Կյանքի հետքերով: Խոսակցության մի պատառիկ հուզված սրտից

вторник, 23 августа 2011 г.

Խոսակցության մի պատառիկ հուզված սրտից

Ընքերցե՛ք այս երաժշտության ներքո...
Այսօր`21-րդ դարում,զգույշ եղեք բարության հետ...մարդկային սիրտը միշտ չէ,որ կարող է դիմանալ դրա մեծ չափաբաժնին...Կարծրացե~լ են մեր սրտերը...
Ես ինձ բարի մարդ եմ համարում,բայց միշտ չէ,որ բարություն եմ տեսնում...դրա համար չափից դուրս շատ բարություն ստանալուն սիրտս չի դիմանում...
Այսօր,երբ հանդիպում եմ մաքուր ու ազնիվ զգացմունքների,ակամայից հուզվում եմ...հուզվում եմ նման գեղեցկությունից,հուզվում եմ,որովհետև ներսումս հույս է ծնվում...
երբ Տոտոս գլխիկոր,բայց խորաթափանց իր աչքերով գալիս,գլուխը դնում է կրծքիս ու քնում ,երբ զգում է,որ ես հիվանդ եմ,երբ ես մրսում եմ,խաղը թողնում,գալաիս է պառկում կողքիս,որ իր մորթիով ինձ տաքացնի...չհուզվել ես չեմ կարող...
Երբ տեսնում եմ,թե ինչ մաքրություն կա կենդանիների,ու ինչ աղբ մարդկանց մեջ,ես հիասթափվում եմ մարդկային ցեղից...բայց երբ աղբի մեջ հանկարծ ոսկու փայլ եմ տեսնում,փողոցային մուրացիկի պես ես հրճվում եմ...այսօ~ր էլ սնունդ գտա..հոգևոր սնունդ
Փող ու փող ու փող...
Ամեն անգամ մի մուրացիկի մի դրամ ավել տալիս,մի փոքրիկ կենդանու կերակրելիս,մի ձագուկի համար տուն գտնելիս մտածում եմ,որ նրանց սերն ինձ դեռ շատ պետք կգա...
Ես ապրում եմ այդ օրենքով`ոսկի օրենքով...
Դիմացինիդ հետ վարվի՛ր այնպես,ինչպես կցանկանայիր,որ վարվեին քեզ հետ...
Անգամ,եթե ես այսօր դատապարտում եմ դաժանությունը,թող մի օր էլ ինձ դատապարտեն,եթե կյանքի քաոսում ես էլ դաժան դառնամ...
Եթե ես մի օր ընկած լինեմ,եթե ես մի օր կորած լինեմ ցեխի մեջ,կուզեմ,որ վերևից օգնության մի ձեռք իջնի...
Բարությունն ու սերն այսօր մարդուն ավելի հեշտ կստիպեն արտասվել,քան դաժանությունն ու ցավը...Բարությունն արդեն խո~րթ է մեր հոգուն...
Հիշեցի,որ պապան միշտ երազել է մանկատուն բացելու մասին,իսկական մանկատուն,որտեղ երեխաները ոչնչի կարիք չեն ունենա...անգամ հիշում եմ,որ մի անգամ թերթում մի մանկատան մասին ընթերցեց..,որն ապահովված էր ամեն ինչով,բոլոր երեխաները ստանում էին մասնագիտություն,ընդունվում էին ԲՈՒՀ-եր,ունենում էին սեփական բնակարան...ու զգացի,թե ինչպես էր հուզվել...ցավոք,նա այդպես էլ չկարողացավ իրականացնել իր երազանքը...հուսով եմ,որ ես կկարողանամ...
Պապայիս մի ասածը հիշեցի.Երկու նենց աղջիկ ունեմ հազար հատ տղու հետ չեմ փոխի...

Անցյալի ուրախ հիշողությունները ներկայում երբեմն ցավոտ են լինում...

2 комментария:

Anya комментирует...: Shat huzich er Neo jan
Knerek latinatar grelu hamar,cragrirs pchacel a,bayc anpayman uzum ei grel; 23 августа 2011 г. в 22:03
Анонимный комментирует...: մի բուռ արցունք քամեց...կտրտված,բայց միասնական մտքեր..շատ գեղեցիկ էր...; 23 сентября 2011 г. в 16:51