Ո՞րն է տարվա մեր եղանակը...

Ես սիրում եմ ձմեռն ու շատ եմ սիրում։Սիրում եմ ձմռան սառը շունչս,սիրում եմ ձյունը։Ես սիրում եմ քայլել ձյան վրայով ու զրուցել նրա հետ։Ես պատմում եմ,իսկ նա`լուռ խրթում է ոտքերիս տակ։Նա նստում է ուսերիս,ծածկում է գլուխս,համբուրում է շուրթերս իր սառը շունչով..Ես սիրում եմ ձմռան խաղաղությունն ու ըմբոստությունն ու սիրում եմ նրա պարզությունը։Ես սիրում եմ ձմեռը...

Սակայն ձմռանը ես երբեմն կարոտում եմ գարնան ջերմությունը,կարոտում եմ ծաղիկների խայտաբղետ գույները...

Ես սիրում եմ գարունը։Սիրում եմ արևի`հոգիս լուսավորող ու սիրտս ջերմացնող ճառագայթները։Ես սիրում եմ գարնան կանաչը,պարզապես խենթանում եմ այդ գույների համար։Ես սիրում եմ գարնան ձնծաղիկները,ես սիրում եմ գարնան ծաղիկները։Լցնում եմ հոգիս ծաղիկների բույրով։Նրանք ողջունում են ինձ իրենց կյանքով լի աչուկներով ու ես սիրում եմ գարունը...

Սակայն գարնանը ես կարոտում եմ ամառվա ազատությունը,ընկերների հետ զբոսանքներն ու գրքերի հետ առանձնանալու հնարավորությունը։

Ես սիրում եմ ամառը։Ես սիրում եմ նրա կիզիչ արեգակը,սիրում եմ սիրելիիս հետ ամեն օր հանդիպել,նստել կանաչ-կանաչ խոտերին,թավալ գալ ծառերի տակ,զգալ բնության շունչը...Սիրում եմ վերցնել գրքերս,նստել հով պատշգամբում ու վայելելով զով քամին`տեղափոխվել մի նոր`գրքերի աշխարհ...Ես սիրում եմ ամառային մրգերն ու ես սիրում եմ ամառվա բույրը...

Ես սիրում եմ ամառը։

Սակայն այս երեք եղանակներից ամբողջովին տարբեր սիրով ես սիրում եմ..աշունը։Ես պարզապես անզօր եմ բացատրելու իմ զգացմունքները,ես աշնանն ապրում եմ ուրիշ կյանքով,աշնանը ես-ուրիշ ես եմ...Աշնանը ես սիրում եմ նրա գույները,բայց ոչ այնպես,ինչպես գարնանայինը։Ես սիրում եմ աշնան սառը շունչը,բայց ոչ այնպես,ինչպես ձմռանը։Ես սիրում եմ աշնանը նստել չոր տերևների վրա,ես պարզապես սրտիս տրոփյունով սպասում եմ աշնանը։Ա~խ,այնքան եմ ես կարոտել նրան,կարոտել եմ անգամ աշնանային հագուստս,աշնանային անձրևը,ամպոտ եղանակը...Կարոտում եմ աշնան խոր մռայլը։Ամենից շատ ես սիրում եմ Նոյեմբերը...Աշնան ամենագեղեցիկ շրջանը։Աշու~ն,ես սիրում եմ քեզ այնքա~ն շատ,դու երբեք ինձ համար միայնության խորհրդանիշ չես եղել,դու ինձ համար կյանքի մի նոր դուռ,ապրելու մի նոր ուժ ես տալիս։Աշուն,դու ես տարվա իմ եղանակը,տարվա մե~ր եղանակը։

Աշնանը ես`ես եմ..

Աշու՛մ,ես սիրում եմ քեզ...

Քուչի մասշտաբով լավ տղեք

Եկե՛ք մի կողմ թողենք հայ քյարթերի մասին արդեն բավականին լավ ծեծված թեման։Ես չեմ պատրաստվում այժմ նրանց քննադատել,պայքարել նրանց դեմ,գոռգռալ։Ես պարզապես ամենայն անկեղծությամբ զարմանում եմ։Հա-հա,իրոք զարմանում եմ։Հիմա կպատմեմ երկու դեպք,ու դուք ինձ կհասկանաք։

Սկսել է ամառը և արդեն ավելի շատ ազատ ժամանակ ունենալով`հաճախ ընկերներով երեկոյան գնում ենք զբոսնելու։Մեր զբոսանքը հաճախ ավարտվում է մոտավորապես ժամը 23-ին,և բնականաբար իմ սիրելին և իմ ու քրոջս ընկերները ճանապարհում են մեզ մինչև մեր միջանցի մուտքը։Որպես կանոն "մեր քուչի լավերը" նստած են լինում մոտակա տաղավարի մոտ և ամեն անգամ այդ օրերին նրանք մոտենում են մեր ընկերներին և ամեն անգամ տալիս են միևնույն հարցը.

-Ախպեր,դուք էս աղջկեքի ախպերնե՞րն եք,թե՞...

Հիմա ինձ մոտ առաջանում է առաջին հարցս։Նրանց ի՞նչ գործն է,թե ինձ ով է ճանապարհում տուն,եթե ես այդ լավ տղերքի նույնիսկ անունները չեմ հիշում։Ո՞վ են նրանց ինձ համար։Ի՞նչ է,մտածում են իրանց քուչի աղջկա մասին։Ախր ինձ համար անհանգստացողների պակաս չկա~,նրանց ո՞վքեր են ինձ համար։Հետաքրքիր է...

Լա՛վ հիշեք հատկապես այս հատվածը,մենք դեռ էլի ենք զարմանալու :)

Եվ երկրորդ հարցը։Նրանք այդքա՞ն դժվար են ճանաչում դեմքերը,որ ամեն անգամ մոտենում են նույն մարդկանց և ամեն անգամ տալիս նւոյն հարցը`սպասվող նույն պատասխանով։Կամ էլ մեր հայ երիտասարդության նոր մոդայիկ սանրվածքը թույլ չի տալիս իրենց աչքերին լավ զննել մարդուն,որ միշտ նույն կարգավիճակում չհայտնվեն(Ի դեպ,երբ հայ տղաները տեղը տեղին չեն հարդարում իրենց մազերին,բայց այնուամենայնիվ պահում են որոշակի երկարությամբ,բավականին նմանվում է հանրահայտ Բիթլզյան սանրվածքին,բայց նրանք հաստատ դրանից տեղյակ չեն:D)։

Լավ,իրոք ենթադրենք "քուչի մասշտաբով լավ տղերքը" նայում են իրանց քուչին ու նայում են,որ հանկարծ ոչ մի "գյադա" իրենց "քրերին" բան չասի...

Շարունակենք.

Երեկ ես,քույս և մայրիկս վերադառնում են Սուպերմարկետից։Յուրաքանչյուրիս ձեռքին կա ամենաքիչը երկու տոպրակ։Ահա տեսնում ենք,որ մեր "լավ տղերքը" դուրս են եկել մեր տեղանքից և կանգնած են "օտարի քուչում"։Զարմանալի էր։Երբ եկանք հավասարվեցինք նրանց,տղերքը մեզ մի մարդու նման բարևեցին։Եկանք,շրջանցեցինք նրանց ու շարունակեցինք քայլել։Սկսեց անձրև,և որպեսզի նրանց գեղեցիկ հարդարված սանրվածքները չփչանան,նրանք վազելով գնացին մտան մի ծառի տակ։Եվ,պատկերացրե՛ք,"լավ տղերքից" գոնե մեկի մտքով չանցավ գա գոնե մայրիկի ձեռքից տոպրակները վերցնի։Հետաքրքիր է,այնպես չէ՞։Մե՛կ մտածում են "աղջկեքի պատվի" մասին,մե՛կ էլ իրենց մոր տարիքի կնոջը օգնելու մասին չեն էլ մտածում։Ա~յ քեզ լավ տղա։Հիմա հասկացա՞ք`ինչու էի զարմանում։

Ու այստեղ խնդիրը միայն քյարթ "սկուլբտուրային"(:D) պատկանող տղաները չեն։Այ "ժամանակակից մտածելակերպ" ունեցող շատ ու շատ տղաների մոտ հաճախ կարելի է հանդիպել ամոթի և հարգանքի բացարձակ բացակայություն։Ժամանակակից մեր տղաները,և ոչ միայն տղաները,մոռանում են,որ յուրաքանչյուրիս ազատությունը վերջանում է այնտեղ,որտեղ սկսում է դիմացինի ազատությունը։Իսկ հարգա՞նքը։Լավ տղուն հարիր չէ՞ իրենց մոր տարիքի կնոջն օգնելը,թե՞ ժամանակակից տղան այնքան ազատ է,որ կարող է իր ծնողների տարիքի մարդկանց մոտ իրեն ամենավերջին լկտիի պես  պահել...

Ես սիրում եմ տրամաբանությունը,ես սիրում եմ տրաբանել և վերլուծել,սալայն երևի նրանց տրամաբանությունը հասու չէ իմ ուղեղին..

Ես իրոք զարմանում եմ...