Առաջին անգամ էինք Տոտոյիս հետ դուրս եկել զբոսնելու,նա դեռ նոր էր մեր տանը,ես դեռ չէի սովորել այդ փոքրիկ հրաշքի ներկայությանը ...Ես այդ բակում ապրում էի արդեն տասնվեց տարի,սակայն կան այնպիսի հատվածներ,որտեղ երբեք ոտք չէի դրել..Սակայն այդ օրը Տոտոյիս հետ զբոսնելիս որոշեցի ամբողջ բակը ոտքի տակ տալ,որ նա հասցնի հոգալ իր բոլոր կարիքները...չգիտել էի ինչքան պիտի մնայինք,որպեսզի շունս հասցնի ամեն ինչ անել..ու երբ անցնում էինք երկաթյա մեծ արկղի կողքով,լսեցինք դեռ լրիվ չձևավորված ձայն կամ ավելի ճիշտ հաչոց։Հաչոցը շատ անհանգիստ էր ու վախեցած..այդ մեծ երկաթյա հսկայի տակից երևաց փոքրիկ սև քիթիկ...ինչ-որ նոր շուն էր հայտնվել,ես նրան երբեք այս կողմերում չէի տեսել,ինչպե՞ս էր նա հայտնվել,չգիտեմ էլ...Գնացինք...
