Ես հեռանում եմ
Թող ինձ սիրող ու առավել ևս չսիրող մարդիկ չայլայլվեն,ես հեռանում եմ,որ վերադառնամ։Ես չեմ հոգնել բլոգիցս,իհարկե,ինչպե՞ս կարող եմ ձանձրանալ,եթե մոտ մեկ ամսվա ընթացքում հինգ հազարից ավելի ընթերցող եմ ունեցել ու երբ զգում եմ,որ մարդիկ սկսել են ինձ սիրել...
Պարզապես գնում եմ,որ գամ ծովի մեծ ալիքի նման ուժգին,ավազի նման այրող ու արևի նման պայծառ։Ես գնում եմ,որ տրվեմ ջրի քնքուշ ու նուրբ համբույրներին,որ խաբվեմավազով,այրվեմ արեգակով ու լցվեմ ջրով...
Ես լքում եմ ձեզ,ինչքա՞մ...չգիտեմ,բայց կգամ։Գնում եմ,որ ևս մեկ անգամ համոզվեմ,թե ինչքան եմ սիրում ծովին...
Երկու օր առաջ,երբ ես ու սիրելիս զբոսնում էինք,նրան խնդրեցի կանգնել ինձանից մոտ մեկ մետր հեռավորության վրա և շիշն այնպես թափահարել,որ ջուրը սկզբում բարձրանար օդ,ապա անկում կատարելով իր հանգրվանը գտներ ինձ վրա։Ու ես տեսա հրաշք։Ջրի կաթիլները այնքա~ն փոթորկոտ պոկվեցին շշից։Ես օդում տեսա ջրի զուլալ կաթիլներ,որոնք պար էին բռնել արեգակի փայլն իրենց վրա առնելու համար։Նրանք ճախրում էին,գեղեցիկ ու դանդաղ ճախրում էին,և այդ հիպնոսից ասես ուշքի էի գալիս միայն այնժամ,երբ զգում էի նրանց սառը ու զով համբույրը...Ու խնդրում էի կրկնել էլի ու էլի։Դա իրոք որ մի հիպնոս էր...Քավ լիցի։Առաջին անգամ ծով տեսել եմ անցած տարի։Այն Բալթիկ ծովն էր։Պատմեմ այդ ճանախարհորդության մասին։
Բալթիկ ծովի ափին եղել եմ Գերմանիայի կողմից։Այն քաղաքից,որտեղ ես էի ապրում,մինչև Ռոստոկ ութժամյա ճանապարհ էր։Ընթացքում մուշ-մուշ քնել էի,միայն Համբուրգում արթնացա,քաղաքին նայեցի ու էլի քնեցի։Տեղ հասանք միայն երեկոյան։Քանի որ այդքան ժամ նստել էինք մեքենայում,որոշեցինք զբոսանքի գնալ։Անցնում էինք անտառով,մի քիչ վախենալու էր,քանզի անտառը բնականաբար մութ էր,իսկ այդտեղ բազմատեսակ կենդանիներ կային,ծառի մի ճրթոց,ու վեր էինք թռչում։
Ետ վերադառնալիս որոշեցինք փողոցի ճամփան ընտրել։Որտեղից որտեղ ճամփին տեսանք մի գորտ,որը փորձում էր անցնել փողոցը։Սակայն հեռվից մեքենա էր մոտենում։Չգիտեմ ոնց համարձկվեցի,բայց մոտեցա և շտապ վերցի փոքրիկ գորտին ու տեղափոխեցի անտառի ճամփի վրա։Այնքան ուրախացա,որ փրկեցի փոքրիկի կյանքը։
Հաջորդ օրը երկար զբոսանք էր մեզ սպասում։Մոտավորապես ութ կիլոմետր և ավելի քայլել ենք Բալթիկ ծովի ափին։Ասեմ,որ բավականին դժվար էր,քանզի ոտքերը խրվում էին փափուկ ավազի մեջ,ու ամեն անգամ քայլ անելիս պետք էր ավելի մեծ ուժ գործադրել։
Ճանապարհին բազմաթիվ քարեր ու խեցիներ հավաքեցի ու տոպրակով ավազ։Այնքա~ն գեղեցիկ էր,միջի աղի շնորհիվ նաև շատ փայլփլուն։
Հետո հասանք “FKK”,ինչը թագմանաբար նշանակում է հագուստի աղատ ընտրություն։Իսկ դա միայն մի բան էր նշանակում։Թույլտվություն առանց լողազգեստի լողալու համար։ J
Այնքան մերկ մարդիկ կային շրջակայքում,սակայն ոչ ոք չէր անհանգստանում,քանզի ոչ ոք ոչ ոքի վրա նույնիսկ հայացք չէր գցում։Հատկապես եթե հաշվի առնենք,որ այդտեղ կամ մեծահասակ կանայք էին,կամ տարեց տղամարդիկ,կամ էլ մի քանի երիտասարդ տղա,որոնք տարեց կանանց ուղղությամբ չէին էլ նայում։Մեզնից նաև ընտանիքի մայրը`Վիբկեն մերկացավ ու մտավ սառույց ջրի մեջ։Մի քիչ թռվռաց մեջ,ու շարունակեցինք մեր ճանապարհը։Հասանք արդեն սովորական լողափին,որտեղ նաև արեգակն էր փայլում։Ամենավառ տպավորություններիցս մեկը մնացել է ճայերից։Նրանք այնքան հետաքրքիր թռչուններ են։
Դեմքի բավականին լկտի արտահայտությամբ։Երբ հանգիստ նստած էիր,կարող էին զգուշությամբ,առանց դեմքի անլուրջ արտահայտությունը կորցնելու,մոտենալ և պայուսակից մի բան թռցնել։Իսկ երբ փորձում էիհետևել,խորամանկորեն սկզբում դանդաղ էին քայլում ու հետևում էին իմ քայլքի արագությանը։Հենց արագացնում էի,սկսում էին թևերը լայն բացած արագ վազել,ու եթե հանկարծ շատ էի մոտենում,անմիջապես թռչում էին։Ու ի դեպ ճայերին շատ հեշտ կարելի է միմյանցից տարբերել։Այնքան լավն էին…
Հա,մոռացա ասել,որ այդ ժամանակ սեպտեմբերի վերջն էր,իսկ Գերմանիայում այդ տարի օգսոտոսից արդեն անձրևներ էին։Այնպես որ բավականին սառն էր։Սակայն ես չդիմացա գայթակղությանը։Ինչպե՞ս կարող էի լինել ծովափում ու չմտնել ջրի մեջ։Ու արհամարհելով ջրի սառնությունը,հագա լողազգեստս ու առա~ջ ջրի մեջ։Բնականաբար երկար չկարողացա մնալ,բայց շատ հաճելի էր։Հա,մի բանից էի շատ վախենում։Փոքրիկ ութոտնուկներից,որոնք այնքան շատ էին,որ ջրի մեջ լողալիս պետք է ուշադիր լինեիր,որ հանկարծ ճանապարհատրոնսպորտային վթար չլիներ։ J
Հիանալի էր։Նույն օրը տուն վերադարձանք փոքրիկ ու հին գնացքով,շտապ տնից վերցրինք տաք հագուստ,գինի մեծահասակների համար,քաղցրավենիք մեզ համար ու շտապեցինք կրկին լողափ։Սակայն այս անգամ արևմուտքը դիմավորելու համար։Ասեմ,որ ծովափի արևմուտքը անչափ հաճելի տեսարան էր։Երկինքն ասես այրվեր։Մի պահ նույնիսկ մի փարոս բարձրացանք`վառվող արեգակին ավելի լավ տեսնելու համար...Հրաշալի օր էր...Իսկ հաջորդ օրը վերադարձանք տուն...
Հա,մոռացա ասել,որ այդ ամբողջ երեք օրվա ընթացքում անընդհատ տեսակ-տեսակ ծովային բարիքներ ենք ըմբոշխնել։Մի անգամ նույնիսկ հում,բայց մարինացված ձուկ կերանք։Մինչև հիմա համը հիշում եմ...
Դեռ էլի բան կա պատմելու,սակայն պետք է պատրաստվել,այսօր վերջին գիշերն է,անկեղծ ասած չգիտեմ,թե երբ կվերադառնամ,գուցե մի քանի օրից,գուցե և միայն տասը օր հետո տեսնվենք։Սակայն խոստանում եմ վերադառնալ վառ տպավորություններով։ J
Հա,ու կոկոսի մեջ մտնելուց առաջ մտածե՛ք,արդյո՞ք կարող եք կոկոիս դուրս գալ..
Իսկ ես գնացի կյանքին զուգահեռ,կյանքի հետ...կյանքի հետքերով J
Комментариев нет:
Отправить комментарий