Ու հիմա ես շների դրախտում եմ։
Այստեղ ես հայտնվել եմ մոտ երեք տարի առաջ`աշնանը։Մահիցս հետո պարզեցի,որ այնուամենայնիվ դրանից հետո էլ կյանք գոյություն ունի,սակայն արդեն երկնքում։Ու գիտեք,եթե կա դրախտ,կա նաև դժոխք։Ինձ համար դժվար է ասել այս բառերը,որովհետև և ոչ մի շուն արժանի չէ դժոխքի։Մեզ վատը մարդիկ են դարձնում,մեզ կծան ու չարակամ կյանքն ու ճակատագիրն է դարձնում...գիտե՞ք,մենք նման ենք,մարդիկ էլ երբեք չար չեն ծնվում,նրանց այդպիսին դարձնում են,իսկ նրանք էլ մեր մեջ են սպանում ամեն գեղեցիկն ու բարին...Բայց,փա՛ռք Աստծո,ես այդ կյանքին չարժանացա։Աստված ինձ հետ ավելի քան մեծահոգի գտնվեց։Ինձ հետ`մի շան,որը ամենևին մաքուր ցեղատեսակի չէր պատկանում,որն առնաձնապես իր շքեղությամբ չէր տարբերում,որն ընդամենը սուս ու փուս մի Կեծի էր...
