-Սիրու~մ եմ...
Ես միշտ այնքան էի վախենում,երբ նա գոռում էր..գիտե՞ք,ինձ վրա շատ են գոռացել,բացականչել,շատ են վիրավորել ու ցավեցրել,բայց ես երբեք և ոչ մի բանից չեմ վախեցել։ Մի տեսակ խլացել էին ականջներս ու բթացել էր հիշողությունս։ Այլևս փակել էի ականջներս,որ չլսեի և ոչ մի գոռոց ու ծածկել էի աչքերս` ոչ մի ցավ չտեսնեի...Ոչ տեսնում էի,ոչ լսում..ուղղակի գոյատևում էի..անում էի այն,ինչ պետք էր անել գոյատևելու համար..սակայն մի բան պակաս էր կյանքումս..ես չէի շնչում..ներսս թարմ օդ չէր մտնում։Ամեն ինչ ասես փտած լիներ..կամ էլ փտեր..ոչ մի թարմություն..ներսս այնքան խոնավ էր,որ սկսեց բորբոսել հոգիս...Դա ինձ բնավ չէր անհանգստացնում..ես գոյատևում էի..
Ես միշտ այնքան էի վախենում,երբ նա գոռում էր..գիտե՞ք,ինձ վրա շատ են գոռացել,բացականչել,շատ են վիրավորել ու ցավեցրել,բայց ես երբեք և ոչ մի բանից չեմ վախեցել։ Մի տեսակ խլացել էին ականջներս ու բթացել էր հիշողությունս։ Այլևս փակել էի ականջներս,որ չլսեի և ոչ մի գոռոց ու ծածկել էի աչքերս` ոչ մի ցավ չտեսնեի...Ոչ տեսնում էի,ոչ լսում..ուղղակի գոյատևում էի..անում էի այն,ինչ պետք էր անել գոյատևելու համար..սակայն մի բան պակաս էր կյանքումս..ես չէի շնչում..ներսս թարմ օդ չէր մտնում։Ամեն ինչ ասես փտած լիներ..կամ էլ փտեր..ոչ մի թարմություն..ներսս այնքան խոնավ էր,որ սկսեց բորբոսել հոգիս...Դա ինձ բնավ չէր անհանգստացնում..ես գոյատևում էի..
