Ես,դու՞...Չէ՛..Մենք

Այս գրառման մեջ ես ձեզ պատմեցի իմ ընկերների մասին։Չեմ սիրում ընկեր բառի կողքին տեսնել ամենամտերիմ,հարազատ,մոտիկ և նման այլ ածականներ,քանզի ինձ համար ընկեր բառը պարունակում է բոլոր այդ հատկությունները։Սակայն ես մի ընկեր էլ ունեմ,որը բաղկացած է 12 մասնիկից,12 ամբողջությամբ տարբեր,բայց այդքան միասնական մասնիկից։
Խոսքը մեր JFF-ի կամ այլ կերպ ասած դասարանի մասին է։
Ինչպես ասացի մենք այնքան տարբեր ենք.մեկս խելացի,մյուսը միամիտ,մեկս բանիմաց,մյուսս անկայուն,մեկս ազատ,մեկս կոմպլեքսներով,մեկս զգացմունքային,մյուսը`սառը։12 տարբեր անհատականություններ`լրիվ ձևավորված կամ դեռ անկայուն։Սակայն մենք մի դասարան ենք։Ինչ-որ տեղ գնալիս մենք միշտ միասին ենք։Ինչ-որ գործ բռնելիս յուրաքանչյուրս դրա մեջ ենք։Մեր մեջ չկան բաժանումներ,խմբավորումներ։Սակայն բնականաբար մեկը մյուսին ավելի շատ է սիրում,2-րդին`ընկերւոհի համար,իսյ3-րդին ոչ այնքան։Դա բնական է,ինչքան մարդ-այնքան կարծիք,և պարտադիր չէ,որ բոլորս միմյանց նույն սիրով սիրենք։Դա ամենևին պետք չէ,պետք է միայն մի բան,որը մենք ունենք.փոխադարձ հարգանք և դիմացինին այնպիսին ընդունելու հնարավորություն,ինչպիսին նա կա։Մենք վիճում էլ ենք,ընդհանրություններ էլ ենք ունենում,սակայն դրանք երկար չեն տևում։Ամենաշատը երկու օր։Հետո առաջին հերթին ինքներս մեզանից ենք ներողություն խնդրում,քանզի մենք`մենք ենք,ու մեր նմանը չկա։Վստահ կարող եմ ասել,որ դպրոցական շատ կոլեկտիվներ կնախանձեին մեզ...
Գոհար-մենք շատերը մամա են անվանում,որովհետև բացի արտաքինից,նա իրոք մեր ամենամեծն է շատ հարցերում։Կյանքում շատ փորձություններ հաղթահարած,բայց հոգով դեռ երեխա...Եթե ինչ-որ մեկն իր սիրային հարցերում խնդիր է ունենում,անմիջապես նրան է դիմում։Գոհարը սիրում է բոլորին,այո՛,այո՛,բոլորին ու միշտ բոլորին ժպիտ է պարգևում։
Էմմա-թերևս մեր միջից ամենադժվար ճանապարհ անցած մի մարդ է,բայց այդ ամենի հետ մեկտեղ շատ-շատ մարդիկ,որվքեր անհոգ կյանք ունեն,նրանից մի շատ մեծ բան ունեն սովորելու։Նա վայելու է կյանքի ամեն վայրկյանը,ոչ մի առիթ բաց չի թողնում կյանքը ճիշտ օգտագործելու համար։Նա նույնիսկ մի կտոր բուլկու մեջ երջանկություն կգտնի։Դա շատերիս է պակասում։Բացի այդ նա միակ մարդն է,ում մասին խոսելիս կարող եմ ասել.
"Նա գիտի,ընկեր ԼԻՆԵԼԸ ինչ բան է"...
Լիանա-մեր թեթևքաշայիններից է,ոճի գեղեցիկ զգացողությամբ ու լավ ճաշակով,շուտ սիրահարվող ու գրեթե միշտ շատ ուրախ մի աղջնակ։Սիրում է ծիծաղել ու սիրում է մեզ,հատկապես Գոհարին ու Էմմային։Նրա մտերիմ ընկերուհին Արևիկն է։
Արևիկ-մի քիչ գոռոզ ու սկզբունքային,մի քիչ էլ իր ասածի,կարծու՞մ եք միայն վատ բաներ ասացի։Չէ,այսօր շատ երիտասարդներին պակասում է այն,ինչ նա ունի։Շատերը կցանկանային այդքան ուժ ունենալ,որպեսզի կարողանային պաշտպանել իրենց սկզբունքերը։
Արփի-չնայած մեր մեջ տարիքով ամենափոքրը ես եմ,բայց Արփին մեր փոքրիկն է,փոքրիկ մուկիկը։Նա պարզապես խենթանում է Միկի և Մինի Մոուսների համար,նվիրե՛ք նրան որևիցե իր,որի վրա կլինի Միկին կամ Մինին,նրա աչքերն ամենահնարավոր կերպով կփայլեն։Նա իր աստղակերպով երկվորյակ է,սակայն ոչ միայն աստղակերպով։Նա շատ հաճախ է փոշմանում իր արածների կամ չարածների համար,անգամ գնած պաղպաղակի։Ցավոք առանց կողմնակի հուշումի չի կարողանում որոշում ընդունել,ախր նա դեռ փոքր է։ ^_^
Վարդ-նրա հետ շփվելիս զգացվում է նրա հպարտությունն ու ինքնահավանությունը,բայց չափի մեջ։Նա բավականին շռայլ է,բայց ըստ տրամադրության։:D Անկեղծ ասած ես հավանում եմ Վարդի գեղեցկությունը,նրա մեջ ինչ-որ կերպով արիստոկրատ մասնիկ կա։
Էդիտա-նրա մասին մենք շատ քիչ բան գիտենք,ցավոք սրտի։Նա ահավոր սուսիկ-փուսիկ է։Սակայն երբ սկսեց պարապել ԲՈՒՀ-ի համար,բացահայտեցինք,որ նա նաև շատ ընդունակ է,սակայն իր բնավորությանը համաձայն`լռում է միշտ։Նա հագուստի ընտրության մեջ միշտ առաջինն է,բացի այդ լսում է ճաշակով երաժշտություն։Նա նաև շատ ուրախ է,իհարկե այն ժամանակ,երբ որոշում է խոսել մեզ հետ։ :)
Քրիստինե-նրա անունն ասելիս առաջին հերթին հիշում ենք նրա երկար-երկար մազերը։Դրանք արաջին դասարանից այդպիսին էին։Նա միշտ մի շատ երկար ու հաստ հյուս էր անում,սակայն այժմ մենք մեծացել ենք ու գանգուր մազերը դուրս են եկել հյուսի կապանքից։Նրա մազերը շատ գեղեցիկ են։Բացի մազերից Քրիստինեն մեկ այլ շատ ուժեղ բան ունի իր մեջ։Նա գիտի խենթի պես սիրել։Նրա սիրելին այժմ բանակում է,այնպես որ Ալիկին բարի ծառայություն։
Անի-Նա բավականին շատախոս է,սակայն իր կյանքից կրկին շատ բան չգիտենք։Նա մի քիչ տղայական կեցցվածք ունի,չնայած դա վաղուց արդեն անիական կեցվածք է։Անին խայտառակ կերպով անընդհատ ուրախ է և միշտ ժպտում է։Նրանից կարելի է սովորել լիաթոք...ժպտալ :D
Մարիամ-նա իմ անվանակիցն է,իմ կյանքւմ հանդիպած միակ աղջիկն է,ով չի բողոքում իր քաշից,կառուցվածքից և տեսքից։Դա շատ կարևոր է։Մարիամը զգացմունքային է,նուրբ,սակայն Անիի նման շատ ուրախ ու թեթև։Ի դեպ նրա մտերիմ ընկերուհին հենց Անին է։Մարիամի հետ ժամանակը պարզապես թռչում է թռչունի նման։
Էլյա-հաշվով վերջինը ստացվեց նրա անունը,սակայն դա ոչինչ չի փոխում։Նա այն  մարդկանցից է,ում բացկայությունն անմիջապես նկատվում է։Ոտքից գլուխ իսկական երեխա։Իրոք,ոտքից գլուխ։Նա պարզապես արեգակի մի կտոր,ամբողջությամբ միայն դրակայն էմոցիա։Նա այնքան թեթև է,այնքան ուրախ և այնքան դրակայն,որ նրա կողքով միայն քայլելիս կարելի է ուղղակի ժպտալ։Նայել նրան ու ժպտալ,քանզի նրանից ուղղակի ու անուղղակի կերպով լույս է ճառագում։Նրա հետ հեշտ է,նա բարի է չափից դուրս,սակայն շներից վախենում է։Սարսափում է ես կասեի։Սական դրա հետ մեկ տեղ նա ոչ ոքին երբեք վատը չ ցանկանա..
Ահա ասյտեղ տասնմեկն են։Վերջին տասներկուերորդը ես եմ։Չեմ սիրում ինձ մասին խոսել`այն էլ այսպիսի տեսանկյունից։Սակայն ես սիրում եմ նրանց յուրաքանչյուրին,թվում է,թե առաջին հայացքից մենք նման ենք։Այո՛,նման ենք,սակայն ինչքան նման ենք,այնքան էլ տարբեր ենք...Յուրաքանչյուրս իր ներդրումն ունի մեր ամեն արածի մեջ,դժվար է պատկերացնել,բայց դա հնարավոր է...
Ես սիրում եմ ձեզ,երեխեք,դուք իմ կյանքի մի յուրահատուկ ու առանձնահատուկ մասնիկ եք։Ինչպե՞ս կդասավորվի կյանքը հետագայում,ես գաղափար չեմ կազմում,սակայն այսօր մենք միասին ենք,միասնական ենք,քանզի մենք 11գ դասարանի JFF-ն ենք...