вторник, 31 июля 2012 г.

Գեղեցկացնում ենք գերմաներեն խոսքը *

Այսօր ես գերմանական շնչի պակաս և կարիք ունեմ, այնպես որ մյուս պատրաստի գրառումներս շարունակում եմ թողնել արխիվում,որպեսզի այսօր ևս մի քանի լեզվական առանձնահատկություններ յուրացնենք և օգտագործենք մեր առօրյայի գերմանական հատվածում։ :)

Այսօր կանգ կառնենք մի քանի կաղապարային արտահայտությունների ու բառերի վրա,որոնք ձեզ հնարավորություն կտան խոսքը առավելագույնս գեղեցիկ և քաղաքավարի դարձնելու համար։ 



воскресенье, 29 июля 2012 г.

Թող կուրծքս մի քիչ ցավի, որ սրտիս տեղն իմանամ...

Երեք բանաստեղծություն,որ նկարագրում են իմ ներկայիս տրամադրությունը :)

Ա՜խ, նորից «Բարի ճամփա»,
Ա՜խ նորից «Մնաս բարով»…
Մի տեսակ տագնապ կա, որ
Չես ասի ոչ մի բառով:

Գնում ես, չես էլ ասում,
Թե մեկ էլ երբ ես գալու,
Եկար էլ, ի՞նչ իմանամ
Ո՞ւմ մոտ ես մեղքդ լալու:

Ներիր ինձ, դու իմ բարև,
Իմ խելոք և իմ համառ,
Հարկադիր այս ծիծաղի
Եվ թաքուն լացի համար:

Գնում ես, էլ ի՞նչ ասեմ,
Սովոր եմ, կդիմանամ
Թող կուրծքս մի քիչ ցավի,
Որ սրտիս տեղն իմանամ:

Մի տեսակ տագնապ կա, որ
Չես ասի ոչ մի բառով,
Ա՜խ, նորից «Բարի ճամփա»,
Ա՜խ նորից «Մնաս բարով»…


среда, 25 июля 2012 г.

Սեղմում եմ բռունցքներս ու...


Ձեռքումս եղած ամբողջ ուժով մատներս սեղմում եմ ափիս`անընդհատ ավելի ձգելով ու ամրացնելով բռունցքս։ Ինչքան շատ եմ մատներս սեղմում ու փակում ափս,այնքան ավելի ուժեղ եմ զգում ձեռքիս միջի դատարկությունը։ Այն պարզապես այրում է ձեռքս, ասես գոռա` մի ապտակ հասցնելով ու հասկացնելով,որ մենա~կ եմ.. Հենց հիմա բռունցք արա ու ամբողջ ուժով մատներովդ ճնշի՛ր ափիդ։ Զգացի՞ր ամայությունն ափիդ։  Շնորհավորում եմ։ Դու սիրահարված ես…

воскресенье, 22 июля 2012 г.

Տո դուք էլ,ձեր ԵՊՀ-ն էլ...

Գիտե՞ք,եկել էի լրիվ այլ գրառում անելու։ Ավելի ճիշտ այդ գրառումս արդեն պատրաստ էր,սակայն մինչև այստեղ տեղադրելը սովորությանս համաձայն որոշեցի հետևել ստատիստիկային և տեսնել,թե որ կայքերից են մոտս հաճախումներ գրանցվել։ Հայացքս հանդիպես blognews.am կայքին։ Անցնելով հղումով,տեսա,որ վերջին գրառումս տեղ է գտել այդ կայքում։ Չհասցրեցի էլ դրա վրա զայրանալ,երբ նկատեցի մեկնաբանություններն ու...ի՞նչ ասեմ։ 
Ձեզ եմ ներկայացնում այդ մեկնաբանությունները,որոնք ինձ իրոք զայրացրին։ 


"Իսկ ես ընդունվել եմ ԵՊՀ ու շատ էլ երջանիկ եմ, որովհետև հնարավորություն չունեմ Ձեզ նման Գերմանիայում սովորելու, հա մի բան էլ` պետք չէ թերագնահատել ուրիշներին ու նրանց կրթությունը."


вторник, 17 июля 2012 г.

ԵՊՀ ես չեմ գնա

Այսօրվա լողի պարապմունքից հետո սիրտս մի տեսակ զզվելի կերպով էր աշխատում, այնպես,որ դրա պատճառով շնչառությունս ահավոր խորացել էր,տրանսպորտի միջի մարդիկ վրաս վախեցած հայացքներ էին նետում։ :D Հիմա էլ անտանելի գլխացավ ունեմ։ Երևի շոգն է մեղավոր։ Մեր տունն այնպես է դասավորված,որ եթե երկնքում կա Արև,այն կա նաև մեր տանը։ Ձմռանը գրեթե վառելիք չենք օգտագործում։ Հրա~շք։ Բայց այ ամռանը..խոսքը մեր մեջ շոգեխաշվում ենք։ Այ հիմա էլ,կիսաեփ վիճակում նստած,գլխացավս գրկած,սրտիս հետ կռիվ արած ձեզ եմ գրում։ Վարդավառի օրն էլ այնքան մեծ էնտուզիազմով եմ խաղացել,որ մինչ օրս աջ ոտքս բռնված է, այսօր ոնց կարողացա լողի տեղը դիմանալ...զարմանում եմ ինքս ինձ վրա :D Հա~, կարճ ասած, թքած ունենալով բոլոր այս ցավերի վրա ես շարունակում եմ լսել իմ սիրելի ծանր Ռոքն ու Մետալը ու ցանկանում եմ ձեզ հետ ուղղակիորեն խոսել նրա մասին,ինչ հիմա զգում եմ...

вторник, 10 июля 2012 г.

Անոթազարկ


Եվս երկու քայլ արեց դեպի ինձ։ Երբեք այսքան մոտիկ կանգած չէր եղել։ Հայացքն առանց աչքերիցս կտրելու իրար ամուր սեղմած ցուցամատն ու միջնամատը հպեց ձախ քունքիս։ Այնուհետև մատներն  սկսեց անփութորեն սահեցնել այտերովս.ասես պատահաբար սկսեց շոյել ծանրացած շնչառությունից կիսաբաց շուրթերս և ի վերջո մատները հասցրեց պարանոցիս`դանդաղ շարժելով,ասես երբևէ այդ նույն մատներով չէր շոշափել զարկերակս… Ճկուն շարժումներով գտնելով զարկերակս` սկսեց մատներով շրջանագծեր անել պարանոցիս վրա։ Նա գիտեր,դա իմ թույլ տեղն է։ Առաջ ձգելով պարանոցս`անհույս փորձ էի անում շուրթերովս ավելի մեծ քանակութամբ օդ գրկել։ Խեղդվում էի։ Փոքր-ինչ դողացող ձայնով ասաց.
-Սիրտդ բավականին արագ է աշխատում…

воскресенье, 8 июля 2012 г.

Սեր կես դրույքով






Երբ դեռ շատ փոքր էի,ինձ հաճախ ասում էին,որ Լուսնին երկար չնայեմ,այլապես ցածրահասակ կմնամ։ Փոքրիկ երևալու վախից հինգ րոպե ժամկետով թեքում էի գլուխս այդ շքեղ տեսարանից,հետո,շատ կարճ հիշողություն ունենալու պատճառով,նորից հետ էի վերադառնում նախկին զբաղմունքիս։ Երբ Լուսնի`Արևից գողացված շողերը շաղակրատելով քսմսվում էին տղամարդու նման մռայլ ու սև Երկնքին,թվում էր,թե սիրային փոքրիկ խաղ է աչքիդ դիմաց ընթանում։ Իհարկե,այն ժամանակ ես դա չէի հասկանում։ Պարզապես բնազդաբար նայում էի դրան։ Ձգում էր,հասկանու՞մ եք…


LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...