_ae78763b.jpg" width="300" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-PjFKpLkD3SQ/TylwJwiUBtI/AAAAAAAAAU8/Us5WsLSca_c/s1600/x_b896e625.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://4.bp.blogspot.com/-PjFKpLkD3SQ/TylwJwiUBtI/AAAAAAAAAU8/Us5WsLSca_c/s320/x_b896e625.jpg" width="298" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-SHGOydXSE-o/TylwKvsgAmI/AAAAAAAAAVA/VRoaVNpFC4o/s1600/x_bd8a8d19.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://2.bp.blogspot.com/-SHGOydXSE-o/TylwKvsgAmI/AAAAAAAAAVA/VRoaVNpFC4o/s320/x_bd8a8d19.jpg" width="257" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-rmAm5L6vl_Y/TylwLQ-vyKI/AAAAAAAAAVM/u1iNgGzn2lk/s1600/x_c192c061.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-rmAm5L6vl_Y/TylwLQ-vyKI/AAAAAAAAAVM/u1iNgGzn2lk/s320/x_c192c061.jpg" width="197" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-vXd7pftSKcM/TylwS4lAg3I/AAAAAAAAAVU/n4AsKRls_AY/s1600/x_c107495d.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="263" src="http://2.bp.blogspot.com/-vXd7pftSKcM/TylwS4lAg3I/AAAAAAAAAVU/n4AsKRls_AY/s320/x_c107495d.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-MPMXvYvKpQs/TylxAX7H_bI/AAAAAAAAAVc/GdvQ2qoouBs/s1600/x_cdf370b7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-MPMXvYvKpQs/TylxAX7H_bI/AAAAAAAAAVc/GdvQ2qoouBs/s320/x_cdf370b7.jpg" width="211" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-Y-PXloW8kKI/TylxA6LzaCI/AAAAAAAAAVk/SS0nAqm4ubw/s1600/x_ce3ed4c0.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://1.bp.blogspot.com/-Y-PXloW8kKI/TylxA6LzaCI/AAAAAAAAAVk/SS0nAqm4ubw/s320/x_ce3ed4c0.jpg" width="289" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-Y7xVAiey82U/TylxUxYM_XI/AAAAAAAAAVs/7MxMwtD5ahk/s1600/x_d1db6a71.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://4.bp.blogspot.com/-Y7xVAiey82U/TylxUxYM_XI/AAAAAAAAAVs/7MxMwtD5ahk/s320/x_d1db6a71.jpg" width="249" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><br />
<br />
</div>♥Նեոhttp://www.blogger.com/profile/18213886198141785526noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8490403186646251516.post-54716768498211168762012-01-28T21:13:00.000+04:002012-01-28T21:13:22.707+04:00Սարսափի դիագնոզ (Մաս 2)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-family: inherit;">Առաջին մասն ընթերցելու համար անցե՛ք <a href="http://mariamneo.blogspot.com/2012/01/1.html">այս</a> հղումով։</span><br />
<br />
<span style="font-family: Sylfaen, serif; text-align: left;"></span><br />
<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Sylfaen, serif; text-align: left;"> <span style="font-size: 16pt; line-height: 24px;">***</span></span></div><span style="font-family: inherit; text-align: left;"><div style="text-align: justify;">Արթնացա շանս ոռնոցից։ Նրան սաստելով փորձեցի գլուխս բարձից կտրել,բայց զգացի,թե ինչքան ծանր էր այն,ու կրկին ետ գցեցի բարձի վրա։ Հայաքս հառեց ժամացույցին։Երկուսն անց յոթ րոպե էր։ Դեռ շատ ժամանակ կար մինչև լուսաբացը։Իսկ իմ ամենալավ քունը սկսում էր միայն լուսաբացին։ Հասկանու՞մ եք,երբ գիտակցում եմ,որ լույսը հետզհետե կլանում է ինձ շրջապատող խավարը,ավելի հանգիստ եմ քնում։ Բայց այժմ էլ գիշերը երկուսն անց յոթ րոպեին ամեն ինչ տարօրինակ կերպով լուսավոր էր թվում։ Մի պահ թվաց նույնսիկ,որ Լիլիթը մոռացել է անջատել իր լույսը։ Բայց չէ,իրականում այն ներս էր ընկնում դրսից`պատուհանի արանքով։ Երբ լարեցի տեսողությունս,զգացի,որ լուսինն արտառոց տեսք ուներ։ Ու հիշեցի,որ մի քանի ժամ առաջ էլ նույն լուսինն ինձ օգնեց գտնել տուն տանող ճամփան։ Ու օգտվելով այդ հնարավորությունից,որոշեցի ավելի մանրամասն ուսումնասիրել նրան։ Իսկական գեղեցկուհի էր։ Ու այսօր ասես ժամադրության լիներ։ Փայլում էր սիրահարված աղջկա նման,այնքան շքեղ էր,գրավի~չ։Ու խորհրդավոր։ Նման էր այն ճահճանման կանանց,ովքեր կանչում են,գրավում,իսկ հետո`խորտակում ու լքում։ Բայց այժմ ես պատրաստ էի ընկնել նրա ճիրանների մեջ`գիտակցելով հանդերձ,որ նա ինձ կսպանի։Օ~,Աստված իմ,երկինքն էլ երբեք պատրաստ չի եղել այդ գեղեցկուհուն դիմավորելուն։ Ու այսօր նա գրկում է այդ հրաշքին ու առնում իր ձեռքերի մեջ`ինձ ավելի խորը քաշելով իր դավադրության մեջ…</div></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.nightskyinfo.com/sky_highlights/hunters_moon/full_moon.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: inherit;"><img border="0" height="320" src="http://www.nightskyinfo.com/sky_highlights/hunters_moon/full_moon.jpg" width="320" /></span></a></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: inherit;"><br />
</span></div><a name='more'></a><span style="font-family: inherit;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: inherit;"> -Եվա~։</span><br />
<span style="font-family: inherit;"> -Լի՞լ։ Դու՞ էիր։</span><br />
<span style="font-family: inherit;"> Շրջվեցի։ Լիլիթը շատ ուշադիր քնած էր։ Իսկ միգուցե քնի միջի՞ց էր խոսում։</span><br />
<span style="font-family: inherit;"> -Եվա~։</span><br />
<span style="font-family: inherit;"> Չէ,հաստատ Լիլիթը չէր։Նրա շուրթերը չշարժվեցին։Իսկ միգուցե Լիլիթը փակ բերանով խոսել գիտե՞։ Անհեթեթություն։ Երևի հոգնած էի,համենայնդեպս ես փորձում էի այդպես մտածել։Քայլերս ուղղեցի անկողնուն,երբ հանկարծ.</span><br />
<span style="font-family: inherit;"> -Եվա~։ Ես այստեղ եմ։ Չէ,դու ինձ տեսնել չես կարող։ Մի՛ վախեցիր։Դու ինձ պետք ես։</span><br />
<span style="font-family: inherit;"> -Ո՞վ կա այստեղ,-ինձ թվաց,թե սիրտս դուրս կթռչի կրծքիս տակից։</span><br />
<span style="font-family: inherit;"> -Եվա~,աղջիկս,մի վախեցի՛ր։ Դու վախենալու իրավունք չունես։</span><br />
<span style="font-family: inherit;"> -Ես ոչինչ չեմ հասկանում։ Հանգիստ թող ինձ։Բավական է տանջես։</span><br />
<span style="font-family: inherit;"> -Եվա։ Դու կուրանում ես,բայց տեսնում ես,դու խլանում ես,բայց լսում ես,դու կմահանաս,բայց կապես։</span><br />
<span style="font-family: inherit;"> -Ես չեմ ցանկանում ոչինչ հասկանալ։</span><br />
<span style="font-family: inherit;"> -Եվա,առաքելությունիցդ փախչել չես կարող։Դու մահացար,երբ բոլորը ապրում էին,բայց կապրես,երբ բոլորը կմահանան։ </span><br />
<span style="font-family: inherit;"> -Աստված իմ,ես խելագարվում եմ։</span><br />
<span style="font-family: inherit;"> -Չէ։</span><br />
<span style="font-family: inherit;"> -Ինչու՞ եմ լսում քեզ։</span><br />
<span style="font-family: inherit;"> -Որովհետև պիտի փրկվես ու փրկես։</span><br />
<span style="font-family: inherit;"> -Ինչու՞ ես։</span><br />
<span style="font-family: inherit;"> - Եթե մարդ հասկանում է,որ պիտի մահանա,ուրեմն փրկվել էլ կարող է..</span><br />
<span style="font-family: inherit;"> …</span><br />
<span style="font-family: inherit;"> -Եվա՞,ինչու՞ ես սենյակի մեջտեղում կանգնել այդպես մոլորված։<br />
Լիլիթն արթնացավ։ Սիրտս տեղն ընկավ։</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: inherit;">-Ե՞ս։Դու ոչինչ չես լսե՞լ։</span><br />
<span style="font-family: inherit;">-Չէ,Եվ,արդեն երեք րոպե է,ինչ անշարժ կանգնած ես պատուհանի մոտ։Հետդ ի՞նչ է կատարվում։</span><br />
<span style="font-family: inherit;">-Չէ,ոչինչ։ Ուղղակի հոգնած եմ։ </span><br />
<span style="font-family: inherit;">Ծանր քայլերով մոտեցա անկողնուն ու ականջիս մեջ զրնգացող այն բարակ ձայնի ներքո քնեցի։</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><o:p></o:p></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://o6oi.ru/main.php/49696-2/wallpapers_165_o6oi_ru.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: inherit;"><img border="0" height="240" src="http://o6oi.ru/main.php/49696-2/wallpapers_165_o6oi_ru.jpg" width="320" /></span></a></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: inherit;"><br />
***<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: inherit;">-Եվա~,-անմիջապես վախեցած վեր թռա։ Այս անգամ ինձ Լիլիթն էր կանչում։ Մի աչքս հազիվ-հազ բացելով արձագանքեցի ես։<br />
-Վեր կաց,համալսարան պիտի հասնենք։<br />
Ճիշտն ասած չլսեցի էլ,թե Լիլիթն ինչ ասաց։ Մտածում էի գիշերվա պատահածի մասին։ Մի պահ թվաց,թե այդ ամենն այնքան վաղուց էր տեղի ունեցել,որ չէր կարող իրականություն լինել։ Բայց երբ նայեցի պատուհանից դուրս ու տեսա,թե ինչպիսի քամահրական գեղեցկությամբ էր շոյում Լուսինը,հասկացա,որ դա բնավ էլ երազ չէր։ Տարօրինակ էր,որ այդ ժամին լուսինը դեռ այդքան պայծառ էր։ Ու արտառոց մեծ։ Չնայած նախորդ օրվա ամբողջ ընթացքում դա պատահած թերևս ամենաբացատրելի երևույթն էր…<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: inherit;">Համալսարանում էինք։ Շուտով պարոն Ռաուֆի դասախոսությունն էր,այնպես որ պետք էր մի բաժակ սուրճ խմել։ Այսօրը նմանվում էր մյուսներին միայն նրանով,որ այսօր էլ ես ինձ երդվեցի,որ նրա ձանձրալի նյութը լսելու եմ`առանց արանքներում քնելու։ Թե չէ ամեն անգամ հինգ րոպե լուրջ դեմքով նստելուց հետո ութսունհինգ րոպե քնում եմ,վեր կանում ու սուսուփուս դուրս գալիս լսարանից այնպես,ասես դասախոսի հետ կապ չունեմ։<br />
Սկսվեց։<br />
-Չեմ հասկանում,դուք այնքան մեծ չե՞ք,որ ձեր Ռեֆերատների վրա գրելիս ճիշտ ամիս-ամսաթիվ նշեք։ Եվա,վե՛ր կաց։Այսօր ի՞նչ օր է։<br />
-Մմմ…Ուրբաթ,դեկտեմբերի 21։<br />
-Իսկ ինչու՞ ես գրել հոկտեմբերի մեկ ։<br />
-Ներեցե՛ք,ինքնըստինքյան է ստացվել…Լավ չսկսվեց։ Բայց դե ոչինչ։Միևնույնն է դեռ քնելու շատ ժամանակ կա…<br />
Կրկին սրճարանում էի։Այս անգամ էլ մի գավաթ սուրճ էր պետք ութսունհինգ րոպե չոր սեղանի վրա դրած գլխով քնելուց հետո ուշքի գալու համար։</span><br />
<span style="font-family: inherit;">Կուրսեցիներիս հետ նստած էինք մի սեղանի շուրջ,երբ զգացի,որ սուրճիս մակերևույթը սկսեց շարժվել աջ-ձախ։ Ու նույնիսկ մի փոքր սուրճ թափվեց սեղաի վրա։ Գլուխս սկսեց պտտվել։ Ասես երկաթե զնդանի մեջ լիներ,որը հետզհետե ավելի էր սեղմվում։ Երկրաշարժ էր։ Այն էլ`հզոր։ Տագնապ սկսեց։ Մարմինս քարացել էր,ես չէի կարողանում շարժվել,բոլորը փախչում էին,ճչում միմյանց վրա,իսկական իրարանցում էր,իսկ ես լուռ նստած սպասում էի,թե ինչպես եմ մահանալու,երբ դեռ բոլորը կապրեն։ Սկսվեց..վաղուց արդեն ինձ այդքան հանգիստ չէի զգացել…ամեն ինչ աստիճանաբար պարզ էր դառնում…թմրում էի…</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br />
<o:p></o:p></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.stihi.ru/pics/2009/03/27/1894.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: inherit;"><img border="0" height="320" src="http://www.stihi.ru/pics/2009/03/27/1894.jpg" width="246" /></span></a></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: inherit;"><br />
<br />
<br />
Մարմինս պատված էր քրտինքի մանր կաթիլներով,իսկ վրայովս սահող սարսուռն ասես խոնավ մաշկիս հետ սատանայական համաձայնության մեջ լիներ։ Ամբողջ մարմնով ցնցվում էի։ <span lang="HY">Սակայն երբ ուշքի եկա,վրաս այնպիսի հանգստություն ու խաղաղություն իջավ,որ ինձ թվաց,թե մահացել եմ։ Բայց ես հո գիտեի,որ դա այդպես չէ։ Առաջին անգամ ոտքերս այնքան սահուն ու անցավ էին շարժվում...Մոտեցա պատուհանին`պատրաստ լինելով տեսնելու ամենասարսափելի պատկերը։ Երկիրն ու երկինքն ասես իրար հայելանման արտացոլում լինեին։ Երկուսն էլ ճաք էին տվել։Ընդ որում այդ խոր ճաքերի եզրերը ներկված էին կարմիրով։Ամեն ուր այս ու այն կողմ նետված մարդկային դիակներ էին։ Մահվան ծանր հոտն էր կախված երկնքում։Ու պատկերն ավելի սարսափազդու էր դառնում,երբ նկատվում էին ինքնասպան եղած մարդիկ։ Ովքեր չեն դիմացել իրենց արածները հատուցելու ցավին։ Որոնք հասնելով մոլագարության գագաթնակետին պատրաստ են սպանել յուրաքանչյուրին,անգամ իրենց`աչքերների մեջ խելագար մի ճաք փայլեցնելով։<br />
-Ու ի՞նչ,-բարձր արտաբերեցի ես համոզված լինելով,որ իմ զրուցակիցն անպայման կարձագանքի։<br />
-Երբևէ ինչ-որ խնդիր լուծե՞լ ես,որի պատասխանը կանխավ չես իմացել։<br />
-Ինչքան ուզես։<br />
-Ու երբևէ այնպես եղե՞լ է,որ խնդրի պատասխանը սխալ ես ստացել։<br />
-Հա,իհարկե։<br />
-Ու՞։<br />
-Ու այն,որ սխալ պատասխան ստանալուց հետո փորձել եմ գտնել սխալը ու փորձել եմ ուղղել։ Կամ էլ նորից եմ սկսել լուծել։<br />
-Իսկ ի՞նչ տարբերություն կա քո այդ խնդիրների ու այս կյանքի միջև։<br />
-Այսինքն ուզու՞մ ես ասել,որ մենք սխալ պատասխան էինք ստանում։<br />
-Այո՛։ Հենց դա էլ նկատի ունեի։</span><br />
-Բայց որտե՞ղ էր սխալը։<br />
-Մի՞թե սխալներ քիչ կային։<span lang="HY"><br />
-Ուրեմն </span>ամեն ինչ պիտի նորից սկսվի՞։<br />
<span lang="HY">-Բայց մի՞թե դու չասացիր,որ կարելի է ուղղակի սխալն ուղղել։<br />
-Բայց ախր այլևս ոչինչ չկա։<br />
-Իհարկե։ Բայց եթե ոչինչ չկա,ապա կա այն ամենը,ինչ ուզում ես։<br />
-Ու ի՞նչ։<br />
-Ու այն,որ վաղվա քո վաղը բնավ էլ երեկվա վաղը չէ։<br />
-Ոչինչ չհասկացա։<br />
-Վաղը կլինի ոչ թե դեկտեմբերի 23-ը,այլ հոկտեմբերի մեկը։<br />
-Ուրեմն..<br />
-Ուրեմն դու ունես մեկ ամիս ու քսան մեկ օր ժամանակ...”<br />
<br />
***<br />
-Խնդրե՛մ,տիկի՛ն,այս ամբողջը նա արտաբերում է ժամեր շարունակ,առանց ընդմիջումի։ Միակ ընդհատումը լինում է այն,որ նա ժամանակ առ ժամանակ վախեցած ու այլայլված դեմքով պնդում է,որ պետք է ինչ-որ սխալ ուղղել ու որ ժամանակը գնում է...<o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="HY"><span style="font-family: inherit;">-Դուք վստա՞հ եք,որ դա շիզոֆրենիայի արտացոլում է։<br />
-Միանշանակ։ Նա կրկին ու կրկին նույնը պատմելիս սկզբում միշտ պատմում է ինչ-որ ձայների ու իրեն հետապնդողների մասին։ Դա առաջին փուլն է։ Երկրորդ փուլում նա արդեն խոսում է ձայների հետ։ Իսկ երրորդ փուլում արդեն աշխարհն է փրկում։ Դասական դեպք է։<br />
-Իսկ բուժվելու հույս կա՞...<br />
-Դեռևս ոչինչ խոստանալ չեմ կարող...<br />
<br />
<span lang="HY">«Մենք`մարդիկս,վախենում ենք մեզ համար անհասկանալի ու անբացատրելի ամեն ինչից։Այնպես որ մեզ համար թերևս ավելի ապահով կլինի,որ մեզ համար անհասկանալի ու հետևաբար վտանգավոր մարդիկ փակվեն հիվանդասենյակներում և պիտակավորվեն որևէ ախտանիշով։ Այսինքն մարդու հոգեկան հիվանդ լինելը կախված է նրանից,թե ում հետ համեմատելով ենք մենք նրան ախտորոշում տալիս։ Ու թե ով է<br />
դատողություններ կատարում նրա հոգեկան կայունության վերաբերյալ։ Ես ապագա հոգեբան եմ,իսկ ժամանկը գնում է։Ամեն ինչ կկատարվի ավելի քան արագ:Մենք էլի ոչինչ չենք նկատի՝համոզված լինելով,որ բնավ էլ ոչինչ փոխել չենք կարող: Բայց պատասխանն էլ սխալ է:Պետք էր գործել: Մնացել է ընդամենը քսանմեկ օր։ </span>Իսկ ես այժմ հոգեբուժարանում <span lang="HY">եմ</span> `շիզոֆրենիա դիագնոզով …<span lang="HY"> »</span></span> <span style="font-family: Sylfaen, serif;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://fc00.deviantart.net/fs42/f/2009/109/6/5/Schizophrenia_by_rstovall.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://fc00.deviantart.net/fs42/f/2009/109/6/5/Schizophrenia_by_rstovall.jpg" width="229" /></a></div><div class="MsoNormal"><span lang="HY"><br />
<span style="font-family: Sylfaen, serif;"><o:p></o:p></span></span></div><br />
</div>♥Նեոhttp://www.blogger.com/profile/18213886198141785526noreply@blogger.com0